« … Ήταν Αποκριές. Γενική ευθυμία επικρατούσε στην πόλη. Ένα ηλιόλουστο διάλειμμα μιας συννεφιασμένης ημέρας. Οι Έλληνες φαίνονται αποφασισμένοι να χαρούν αυτή τη διασκέδαση, που ακόμα και οι αποχαυνωμένοι τύραννοί τους δεν μπορούν να εμποδίσουν. Πολλοί φορούσαν μάσκα και άλλοι είχαν μουτζουρώσει τα πρόσωπά τους. Χοροπηδούσαν, ξεφώνιζαν, τραγουδούσαν. Τελικά στήθηκε χορός, ένας κύκλος για τους άντρες, ένας για τις γυναίκες. Στην αρχή οι χορευτικές κινήσεις γίνονταν με περπατητό ρυθμό, ύστερα η μουσική ζωήρεψε, έγινε πιο γρήγορη και έφθασε σε ένα κινητικό παραλήρημα. Οι εξαντλημένοι χορευτές αποσύρονταν και έμπαιναν άλλοι».
Τα παραπάνω αναφέρει ο Άγγλος περιηγητής Dodwell που επισκέφτηκε το 1801 το Γαλαξίδι τις ημέρες της Αποκριάς. Απ’ τις αφηγήσεις του γνωρίζουμε ότι η προέλευση του μουτζουρώματος είναι πολύ παλαιότερη απ’ την εποχή των καραβιών (1840 και μετά), αν και κανένας δεν γνωρίζει με βεβαιότητα πότε και πώς ξεκίνησε το έθιμο. Βέβαια, στα μέσα του 19ου αιώνα, έχουμε κι άλλες μαρτυρίες, που καταδεικνύουν ότι τα Αλευρομουτζουρώματα βρίσκονται στην ακμή τους.
Από τότε μέχρι και σήμερα, το έθιμο ταξιδεύει από γενιά σε γενιά και κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακό. Το Γαλαξίδι δίκαια έχει κατακτήσει μία από τις πρώτες θέσεις στους αγαπημένους τουριστικούς προορισμούς το τριήμερο της Αποκριάς.
Τα αλευρομουτζουρώματα μάλιστα έγιναν θέμα και στο «Associated Press»!
«Κάθε χρόνο- αναφέρει το αφιέρωμα- για λίγες ώρες, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του Γαλαξιδίου, αυτής της όμορφης παραθαλάσσιας ελληνικής πόλης, έχουν την “άδεια” να χάσουν τον “πολιτισμό” τους. Συμμετέχουν σε ένα έθιμο γνωστό και ως “αλευροπόλεμος”. Κάθε Καθαρά Δευτέρα, λαμβάνει χώρα μια έκρηξη χρωμάτων. Περίπου 200 χιλιόμετρα δυτικά της Αθήνας, το Γαλαξίδι έχει μόνο 1.700 κατοίκους, αλλά κάποτε υπήρξε ένα πολύ σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Η επιρροή του παρήκμασε με την έλευση της ατμομηχανής τον 19ο αιώνα. Ωστόσο η πόλη διατηρεί κάτι από την παλιά της μεγαλοπρέπεια, συμπεριλαμβανομένων πολλών παραδοσιακών πέτρινων σπιτιών».
Εφοδιασμένοι είτε με φούμο, είτε με πολύχρωμη σκόνη αλευριού ξεκινούν από τη γέφυρα της Εθνικής Οδού είτε με αυτοκίνητα είτε πεζή και στη συνέχεια κάνουν παρέλαση μέσα από τα γραφικά στενά του Γαλαξιδίου, φτάνοντας στο λιμάνι όπου έλαβε χώρα μια επική μάχη.
Το έθιμο έχει βαθιές τις ρίζες του. Ίσως από τη Βυζαντινή εποχή, που οι παλιάτσοι των ιπποδρόμων χρωμάτιζαν τα πρόσωπά τους. Αυτό όμως έλαβε μεγάλη ακμή στην εποχή της ιστιοφόρου Ναυτιλίας, δηλαδή το 1840 και έκτοτε. Και αυτό γιατί τότε τα ιστιοφόρα ταξίδευαν από το Μάρτιο.
