Τα «θηρία» αντιτορπιλικά Arleigh Burke ένα βήμα πριν την ένταξή τους στο ελληνικό οπλοστάσιο!

Μετά την Πολεμική Αεροπορία και τον Στρατό Ξηράς, σειρά παίρνει το Πολεμικό Ναυτικό σε ότι αφορά την αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του, απέναντι στην τουρκική εξοπλιστική φρενίτιδα.

Ετσι λοιπόν, φαίνεται ότι οι ΗΠΑ αποδέχονται, κατ’αρχήν, την μεταβίβαση στην Ελλάδα δύο μεταχειρισμένων αντιτορπιλικών κατευθυνομένων βλημάτων κλάσης Arleigh Burke από αυτά που απελευθερώνονται μετά το 2020.

Τα 21 (από τα 28) παλαιότερα Flight I/II Arleigh Burke τα οποία, λόγω περικοπών, δεν πρόκειται να υποβληθούν τελικά στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού στα πρότυπα AEGIS Baseline 9 (σε αυτό θα ενταχθούν όλα τα υπόλοιπα πλοία της κλάσης), παρά μόνο σε εργασίες Γενικής Επιθεώρησης, επισκευής και συντήρησης των προωστηρίων σκευών και βοηθητικών μηχανημάτων, ενώ σε κάποια εξ αυτών θα γίνει αναβάθμιση του ανθυποβρυχιακού τους εξοπλισμού.

Στα πρώτα 28 δεν υπάρχει υπόστεγο ελικοπτέρου.

Τα αντιτορπιλικά κλάσης “Arleigh Burke”αριθμούν ήδη 64 σκάφη (21 Flight I, 7 Flight II και 34 Flight IIA) σε υπηρεσία, ενώ προβλέπεται η ναυπήγηση άλλων 42 (Flight IIΙ). Έχουν μήκος 155 μέτρα, πλάτος 20 μέτρα, βύθισμα 9,3 μέτρα και εκτόπισμα από 8.300 ως 9.200 τόνους.

Όλα τα πλοία της κλάσης φέρουν το σύστημα αεράμυνας AEGIS, με ραντάρ παθητικής διάταξης τύπου SPY-1D. Από τους κάθετους εκτοξευτές (VLS) Mk41 90 θέσεων (29 κυψέλες πλώρα-61 πρύμα/96 θέσεων σε σκάφη της έκδοσης ΙΙΑ) μπορεί να βληθεί μεγάλη ποικιλία βλημάτων, όπως RIM-66M Standard, Tomahawk, κάθετα εκτοξευόμενοι ASROC (VLA) και ESSM. Οι πύραυλοι Tomahawk δεν θα περιλαμβάνονται στο πακέτο παραχώρησης.

Ο οπλισμός συμπληρώνεται με πυραύλους επιφανείας- επιφανείας Harpoon, δύο CIWS Phalanx (ένα σύστημα σε νεότερες εκδόσεις που φέρουν και ESSM), ένα πυροβόλο Mk-45 Mod1-4 των 127 mm, 2 πυροβόλα M242 Bushmaster των 25mm και δύο τριπλούς τορπιλοσωλήνες Mark 32.

Βέβαια, μιλάμε για σκάφη τα οποία σχεδιάστηκαν βάσει του αμερικανικού δόγματος δράσης ωκεάνιας δράσης “deep blue water” για τις ανάγκες της αντιπυραυλικής ασπίδας των ΗΠΑ και είναι εκτοπίσματος… 9.300 τόνων (!), δηλαδή, μάλλον ογκώδη για το επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου, αλλά εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα στο Πολεμικό Ναυτικό που επιχειρεί ακόμα με πλοία της δεκαετίας σχεδίασης του ’70, και με τα ταμεία άδεια, είναι μάλλον πολυτέλεια τέτοιες ενστάσεις.

Τα πλοία όμως θα παραδοθούν και χωρίς το αντιαεροπορικό/αντιβαλλιστικό βλήμα SM-3 ακτίνας 600 χλμ., αλλά μόνο με το SM-2 (περί τα 110 χλμ, ακτίνα δράσης). Εν πάση περιπτώσει από την σημερινή ακτίνα δράσης των 30 χλμ. των ESSM είναι πολύ καλύτερα και το ΠΝ θα αποκτήσει επιτέλους δυνατότητα αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής.

Σε στρατηγικό επίπεδο αυτό είναι και το σημαντικότερο, αφού η α/α άμυνας της χώρας αποτελεί αυτή την στιγμή κορυφαία προτεραιότητα, δεδομένης της απόκτησης των 100 F-35 από την Τουρκία και της εκκίνησης του προγράμματος ανάπτυξης εγχώριου μαχητικού TFX (σχετικό ρεπορτάζ στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί την ερχόμενη Τετάρτη).

Να σημειώσουμε ότι η αφαίρεση των SM-3 αφαιρεί κι ένα πολιτικό πρόβλημα για την χώρα: Το ότι έτσι δεν θα συμμετέχει στην αντιπυραυλική ασπίδα κατά της Ρωσίας…

Το κάθε πλοίο θα έχει λειτουργικά εξοδα 44,ε εκατ. δολ ΗΠΑ σε τιμές 2010 και υπολογίζεται να φτάσει τα 50 εκατ. ευρώ ετησίως σε ελληνική υπηρεσία, αφού χρειάζεται 350 άτομα σε υπηρεσία, τα οποία θα εξοικονομηθούν από την απόσυρση 4 παλαιών φρεγατών κλάσης “S”!

Τα 21 (από τα 28) παλαιότερα Flight I/II τα οποία, λόγω των προαναφερόμενων περικοπών, δεν πρόκειται να υποβληθούν τελικά στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού στα πρότυπα AEGIS Baseline 9 (σε αυτό θα ενταχθούν όλα τα υπόλοιπα πλοία της κλάσης), παρά μόνο σε εργασίες Γενικής Επιθεώρησης, επισκευής και συντήρησης των προωστηρίων σκευών και βοηθητικών μηχανημάτων, ενώ σε κάποια εξ αυτών θα γίνει αναβάθμιση του ανθυποβρυχιακού τους εξοπλισμού.

Στα πρώτα 28 πλοία της κλάσης δεν υπάρχει υπόστεγο ελικοπτέρου και επειδή πιθανότατα από εκεί θα προέλθουν τα δύο ελληνικά, είναι ένα ερώτημα πώς θα γίνει εφικτή η (αυτονόητη) χρήση ελικοπτέρων από το ΠΝ.

Η τουρκική εξοπλιστική φρενίτιδα και στις ναυπηγήσεις (αυτή την στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη τέσσερα κύρια προγράμμα: “Μίνι” αεροπλανοφόρου, 6 αντιτορπιλικών TF-2000 4 φρεγατών TF-100 και 2 επιπλέον stealh κορβετών του προγράμματος Ada), έχει δημιουργήσει ασφυκτική κατάσταση στο ΠΝ, το οποίο βλέπει σε λίγο να ξεκινά η τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα με σκάφη τεχνολογίας της δεκαετίας του 1970…

Αν όλα πάνε καλά, μέχρι τον Ιούνιο θα φύγει το επίσημο αίτημα παραχώρησης για να εγκριθεί η παραχώρηση και να ξεκινήσουν οι διαδικασίες υποδοχής των πλοίων στην Ελλάδα το 2020.