Η Ζούνκο Ταμπέι είχε ύψος μόνο 1 μέτρο και 45 εκατοστά. Στο σχολείο την κορόιδευαν οι συμμαθητές της φωνάζοντάς την «νάνο». Η Ζούνκο Ταμπέι, δεν έδινε σημασία· έκανε πως δεν άκουγε τα σκληρά αστεία των φίλων της. Και ένα πρωί, όλοι εκείνοι που την χλεύαζαν υποχρεώθηκαν να «σπάσουν» τον αυχένα τους για να τη δουν: Η Ζούνκο Ταμπέι ούτε καν τους έβλεπε από τα 8.848 μέτρα που ‘χε πάρει το μπόι της! Η Ζούνκο Ταμπέι ήταν η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που πάτησε την κορυφή του Έβερεστ!
Η Ζούνκο Ισιμπάσι – όπως ήταν το πατρικό της επώνυμο – γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1939 στην πόλη Μιχάρου της περιφέρειας Φουκουσίμα και μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια. Από 10 χρονών της άρεσε να «ψηλώνει» σκαρφαλώνοντας σε βουνά και βράχους. Όταν μεγάλωσε έκανε τις αναρριχήσεις καθημερινότητα παράλληλα με τις σπουδές της στην Αγγλική και Αμερικανική Φιλολογία. Το 1969 ίδρυσε την Ιαπωνική Λέσχη Αναρρίχησης Κυριών, αγνοώντας την αντίληψη των παραδοσιακών Ιαπώνων που ήθελε τις γυναίκες υποτελείς στους άνδρες και μονάχα για δουλειές του σπιτιού και έρωτα… Η Ταμπέι είχε πει τότε, ότι είχε ίδρυσε τη λέσχη της, για να απαντήσει στον τρόπο με τον οποίο της φέρθηκαν οι άνδρες ορειβάτες της εποχής. Κάποιοι, για παράδειγμα, είχαν αρνηθεί να σκαρφαλώσουν μαζί της, ενώ άλλοι πίστευαν ότι την ενδιέφερε μόνο η αναρρίχηση ως τρόπος να βρει σύζυγο…
Το όνειρο που την ξυπνούσε…
Τότε η Ζούνκο έβαλε στόχο υψηλό. Είπε: «Θα πατήσω το Έβερεστ» και κάθε νύχτα έβλεπε στον ύπνο της να κυματίζει η σημαία με τον κόκκινο ήλιο πλάι της, στην Κορυφή του Κόσμου! Παντρεύτηκε τον Μασανόμπου Ταμπέι, που τους παρέσυρε το ίδιο πάθος για την κατάκτηση των κορυφών, έκανε δυο παιδιά και ποτέ δεν σταμάτησε να σχεδιάζει, το πώς θα κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Στις 16 Μαίου 1975, η Ζούνκο ήταν η πρώτη γυναίκα που πάτησε στη Στέγη του Κόσμου, στο Έβερεστ. Και ήταν μόνη αυτή με τον οδηγό της, αφού η υπόλοιπη αποστολή είχε εγκλωβιστεί σε χαμηλότερο ύψος και είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια.
«Θα προτιμούσα να με θυμούνται ως το 36ο άτομο που έφτασε στην κορυφή του Έβερεστ, όχι ως την πρώτη γυναίκα…».» είχε δηλώσει ταπεινά μετά την κατάκτησή της. Η Ζούνο είχε ακολουθήσει την ίδια διαδρομή που είχαν επιλέξει ο σερ Έντμουντ Χίλαρι και ο Σέρπα Τένζινγκ Νόργκαι το 1953.
Η κοντούλα Ζούνκο ήταν πια ένας από αυτούς που δεν είχαν πιο ψηλά να πατήσουν στη Γη… Στο Κατμαντού διοργανώθηκε παρέλαση προς τιμήν της. Κατά την επιστροφή της στην Ιαπωνία, στο αεροδρόμιο του Τόκιο την υποδέχτηκαν χιλιάδες άνθρωποι!
