Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου Charité – Universitätsmedizin στο Βερολίνο και του Ινστιτούτου Max Planck για την ανθρώπινη Ανάπτυξη, η έκθεση στην κοινωνική απομόνωση και στις ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες έχει συνέπειες στον εγκέφαλο των ανθρώπων.
Ειδικότερα, οι επιστήμονες μελέτησαν τους εγκεφάλους 5 αντρών και 4 γυναικών που πέρασαν 14 μήνες στην Ανταρκτική, βιώνοντας θερμοκρασίες -50 βαθμών Κελσίου και σχεδόν απόλυτο σκοτάδι, κατά τη διάρκεια του ανταρκτικού χειμώνα.
Στο πείραμα, ακόμα και τυχόν επιχειρήσεις διάσωσης ή αποστολές προμηθειών γίνονταν μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οπότε, ήταν ένας πολύ μακρύς χειμώνας, με ελάχιστες ευκαιρίες για ιδιωτικότητα και προσωπικό χώρο.
«Το συγκεκριμένο σενάριο παρέχει την ευκαιρία να μελετήσουμε τους τρόπους που η έκθεση σε ακραίες συνθήκες επηρεάζουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο», αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας, Αλεξάντερ Σταν του Ινστιτούτου Φυσιολογίας, Charité.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η οδοντωτή έλικα, εκείνη η περιοχή του ιππόκαμπου στον ανθρώπινο εγκέφαλο υπεύθυνη για την αντίληψη του χώρου και τη μνήμη, μειώθηκε σε μέγεθος, ενώ μειώθηκαν και τα ποσοστά της πρωτεΐνης BDNF, που ρυθμίζουν την ανάπτυξη των νευρώνων.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι ακραίες συνθήκες επηρέασαν την αντίληψη χώρου των συμμετεχόντων στο πείραμα καθώς και την επιλεκτική τους προσοχή, δηλαδή την ικανότητα να μπλοκάρουν τις άσχετες πληροφορίες και να αξιοποιούν τις χρήσιμες.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με τον Δρ. Σταν, το δείγμα των ανθρώπων που συμμετείχαν στο εν λόγω πείραμα ήταν πολύ μικρό για ασφαλή, επιστημονικά συμπεράσματα, με τον επιστήμονα να ελπίζει ότι στο μέλλον θα διεξαχθούν κι άλλες παρόμοιες έρευνες.
Σ΄ αυτές, μεταξύ άλλων, θα μελετηθεί η επίδραση της σωματικής άσκησης στα εν λόγω φαινόμενα συρρίκνωσης του ανθρώπινου εγκεφάλου, στις ακραίες συνθήκες της Ανταρκτικής.
Πηγή: sputniknews.gr
