Η Ε.Ε. μπορεί να κάνει λόγο για κυρώσεις στο ρωσικό πετρέλαιο και στην απαγόρευση εισαγωγής του στη Γηραιά Ήπειρο, όμως αυτές θα ισχύσουν μετά τις 31 Δεκεμβρίου του 2022. Η Ευρώπη έχει απαγορεύσει τον κατάπλου στα λιμάνια της στα πλοία με ρωσική σημαία.
Στο μεταξύ, η μεταφορά του ρωσικού πετρελαίου δια θαλάσσης συνεχίζεται, με τους Έλληνες, όπως είναι λογικό, να πρωταγωνιστούν, αφού ελέγχουν το 30% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενόπλοιων και πλοίων μεταφοράς φυσικού αερίου-LNG carriers. Ένα στα τρία δεξαμενόπλοια που ταξιδεύουν στις επτά θάλασσες του κόσμου είναι ελληνικών συμφερόντων.
Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένας επικοινωνιακός πόλεμος σε βάρος των Ελλήνων από κέντρα του εξωτερικού. Στα δημοσιεύματα βέβαια οι αρθρογράφοι, αφού «κρεμάνε στα μανταλάκια» ονομαστικά τους Έλληνες, αναφέροντας ότι κυριαρχούν στη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου, στο τέλος των κειμένων τους αναφέρουν ότι «σε καμία περίπτωση δεν παραβιάζουν τις κυρώσεις». Παίζουν με τις εντυπώσεις στην προπαγανδιστική λογική «πες-πες, στο τέλος κάτι θα μείνει». Πριν από λίγες εβδομάδες στο συνέδριο Economist ο ίδιος ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ολεξάντροβιτς Ζελένσκι είχε αναφερθεί στο θέμα ρίχνοντας τα βέλη κατά των Ελλήνων.
Ο αμερικανικών συμφερόντων οίκος S&P Global εκτιμά ότι τις τελευταίες εβδομάδες το 51% του ρωσικού πετρελαίου μεταφέρεται από Έλληνες εφοπλιστές, το 19% από ρωσικών συμφερόντων δεξαμενόπλοια και το 6% από κινεζικά.
Υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλης ναυτιλιακής εταιρείας με δεκάδες δεξαμενόπλοια, ο οποίος ζήτησε να τηρηθεί η ανωνυμία του, περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί ως εξής:
«Υπάρχει η πολιτική της Ε.Ε. να απαγορεύσει τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου μετά την 31η Δεκεμβρίου 2022. Στο μεσοδιάστημα οι μεταφορές δια θαλάσσης γίνονται κανονικά, αλλά έχει πολλή χαρτούρα. Καταρχάς πρέπει να ασφαλιστείς για κινδύνους πολέμου, War Risk. Τα ασφάλιστρα έχουν εκτοξευτεί από το 1% της αξίας του πλοίου στο 3%-5%. Εξαρτάται αν φορτώνεις από το Νοβοροσίσκ, που είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας κοντά στο θέρετρο των πολεμικών συγκρούσεων, οπότε το ασφάλιστρο είναι στο 5%, ή από λιμάνι της Βαλτικής, που κυμαίνεται στο 3%-4%. Τα πληρώνει ο ναυλωτής του πλοίου, όμως για να πάρεις την έγκριση πρέπει να δώσεις ένα σωρό πληροφορίες για το φορτίο, τον παραλήπτη την προέλευση του φορτίου κ.ά.».
Στη συνέχεια μας αποκαλύπτει τα παραθυράκια που υπάρχουν για την παράκαμψη της γραφειοκρατίας:
«Υπάρχουν ”παραθυράκια” βάσει διατάξεων. Αναμειγνύουν το ρωσικό πετρέλαιο με πετρέλαιο άλλης προέλευσης και με τον τρόπο αυτό παύει να θεωρείται ρωσικό και αποφεύγεις τη γραφειοκρατία. Αν το 51% του φορτίου που μεταφέρει ένα δεξαμενόπλοιο ΔΕΝ είναι ρωσικής προέλευσης και το 49% είναι ρωσικής, τότε δεν θεωρείται ρωσικό! Και δεν μπορεί να σου πει κανείς τίποτα. Αυτό ίσως αλλάξει στο άμεσο μέλλον.
Το ρωσικό πετρέλαιο υπάρχει και δεν μεταφέρεται μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Άπω Ανατολή και στην Ινδία. Είναι λογικό να κυριαρχούν στις μεταφορές οι Έλληνες, αφού ελέγχουν το 30% του παγκόσμιου στόλου. Αν δεν το πάνε οι Έλληνες, θα το μεταφέρουν οι Κινέζοι, οι Τούρκοι κ.ά. Είσαι ναυλωμένος από την ΕΧΧΟΝ, τη Shell κ.ά. Αν σου πουν θα πας εκεί και το ταξίδι είναι νόμιμο, δεν μπορείς να τους πεις ”δεν πάω”».
Στη συνέχεια αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή για το τι έγινε ο ρωσικός στόλος των δεξαμενόπλοιων: «Πολλά ρωσικών συμφερόντων δεξαμενόπλοια, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την επιβολή κυρώσεων, έχουν πουληθεί σε funds, για παράδειγμα στο Ντουμπάι. Στην περίπτωση αυτή μπορεί πετρέλαιο να μεταφέρουν οι ίδιοι οι Ρώσοι, οι οποίοι δεν φαίνονται προς τα έξω, αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό τις κυρώσεις!».
Υπάρχουν όμως και οι λεγόμενες «αυτοκυρώσεις» – self sanctions. Το ίδιο ναυτιλιακό στέλεχος μας επισημαίνει: «Προκειμένου πετρελαϊκές εταιρείες κολοσσοί, όπως για παράδειγμα η Shell, να μη γίνονται αντικείμενο αρνητικής δημοσιότητας, ότι δηλαδή αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο και χρηματοδοτούν με τον τρόπο αυτό τον Πούτιν στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, αυτοπεριορίζονται. Είναι η πίεση της κοινής γνώμης. Η Shell κατηγορήθηκε γι’ αυτό και η διοίκησή της είπε ότι είχε συμβόλαια που είχαν υπογραφεί πριν από τον πόλεμο. Κάτω από την πίεση την κοινωνική, δήλωσε ότι θα περιορίσουν όσο μπορούν το ρωσικό πετρέλαιο».
Εν τω μεταξύ, τα ναύλα για τα δεξαμενόπλοια μπορεί να ανεβαίνουν, όμως δεν βγαίνουν όλοι οι πλοιοκτήτες κερδισμένοι. Τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια η ναυλαγορά των δεξαμενόπλοιων είχε ξύσει τον πάτο του βαρελιού, με αποτέλεσμα οι ζημιές για τις ναυτιλιακές εταιρείες να είναι μεγάλες. Προκειμένου να σώσουν ό,τι σώζεται και να παραμείνουν στην αγορά, υπέγραψαν ναυλοσύμφωνα μακράς διάρκειας με τις τότε τιμές.
Το αποτέλεσμα μας το περιγράφει ο συνομιλητής μας: «Αν έκλεισες fix συμφωνία για πλοίο πριν τον πόλεμο θα έπαιρνες για ένα Aframax 20.000 δολάρια την ημέρα. Τώρα ο ναύλος έχει πάει στα 70.000 δολάρια. Αν δεν είχες προβλέψει να συμπεριλάβεις όρο για profit sharing, για μελλοντικό μοίρασμα κερδών, τότε την υπεραξία την εισπράττει ο ναυλωτής και όχι ο πλοιοκτήτης που χάνει… big time!
newmoney.gr
