Της Ευμορφίας Ρουποτιά / Γυναίκα: Ένα όνομα πολλοί ρόλοι...

Η γυναίκα είναι ένα πλάσμα φωτεινό ,λαμπερό, με εξωτερική και εσωτερική ομορφιά, δυναμικό, γενναιόδωρο ,ευγενικό με πολυσύνθετους ρόλους μέσα στην κοινωνία.

-Advertisement-

Της Ευμορφίας Ρουποτιά

-Advertisement-

Ως σύζυγος πλάι σε ένα άλλο ισότιμο μέλος της κοινής πορείας στη ζωή οφείλει να συνυφαινει τον ιστό της οικογενειακής γαλήνης και να συμπορεύεται με διακριτικότητα, με διάθεση συναπόφασης, συναποδοχής και σύζευξης των ετεροτήτων και όχι με μονομερείς κινήσεις που είτε πληγώνουν ,είτε υποσκάπτουν τα θεμέλια της σχέσης και οπισθοδρομουν τη δυναμικότητα του οικογενειακού γίγνεσθαι.
Οφείλει, επίσης, να απαιτεί και να διεκδικεί τον σεβασμό και την αγάπη, αλλά και να απεμπολεί την απαξίωση της, την υπονόμευση της αυτοβουλίας της, τη βία σε οποιαδήποτε έκφανση της που τη μεταβάλλει σε υποχείριο ζωώδων ενστίκτων και ακόρεστων παθών. Παραλληλα, όμως, δεν είναι αρμοστό και η ίδια να ναρκοθετεί την προσωπικότητα του ετέρου συζύγου ,είτε μειώνοντας τον, είτε εξυβρίζοντας τον συναισθανόμενη ότι η συζυγία δε μπορεί να μεταβάλλεται σε μονοζύγια εκατέρωθεν.

=Advertisement=

Ως νοικοκυρά επιτελεί έναν πολυσήμαντο ρόλο με πολλούς αποδέκτες. Ο ρόλος αυτός είναι παγχρονικός και αχρονικός, καθώς αχνοφέγγοντας ακόμα η μέρα μια αεικίνητη, γραφική, παραδοσιακή φιγούρα μέριμνα για την ευπρέπεια της οικίας, την τάξη, την αισθητική του χώρου που ευφραίνει το όμμα και την ψυχή ,φροντίζει δε και για την ευπρέπεια των μελών της οικογένειας ιστάμενη αρωγός της όμορφης και εύκοσμης εμφάνισης, της απαστράπτουσας περιβολής απολαμβάνοντας τον έπαινο και την αποδοχή, την εκτίμηση αλλά και την αρωγή από τα άλλα μέλη, προετοιμάζει και παρασκευάζει λογης λογής εδέσματα με ρόλο πολλαπλό: γαστρονομική απόλαυση αλλά και διατήρηση της ιερής ,ψυχικής λειτουργίας του οικογενειακού τραπεζιού ως τόπου και χρόνου συνάθροισης των μελών, συζήτησης και σύμπνοιας.
Ως μητέρα είναι αυτό το πλάσμα που ο Θεός προίκισε με τον συμπαντικό ρόλο να επωάζει το μέλλον της ανθρωπότητας. Για εννέα μήνες στη ζέστη ,φιλόξενη μήτρα της κυοφορεί το έμβρυο τροφοδοτώντας το από το δικό της σώμα, με το αίμα της, την ανάσα της, ζει και να αναπνέει, για να ακούει τον ρυθμικό χτύπο της μικρής καρδούλας και από τη στιγμή που ολοκληρώνεται και εξέρχεται από τη μήτρα, από το πρώτο κλάμα του και την ηλικία μηδέν έως και την ενηλικίωση του διανύει μαζί του όλα τα χιλιόμετρα της ανυπερβλητης αγάπης: Αγγελική μορφή που άγρυπνος φρουρός γαλουχεί, συγγελα, συγκλαίει, συμπονά πάνω από την κούνια, συμπερπατά και συνοδοιπορεί μαζί με το παιδί στα πρώτα βήματα, στην πρώτη επαφή με τον έξω κόσμο, στο πρώτο κάλεσμα στη γνώση, συνδιαβάζει δείχνοντας ταυτόχρονα και το σωστό δρόμο στην κατάκτηση της γνώσης, συμβουλεύει για τον ορθό τρόπο προσέγγισης του άλλου ανθρώπου είτε ως φίλου, είτε ως συγγενή ,είτε ως συντρόφου, συμμερίζεται τις ανησυχίες και την αγωνία να αποκτήσει ως έφηβος την προσωπική ταυτότητα και ως ιδανική μητέρα και έχοντας επιτελέσει το ιερό χρέος της να τροφοδοτήσει την κοινωνία με νέα ώριμα και αυτόβουλα μέλη αποσύρεται αφήνοντας τον ενήλικο πια γιο και κόρη να ανοίξει τα δικά του/της φτερά, να διανύσει τα δικά του/της χιλιόμετρα στη ζωή αδέσμευτος/η, ανεξάρτητος/η, χειραφετημένος/η και να αδράξει τις ευκαιρίες της ζωής.
Τέλος ,η γυναίκα είναι εργαζόμενη. Είτε σε χειρωνακτική, είτε σε πνευματική εργασία καθημερινά καταδύεται σε έναν αέναο αγώνα με διπλό στόχο: αφενός την ενίσχυση του οικογενειακού προϋπολογισμού και τη συνακόλουθη οικονομική ευρωστία η την οικονομική της ανεξαρτησία ,ώστε να αντεπεξέρχεται στις πλείστες ανάγκες και αφετέρου την ανάδειξη του κοινωνικού προσώπου της εργασίας, καθώς η γυναίκα είτε εργάτρια είτε επιστήμονας συμβοηθά τον άλλο άνθρωπο, βελτιώνει το περιβάλλον που ζει και ποιεί πολιτισμό-μη λησμονούμε ότι τον πολιτισμό δεν τον προάγουν μόνο οι προικισμένοι πνευματικά άνθρωποι αλλά και οι απλοί άνθρωποι που με τον μόχθο και την εργατικότητα προάγουν τον πολιτισμό της καθημερινότητας.
Και τι δεν μπορεί να γράψει κανείς για τη γυναίκα, για το πλάσμα που μέσα από τους ποικιλώνυμους ρόλους συγκρατά με τον άνδρα σε μια όμορφη και ευγενική πορεία ζωής το τιμόνι του νεόκοπου καραβιού που λέγεται οικογένεια και το κατευθύνει στα απάνεμα νερά του λιμανιού που λέγεται ήσυχη και αξιοπρεπής ζωή!