Τα σκίτσα που δημιούργησε μέσα από τη φυλακή δίνουν την πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερή μέχρι σήμερα περιγραφή τεχνικών βασανιστηρίων που χρησιμοποίησε η CIA στον απόηχο των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Τα τρομακτικά βασανίστρια που βίωσε τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, αλλά το πώς ο ίδιος χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο στο πρόγραμμα βασανιστηρίων της CIA, αποκαλύπτουν τα σκίτσα που ζωγράφισε ο Αμπού Ζουμπάιντα, γνωστός ως ο «αιώνιος αιχμάλωτος».
Τα σκίτσα του Ζουμπάιντα δίνουν την πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερή μέχρι σήμερα περιγραφή τεχνικών βασανιστηρίων που χρησιμοποίησε η CIA στον απόηχο των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Όπως αποκαλύπτει δημοσίευμα της εφημερίδας Guardian, ο Ζουμπάιντα σχεδίασε μια σειρά από 40 σκίτσα που εξιστορούν τα βασανιστήρια που υπέστη σε μια σειρά σκοτεινών τοποθεσιών της CIA (γνωστά ως dark sites), στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2002 και 2006 και στις φυλακές του Γκουαντάναμο.
Ελλείψει μιας πλήρους επίσημης καταγραφής του προγράμματος βασανιστηρίων, το οποίο η CIA και το FBI επί χρόνια έκαναν προσπάθειες για να κρατήσουν κρυφό, τα σκίτσα αυτά δίνουν μια μοναδική και οξεία εικόνα μιας φρικτής περιόδου στην ιστορία των ΗΠΑ.
Τα σχέδια απεικονίζουν αποτροπιαστικές πράξεις βίας, σεξουαλικής και θρησκευτικής ταπείνωσης
Τα σχέδια, τα οποία ο Ζουμπάιντα σχολιάζει με δικά του λόγια, απεικονίζουν αποτροπιαστικές πράξεις βίας, σεξουαλικής και θρησκευτικής ταπείνωσης και πρακτικών παρατεταμένης ψυχολογικής τρομοκρατίας που διαπράττονται εναντίον του και κατά άλλων κρατουμένων.
Τα σκίτσα τα σχεδίασε ο ίδιος από μνήμης μέσα από το κελί του στο Γκουαντάναμο και στάλθηκαν σε έναν από τους δικηγόρους του, τον καθηγητή Μαρκ Ντεμπό.
«Πρότυπο για το πρόγραμμα βασανιστηρίων της Αμερικής»
Μαζί με τους φοιτητές του στο Κέντρο Πολιτικής και Έρευνας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Seton Hall, ο Ντεμπό συγκέντρωσε τα σκίτσα και τα γραπτά σχόλια του Ζουμπάιντα, συντάσσοντας μια έκθεση.
Ο Guardian δημοσιεύει για πρώτη φορά αυτή την έκθεση που φέρει τον τίτλο: «American Torturers: FBI and CIA Abuses at Dark Sites and Guantánamo», μαζί με μια σειρά από σκίτσα που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Τα σκίτσα, πολλά από τα οποία δείχνουν σκληρές εικόνες, δημοσιεύονται στο άρθρο.
«Ο Αμπού Ζουμπάιντα είναι το πρότυπο για το πρόγραμμα βασανιστηρίων της Αμερικής», είπε ο Ντεμπό. «Ήταν το πρώτο άτομο που βασανίστηκε, υπό την έγκριση του υπουργείου Δικαιοσύνης με βάση στοιχεία που η CIA γνώριζε ότι ήταν ψευδή. Τα σκίτσα του είναι η απόλυτη αποτυχία και οι καταχρήσεις των βασανιστηρίων», συμπλήρωσε ο ίδιος.
Ο «αιώνιος αιχμάλωτος»
Ο Ζουμπάιντα είναι γνωστός ως ο «αιώνιος αιχμάλωτος», επειδή δεν έχει κατηγορηθεί για κάποιο έγκλημα, ούτε του έχει προσφερθεί καμία προοπτική να αφεθεί ελεύθερος. Την περασμένη εβδομάδα, ένα όργανο του ΟΗΕ ζήτησε ο Ζουμπάιντα να αποφυλακιστεί αμέσως, τονίζοντας ότι η συνεχιζόμενη κράτησή του ενδεχομένως να συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Ο Ντεμπό προσέθεσε πως ο συνδυασμός της παρέμβασης του ΟΗΕ και των νέων σκίτσων παρέχουν μία αχτίδα ελπίδας ότι το νομικό ζήτημα του Ζουμπάιντα θα συζητηθεί.
Τα βασανιστήρια δεν έχουν αποτέλεσμα
Τα σκίτσα του Ζουμπάιντα δίνουν μια μοναδική οπτική καταγραφή της χρήσης βασανιστηρίων από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στον απόηχο της 11ης Σεπτεμβρίου.