Η Ζούνκο, έγινε πια το πρόσωπο της επικαιρότητας: «Χρειάστηκαν δύο μήνες μέχρι να μπορέσω να εγκατασταθώ στο σπίτι μου», θυμόταν. «Η τρίχρονη κόρη μου φοβόταν τις κάμερες».
Και οι πρωτιές συνεχίστηκαν: η Ζούνκο Ταμπέι ήταν η πρώτη γυναίκα που πάτησε και στις 7 κορυφές των υψηλότερων βουνών σε κάθε μια από τις 7 ηπείρους!
Σε μια από τις συνεντεύξεις της ο Ταμπέι είχε πει:
– Συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα στον κόσμο που δεν έχω συναντήσει ποτέ, και ότι είναι διασκεδαστικό να βλέπεις και να μάθεις απευθείας μέσα από τις δικές του εμπειρίες. Έτσι αποφάσισα να πάω όπου μπορούσα.
Η αποστολή για την κατάκτηση του Έβερεστ παραλίγο να καταλήξει σε τραγωδία. Η Ζούνκο και τέσσερις συνοδοί της καταπλακώθηκαν από μια χιονοστιβάδα νωρίς το πρωί της 4ης Μαΐου. Η μικροκαμωμένη Ιαπωνέζα θυμόταν: «Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 4ης Μαΐου, πέντε από εμάς κοιμόμασταν σε μια σκηνή στο Camp 2. Χωρίς κανένα σημάδι, χτυπηθήκαμε από χιονοστιβάδα και θαφτήκαμε κάτω από το χιόνι.
Ήμουν μπλεγμένη στη σκηνή. Άρχισα να ασφυκτιώ και να σκέφτομαι ότι πλησιάζω στο θάνατο. Τότε, ξαφνικά, με τράβηξαν οι Σέρπα και μου έδωσαν οξυγόνο.Είχα γλυτώσει. Ήμασταν πολύ τυχεροί που κανείς από εμάς δεν είχε τραυματιστεί, αλλά χρειάστηκαν τρεις μέρες μέχρι να μπορέσω να ξαναπερπατήσω και να κινηθώ κανονικά». Η Ζούνκο ολοκλήρωσε την αποστολή της και θυμάται: «Όταν πάτησα στο Έβερεστ σκέφτηκα: Α, δεν χρειάζεται να σκαρφαλώσω άλλο…».
Στην ερώτηση δημοσιογράφου: Αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω και να δώσετε στον εαυτό σας κάποιες συμβουλές ως παιδί, ποιες θα ήταν αυτές η Ζούνκο είχε απαντήσει: «Μην τα παρατάς. Συνέχισε την αναζήτησή σου».
Η Ζούνκο Ταμπέι έγραψε επτά βιβλία, οργάνωσε περιβαλλοντικές αποστολές για να καθαρίσει τα σκουπίδια που άφησαν πίσω τους ορειβάτες στο Έβερεστ και διοργάνωσε ετήσιες αναρριχήσεις στο όρος Φούτζι για νέους που επλήγησαν από τον μεγάλο σεισμό της Ανατολικής Ιαπωνίας .
Ένας αστρονόμος είχε δώσει το όνομά της στον αστεροειδή 6897 Tabei και το 2019, μια οροσειρά στον Πλούτωνα ονομάστηκε «Tabei Montes» προς τιμήν της.
Η Ζούνκο Ταμπέι δεν σταμάτησε να ορειβατεί ακόμη και όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στο στομάχι, το 2012. Η μικρόσωμη Ζούνκο στα 77 της χρόνια, το 2016 είχε ακόμα μια κορυφή να κατακτήσει: Αποχαιρέτησε τους δικούς της και έφυγε για τον ουρανό…
Πηγή: ethnos.gr
