Μια χρονιά φεύγει !
Πόσες ανθρώπινες απώλειες να μετρήσουμε το 2020 ;
Πόσες ζημιές σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο ;
Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη χρονιά να μας ένωσε τόσο πολύ όσο αυτή ,εννοώντας όλη την ανθρωπότητα .
Πατήσαμε τη παύση ως πλανήτης μαζικά με την ολική απαγόρευση την άνοιξη αλλά και τη τωρινή που διανύουμε .
Όλη η κατάσταση έμοιαζε με φάρσα όταν ξεκίνησε και κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτή την εξέλιξη .
Ζήσαμε σουρεαλ καταστάσεις ,αστοχίες εκ μέρους της κυβέρνησης και τεράστιες ζημιές στη κοινωνία οι οποίες δεν ξέρω ,αν θα μπορούσαν να αποφευχθούν σε αυτή τη πρωτόγνωρη συγκυρία .
Μια χρονιά παραφροσύνης, θα την έλεγα ,που θέλουμε να φύγει και να μη ξανάρθει .
Μια χρονιά που θρηνήσαμε όσους πολέμησαν τον κορονοϊό στις ΜΕΘ και όσους άφησαν μόνοι τους τη τελευταία τους πνοή σ αυτές !
Δοκίμασε τις αντοχές μας ,τα νεύρα μας ,μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε το σύντομο της ζωής μας και την ουσία των απλών πραγμάτων . Μας έκλεισε στο σπίτι με μοναδική εξόρμηση τη γειτονιά μας ,το κήπο μας και το μπαλκόνι μας .
Μα δυστυχώς δεν μας «χάρισε » μόνο τη πανδημία ,το αγαπητό (μισητό μάλλον) 2020 !
Τι να πρωτοθυμηθώ ;
Την Αγιά Σοφιά που έγινε μουσουλμανικό τέμενος ;
Τα τσαλίμια του σουλτάνου με το oruc reis ;
Την καταστροφική έκρηξη στη Βηρυτό;
Τις εκλογές των ΗΠΑ ;
Τον καταστροφικό σεισμό στη Σάμο ;
Εικόνες βγαλμένες μέσα από σενάριο ψυχολογικού θρίλερ .
Πώς να συνεχίσεις χωρίς φόβο για όσα θα ξημερώσουν την επόμενη μέρα ,την επόμενη χρονιά ;
Μια διάχυτη πικρία πλανάται παντού .
Θυμός ,αγωνία και άγχος κυριαρχούν .
Αναθεωρούμε αξίες και ιδέες ,καθημερινά πλέον .
Και μια ελπίδα που είναι αναγκαία για όλους μας γεννιέται μέσα από τις διαδικτυακές συναντήσεις και τα χαμόγελα κάτω από τη μάσκα .
Μια χρονιά συνειδητοποίησης πως οι δυνατές σχέσεις αντέχουν την απόσταση .
Μακάρι ,τέτοια μέρα του χρόνου να είμαστε υγιείς και να έχουμε σφιχτά στις αγκαλιές μας όσους στερηθήκαμε τόσο πολύ μεγάλο διάστημα και να θυμόμαστε το 2020 σαν κακή ταινία που θέλουμε να ξεχάσουμε .
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΡΙΜΠΑ