Της Παναγιώτας Βράντζα / Η ατομική ευθύνη της υπογεννητικότητας 

Η δημιουργία προτύπων και στερεοτύπων αποτελεί βασικό εργαλείο εκείνων, οι οποίοι θεωρούν  ότι υπερέχουν έναντι των υπολοίπων και έχουν δικαιώματα στη ζωή τους.

-Advertisement-

Η προκαθορισμένη συμπεριφορά των «μαζών» τις καθιστά προβλέψιμες και αξιοποιήσιμες.

Τα τελευταία χρόνια, με την σχεδόν καθολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχει ένας συνεχής και ανελέητος «βομβαρδισμός» από νόρμες καταναλωτισμού, συμπεριφοράς, σχέσεων, lifestyle και ότι άλλο μπορεί να κατατάξει, να κατηγοριοποιήσει και εντέλει να αποφέρει κέρδος. 

Ζούμε σε μια κοινωνία στερεοτύπων και αυτόματων κοινωνικών συμπεριφορών γιατί έτσι «αποδίδουμε» καλύτερα. Μέρος του σχεδίου αποτελεί και η μετάθεση των ευθυνών, από τους λίγους που παίρνουν τις αποφάσεις, στους πολλούς. Από το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, έως την πρόσφατη, λόγω πανδημίας, «ατομική ευθύνη» του Μητσοτάκη. Προφανώς παραβλέπει ο Πρωθυπουργός ότι η ανάγκη για δημόσια νοσοκομεία, γιατρούς και προσωπικό, εξοπλισμό αλλά και η στήριξη της κοινωνίας και της οικονομίας, είναι αποκλειστική ευθύνη του ίδιου και της κυβέρνησής του.

Από αυτό το άρρωστο περιβάλλον, δεν κατάφερε να ξεφύγει ούτε η μητρότητα. Το ιερό αυτό καθήκον για τη γυναίκα, που καλείται να αναλάβει, εάν θέλει και βέβαια εάν μπορεί. 

Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτό το σκοτεινό και εσχάτως, ως μη όφειλε, με θεσμικό ρόλο κομμάτι της κοινωνίας, που λάμπει στα τηλεοπτικά κανάλια, κατηγορεί τη γυναίκα για το πρόβλημα της υπογονιμότητας. 

Φταίει αυτή που δεν ενημερώθηκε και παρέκκλινε από το πρότυπο δημιουργίας «πυρηνικής οικογένειας ενωρίς»!  

Κανείς από τους φωστήρες, οι οποίοι με συνοπτικές διαδικασίες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα της υπογεννητικότητας οφείλεται στις επιλογές των γυναικών, δεν σκέφτηκε άλλους προφανείς παράγοντες οι οποίοι έχουν πολλαπλασιάσει τις περιπτώσεις υπογόνιμων ζευγαριών. Ο «υποκατώτατος» μισθός δύο νέων ανθρώπων, δεν επηρεάζει την απόφασή τους για δημιουργία οικογένειας; Η έλλειψη κοινωνικών δομών που θα επιτρέψουν και στους δύο γονείς να εργάζονται; Η εργασιακή ανασφάλεια; Η πληρωμή των υπερωριών με ρεπό οσονούπω; Το γεγονός ότι υψηλό ιατρικό κόστος της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής δεν καλύπτεται από το ασφαλιστικό σύστημα; Η άδεια μητρότητας που δεν χορηγείται σε όλες τις εργαζόμενες μητέρες; Ο συνολικός εκφυλισμός του δημόσιου συστήματος υγείας και η προσπάθεια μετατροπής του σε ιδιωτικό;

Ίσως αυτές οι λύσεις να είναι δύσκολες, γιατί απαιτούν καταρχήν, αλλαγή στον «ανδροκρατούμενο» τρόπο προσέγγισης του θέματος. Ίσως πάλι ο μισογυνισμός τον οποίο υποστηρίζει και διδάσκει διαχρονικά η εκκλησία μας, να υιοθετήθηκε πλήρως, από το σχεδόν θεοκρατικό καθεστώς το οποίο διαχειρίζεται την τύχη της χώρας σήμερα.

Οπότε το πιο εύκολο είναι να φταίει η  «μόνη και απογοητευμένη φυγάς», η οποία είχε το θράσος να αγωνιστεί για την επιστημονική και επαγγελματική καταξίωση και επιτυχία, και τολμά να θεωρεί ότι μπορεί ελευθέρα να επιλέξει όπως θέλει τη ζωή της.   

Δυστυχώς αυτές τις σκοταδιστικές απόψεις ασπάζονται, εν έτει 2021, ιατροί και καθηγητές πανεπιστημίου, κάποιους από τους οποίους είχα την ατυχία να εμπιστευθώ και εγώ προσωπικά. 

Ενδιαφέρον τέλος παρουσιάζουν και οι ομιλητές του συνέδριου. 

Πρόσωπα γνωστά για τις συντηρητικές και ακραίες απόψεις τους, όπως οι Υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη Βορίδης, Γεωργιάδης και Τσιάρας. Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Αγοραστός και φυσικά πολλοί εκπρόσωποι της εκκλησίας.

Μετά τον σάλο από το προσβλητικό διαφημιστικό, αρκετοί θεσμικοί παράγοντες, φορείς και πρόσωπα, αποσύρουν την όποια συμμέτοχή τους από το συνέδριο. Οι υπόλοιποι που συνεχίζουν ακάθεκτοι, προσπαθούν να μας πείσουν «ότι δεν είναι αυτό που νομίζουμε». 

Μια βαθιά συντηρητική άποψη μιας κοινωνίας που απορρίπτει το διαφορετικό, που υποκρίνεται και που θέλει τη γυναίκα χωρίς το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Δυστυχώς είναι αυτό που νομίζουμε!!