Τα μανιτάρια είναι μύκητες και αποτελούν ένα από τα πέντε Βασίλεια, το δεύτερο σε πλήθος ειδών άθροισμα στον πλανήτη, μετά από τα έντομα ενώ στον τόπο μας έχουν καταγραφεί περισσότερα από 2.000 είδη.
Το Καλλίδρομο Όρος, είναι ένα από τα βουνά, που φιλοξενούν , πολλά είδη μανιταριών, κατάλληλα για φαγητό αλλά και πολλά άλλα, τα οποία , είναι δηλητηριώδη και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, κατά τη συλλογή τους.
Τα μανιτάρια μας τρέφουν, μας ψυχαγωγούν, μας θεραπεύουν, μας διδάσκουν και μας εμπνέουν. Χρωματίζουν τις παραστάσεις μας, αρωματίζουν το πιάτο μας και εμπλέκουν στην καθημερινότητά μας τις νεράιδες και τα ξωτικά των παραμυθιών, δίνοντας στη ζωή μας παραδεισένια διάσταση!
Δείτε δεκάδες διαφορετικά είδη μανιταριών, σε ένα εκπληκτικό Φθινοπωρινό περιβάλλον , στο Όρος Καλλίδρομο, αλλά , διαβάστε και χρήσιμες συμβουλές, για όσους ασχολούνται η θέλουν να ασχοληθούν με τη συλλογή βρώσιμων μανιταριών .
«Αυτό που αποκαλούμε μανιτάρι, είναι το ορατό μέρος του οργανισμού, που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια του υποστρώματος. Μέσα ή επάνω στο υπόστρωμα βρίσκεται το σώμα του μύκητα, το μυκήλιο, ένα πλέγμα νηματοειδών υφών, που παράγει τα μανιτάρια.
Τα μανιτάρια μπορούν να έχουν σχήμα ομπρέλας, χωνιού, κυλίνδρου, κοραλλιού, κεράτου, βελόνας, σφαίρας, βολβού, πατάτας, αστεριού, οπλής αλόγου, γεισώματος, ροπάλου, κυπέλλου, λεπτού στρώματος, ζελατινώδους μάζας, σχήμα κυπέλλου, πιάτου, δίσκου, σέλας, κυψέλης, κεράτου, σπιρτόξυλου, σφαίρας, βολβού, πατάτας κλπ.
Ο ακριβής προσδιορισμός (ταυτοποίηση) των ειδών είναι ίσως το πιο κρίσιμο σημείο στη συλλογή των αυτοφυών μανιταριών. Ατυχώς δεν υπάρχει κανένας γενικός κανόνας διάκρισης των φαγώσιμων ειδών από τα δηλητηριώδη. Αντιθέτως υπάρχουν αρκετές λαϊκές δοξασίες, λανθασμένες και άκρως επικίνδυνες. Λανθασμένες είναι επίσης οι θεωρίες που λένε ότι τα δηλητηριώδη είδη έχουν οπωσδήποτε πικρή ή καυστική γεύση ή ότι τα είδη που τρώγονται από έντομα, σαλιγκάρια, χελώνες ή άλλα μικρόζωα είναι ακίνδυνα και για τον άνθρωπο. Δεν αληθεύουν επίσης οι δοξασίες, που λένε, ότι τα δηλητηριώδη μανιτάρια μαυρίζουν τα ασημένια κουτάλια που έρχονται σε επαφή μαζί τους κατά το βράσιμο ή ότι πήζουν το γάλα ή το ασπράδι του αυγού.
Είναι φανερό ότι οι συλλέκτες που εφαρμόζουν αυτές τις μεθόδους, κινδυνεύουν άμεσα από δηλητηριάσεις. Πρέπει ακόμη να γνωρίζουμε ότι το βράσιμο, η ξήρανση ή η κονσερβοποίηση δεν εξουδετερώνουν τις ισχυρές τοξίνες των θανατηφόρων ειδών. Ο μόνος κανόνας που ισχύει γενικά για τη συλλογή μανιταριών είναι αυτός που λέει ότι: μαζεύουμε για τροφή μόνο τα είδη των οποίων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα. Η παραμικρή αμφιβολία είναι λόγος απόρριψής τους. Η γνώση λοιπόν των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, η εμπειρία και η προσεκτική παρατήρηση, αποτελούν τις μόνες εγγυήσεις για την ασφαλή αναγνώριση ενός είδους. Όταν λέμε προσεκτική παρατήρηση, εννοούμε τη λεπτομερή αναζήτηση των ιδιαίτερων μακροσκοπικών χαρακτηριστικών (μακροσκοπική εξέταση) και τη σύγκριση αυτών των χαρακτηριστικών με τα δεδομένα της βιβλιογραφίας.
Μερικές φορές απαιτείται η χρήση χημικών αντιδραστηρίων, ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η εξέταση ορισμένων μικροσκοπικών χαρακτηριστικών του είδους (μικροσκοπική εξέταση). Ο ξενιστής σε αρκετές περιπτώσεις αποτελεί ένα πρόσθετο στοιχείο που βοηθάει στην ταυτοποίηση των μυκήτων.»
