Το Μάττερχορν φτάνει σε ύψος τα 4.478 μέτρα, και κατατάσσεται ανάμεσα στις υψηλότερες κορυφές των Αλπεων. «Η μορφολογία και η γεωλογία της κορυφής την κάνει δύσκολη και απρόσιτη. Η μορφή του Μάττερχορν αποτελεί την έννοια του βουνού, καθώς αποτέλεσε το σύμβολο του απροσπέλαστου για πολλές δεκαετίες.
Το χαρακτηριστικό του είναι ότι όλες του οι πλευρές και οι ράχες του είναι απότομες. Ακόμα και η πιο εύκολη διαδρομή ανάβασης (ράχη Horli) απαιτεί 1200 μέτρα αναρρίχησης υψομετρικά» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ορειβάτης Νίκος Κρούπης από την Ελάτη Τρικάλων, ο οποίος μαζί με τον Πέτρο Τόλια (Οξυά Καρδίτσας) κατάφεραν αναβάσεις σε πέντε κορυφές άνω των 4000 μέτρων, με σημαντικότερη αυτών την ανάβαση στο θρυλικό Μάττερχορν, κοντά στα σύνορα Ιταλίας και Ελβετίας.
Μεγάλη πρόκληση η ανάβαση στην κορυφή του Μάττερχορν
Η ανάβαση των ορειβατών σε ένα τέτοιο βουνό από την όχι πιο εύκολη διαδρομή είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί μεγάλη προετοιμασία τόσο σωματική όσο και ψυχική, σημειώνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Πέτρος Τόλιας, για να εξηγήσει:
«Θεωρητικά αν κάποιος μελετήσει τμηματικά τη διαδρομή θα δει ότι είναι σχετικά εύκολη αλλά το γεγονός ότι το ανάπτυγμά της είναι πολύ μεγάλο η ολοκλήρωσή της είναι πολύ δύσκολή και θα πρέπει να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να μην προκύψουν απρόοπτες και δυσάρεστες καταστάσεις. Ο καιρός και η ταχύτητα είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες της επιτυχίας. Όσο περισσότερο παραμείνεις στο βουνό τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος ατυχήματος».
Η μικρή ορειβατική ομάδα είχε αναχωρήσει από την Ελλάδα στις 13 Ιουλίου με προορισμό την κοιλάδα της Αόστα στα βόρεια της Ιταλίας, σε ένα ταξίδι που κράτησε σχεδόν δυο εβδομάδες. Στα πλαίσια του εγκλιματισμού της ομάδας στις συνθήκες του υψομέτρου πραγματοποιήθηκε η πρώτη ανάβαση στην κορυφή Gran Paradiso 4061 μέτρων, ακολούθησε η ανάβαση στις κορυφές Signalkuppe 4554 μέτρων και Pyramid Vincent 4215 μέτρων.
Στις 23 Ιουλίου «κατέκτησαν» το Μάττερχορν οι Ελληνες ορειβάτες
Μετά τις τρεις αναβάσεις οι δύο ορειβάτες ξεκουράστηκαν για δύο ημέρες στους πρόποδες πλέον του θρυλικού Μάττερχορν, στο χωριό Cervinia. Από το χωριό Cervinia μελέτησαν προσεχτικά το βουνό και τις καιρικές συνθήκες και ξεκίνησαν την προσέγγιση της δύσκολης κορυφής. Τελικά στις 23 Ιουλίου, οι δύο ορειβάτες βρέθηκαν στην κορυφή του Μάττερχορν στα 4478 μέτρα, η ανάβαση έγινε απ την ιταλική πλευρά σκαρφαλώνοντας τη διαδρομή Lion Ridge (ράχη Λιόν). Πριν την επιστροφή της ομάδας στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε μια ακόμη εύκολη ανάβαση στην κορυφή Breithorn 4165 μέτρων, κλείνοντας έτσι μια σειρά αναβάσεων στην όμορφη οροσειρά των Άλπεων.
«Αυτό που καταφέρνουμε μόνο είναι να σταθούμε για μερικά λεπτά στην κορυφή του, όταν το βουνά και οι καιρικές συνθήκες μάς το επιτρέψουν. Για εμένα προσωπικά συμβαίνει το αντίθετο, το βουνό κατακτά την ψυχή μου και με κάνει να αγωνιστώ, να κουραστώ και να ταλαιπωρηθώ για τα λίγα λεπτά που θα παραμείνω στην κορυφή», δεν παραλείπει να τονίσει ο κ. Κρούπης, προσθέτοντας παράλληλα, πως η κορυφή Μάττερχορν αποτέλεσε από πολύ παλιά στόχος πολλών Ελλήνων ορειβατών και έχουν φτάσει στην κορυφή του αρκετοί Έλληνες εδώ και πολλά χρόνια.
«Ο μεγαλύτερος προβληματισμός ήταν η εύρεση της σωστής διαδρομής. Όταν βρίσκεσαι κάτω από πανύψηλους τοίχους βράχων που θέλεις να σκαρφαλώσεις θα πρέπει να επιλέξεις την βέλτιστη δυνατή διαδρομή. Οι αποφάσεις αυτές είναι πολλές κατά τη διάρκεια της αναρρίχησης και γίνονται στιγμιαία χωρίς καθυστέρηση. Θα πρέπει να είναι σωστές ώστε να μην οδηγηθείς σε αδιέξοδο, που θα σε αναγκάσει σε άτακτη οπισθοχώρηση», καταλήγει ο Πέτρος Τόλιας.
Πηγή: iefimerida.gr
Δεν μπόρεσα πότε να καταλάβω γιατί «τσακίζονται» να ανέβουν στα ψηλά Βουνά? Δεν πάτε στο SALE για καφεδάκι η φαγητό & μετά πίστα…η σε καμιά ωραία παραλία? Δηλαδή εκτός της δημοσιότητας ολίγων λεπτών, τι άλλο κερδίζεται ? Την αιωνιότητα μήπως?