Στα 15 του χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, μόλις ολοκλήρωσε την τότε αντίστοιχη με σήμερα Γ΄ Γυμνασίου, ο Ανέστης Λιτοβολής από τη Θεσσαλονίκη, αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο. Η οικογένειά του ήταν πάρα πολύ φτωχή και έπρεπε κι αυτός να βγει στη βιοπάλη, για να συνεισφέρει για τα προς το ζειν. Πέρασε από πολλές δουλειές, πρόκοψε και κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του πετυχημένη κατασκευαστική εταιρεία.
Επειδή, όμως, στα σχολικά του χρόνια ήταν πολύ καλός μαθητής, σε όλη του τη ζωή τον «έτρωγε» το σαράκι ότι δεν κατάφερε να τελειώσει το σχολείο. Το 2012 του παρουσιάστηκε ένα αυτοάνοσο, από το οποίο κόντεψε να πεθάνει. Αναγκάστηκε να βγει στη σύνταξη, όμως, ανήσυχο πνεύμα, τον έπνιγε η σκέψη ότι θα αρκούνταν μόνο σε κάποιες καθημερινές βόλτες στη γειτονιά του. Έτσι αποφάσισε να γυρίσει στα θρανία και να τελειώσει το Λύκειο. Γράφτηκε στα 72 του χρόνια σε ΓΕΛ των Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης και τρία χρόνια μετά, στα 75 του, κατάφερε να εισαχθεί στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης, κάνοντας χρήση του νόμου που προβλέπει ότι μπορούν να εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σε ποσοστό 5%, όσοι μαθητές πάσχουν από αυτοάνοσο και είναι αριστούχοι.
«Σχεδόν 58 χρόνια από τότε που αναγκαστικά σταμάτησα το σχολείο, γύρισα στα θρανία. Στην αρχή ήταν δύσκολο να διαβάσω. Σε αυτήν την ηλικία το μυαλό είναι γεμάτο και στην αρχή με έπιανε πονοκέφαλος. Ο εγκέφαλος δε χωράει πολλά καινούργια πράγματα, αλλά σιγά – σιγά συνήθισα και έγινα πολύ καλός μαθητής. Ως αριστούχος και πάσχων από αυτοάνοσο μπορούσα να περάσω σε όποια σχολή επιθυμούσα στην πόλη που κατοικώ, τη Θεσσαλονίκη. Έτσι αποφάσισα να μπω στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. Πριν χρόνια συνεργάστηκα στην εταιρεία μου με ένα νέο πολιτικό μηχανικό. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πως κατάφερνε να κάνει δύσκολους υπολογισμούς, για αποστάσεις, φορτία κτλ., με το μυαλό του, αφού τότε δεν υπήρχαν υπολογιστές. Αυτό ήταν το κίνητρο για μένα που αποφάσισα να μπω στο Πολυτεχνείο», λέει στο ethnos.gr ο κ. Ανέστης.
«Θα παρακολουθώ ανελλιπώς τα μαθήματα»
Αν και ο γιος του, πολιτικός μηχανικός και αυτός, τον προετοίμασε ότι στην αρχή θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα στο Πολυτεχνείο για τον 75χρονο, ο κ. Ανέστης είναι αποφασισμένος να μην το βάλει κάτω και να παρακολουθεί ανελλιπώς τα μαθήματα. Άλλωστε, όπως λέει στο ethnos.gr, σχεδόν τρία χρόνια στο Λύκειο έκανε μόνο έξι ώρες απουσία και αυτές επειδή έχασε ένα φίλο του.
«Θα παρακολουθώ ανελλιπώς τα μαθήματα, θα διαβάζω και όπου με βγάλει. Είπα στο γιο μου ότι σε αυτήν την ηλικία δεν έχω χρόνο για ραντεβού και καφετέριες, αλλά έχω πολύ χρόνο για διάβασμα. Όταν θα τελειώσω το πανεπιστήμιο, θα είμαι λογικά μεγαλύτερος από ογδόντα ετών και σίγουρα δε θα μπορώ να δουλέψω. Θέλω να σπουδάσω, για να γεμίσω τα κενά μου. Πολλές φορές πειράζω τη γυναίκα μου και της λέει ότι, όταν πάρω το πτυχίο μου, θα κάνω και μεταπτυχιακό. Της σηκώνεται η τρίχα», λέει γελώντας ο κ. Ανέστης.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις που θα αναπτύξει με τους πολύ νεότερους συμφοιτητές του, ο κ. Ανέστης τονίζει ότι θα παίρνει μαθήματα από τα νιάτα τους και εκείνος θα τους προσφέρει τις συμβουλές του, εφόσον, βέβαια, θα είναι καλοδεχούμενος. «Αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος των ηλικιωμένων. Να συμβουλεύουν τους νεότερους», σημειώνει ο 75χρονος νεοεισαχθείς στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης.
ethnos.gr