Βιντεοκασέτες των βασανιστηρίων του Ζουμπάιντα κινηματογραφήθηκαν από τη CIA, αλλά στη συνέχεια οι βιντεοκασέτες αυτές καταστράφηκαν κατά παράβαση δικαστικής απόφασης, ενώ μια έκθεση βασανιστηρίων 6.700 σελίδων από την Επιτροπή Πληροφοριών της Γερουσίας παραμένει απόρρητη σχεδόν μια δεκαετία μετά την ολοκλήρωσή της.
Αν και η πλήρης έκθεση της Γερουσίας δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ, το συμπέρασμά της είναι γνωστό: η κακοποίηση του Ζουμπάιντα και άλλων κρατουμένων δεν κατάφερε να αποσπάσει νέα στοιχεία. Με άλλα λόγια, τα βασανιστήρια δεν έχουν αποτέλεσμα.
Ο Ζουμπάιντα, 52 ετών σήμερα, συνελήφθη στο Πακιστάν τον Μάρτιο του 2002 και παραδόθηκε σε πολλές σκοτεινές τοποθεσίες της CIA στην Πολωνία, τη Λιθουανία και αλλού. Ήταν το πρώτο θύμα αυτού που επρόκειτο να γίνει η ευρεία χρήση βασανιστηρίων από τις ΗΠΑ εναντίον υπόπτων για τρομοκρατία. Ο Ζουμπάιντα μεταφέρθηκε στο Γκουαντάναμο το 2006, και έκτοτε κρατείται εκεί.
Οι ΗΠΑ αρχικά ισχυρίστηκαν ότι ήταν κορυφαίο στέλεχος της Αλ Κάιντα, αλλά αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι δεν ήταν καν μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης. «Όλοι συμφωνούν ότι βασάνισαν τον λάθος τύπο. Το έκαναν ούτως ή άλλως για να μπορέσουν να πάρουν άδεια να βασανίσουν άλλους ανθρώπους», είπε ο Ντεμπό στον Guardian.
Τα σκίτσα του Ζουμπάιντα αποδίδουν με τόση ακρίβεια τα βασανιστήρια που υπέστη, κάτι που οδήγησε την ομάδα του Seton Hall να «σβήσει» τα πρόσωπα των πρακτόρων της CIA και του FBI για να προστατεύσει την ταυτότητά τους.
Αποκαλύπτουν τον βαθμό στον οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ παραβίασε διεθνείς νόμους, ακόμη και τις δικές της κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με αυτό που κατ’ ευφημισμό αποκάλεσε «ενισχυμένες τεχνικές ανάκρισης».
Τι δείχνουν τα σκίτσα
Μεταξύ των εικόνων που δημοσιεύει για πρώτη φορά ο Guardian είναι μια που δείχνει μασκοφόρους πράκτορες να απειλούν σωματικά τον Ζουμπάιντα με πρωκτικό βιασμό.
Ο κρατούμενος ανασυνθέτει επίσης μια άλλη μέθοδο βασανιστηρίων που χρησιμοποίησε η CIA, γνωστή ως «Walling», κατά την οποία ο λαιμός ενός ατόμου δένεται από ένα αυτοσχέδιο κολάρο και στη συνέχεια χρησιμοποιείται για να χτυπήσει το άτομο στον τοίχο.
Ο Ζουμπάιντα υποβλήθηκε σε εικονικό πνιγμό 83 φορές. Ο κρατούμενος καταγράφει διάφορες παραλλαγές της τεχνικής την οποία αποκαλεί «Waterboarding», συμπεριλαμβανομένης μιας στην οποία τον τοποθετούσαν σε ένα κουτί σε μέγεθος φέρετρου το οποίο στη συνέχεια γέμισε με νερό μέχρι τη μύτη του.
Ακόμα ο Ζουμπάιντα αναφέρεται σε αναφέρεται στη χρήση παρατεταμένων και διαφορετικών τεχνικών βασανιστηρίων, το οποίο αποκαλεί «Vortex» (δίνη).
Όπως γράφει ο ίδιος παρέμενε τρομοκρατημένος και σχεδίαζε όλη μέρα.
Τα σχόλια του Ζουμπάιντα, περιγράφουν την κακομεταχείριση που βίωσε ο ίδιος προσωπικά, ως το πρώτο θύμα του προγράμματος βασανιστηρίων των ΗΠΑ. Ωστόσο σύμφωνα με τον Ντεμπό ο πελάτης του δημιούργησε το υλικό για να υπογραμμίσει όχι μόνο το πόσο υπέφερε ο ίδιος, αλλά και πολλοί άλλοι που έπεσαν θύματα των ίδιων τεχνικών.
Σύμφωνα με μία έκθεση της αμερικάνικης Γερουσίας του 2014, τουλάχιστον 119 άνθρωποι έπεσαν θύματα του προγράμματος.
«Η σεξουαλική κακοποίηση δεν έχει ποτέ εγκριθεί, το να σε ξεγυμνώνουν δεν έχει ποτέ εγκριθεί, ο εξευτελισμός με την παρουσία γυναικών δεν έχει ποτέ εγκριθεί και ούτε τα παρατεταμένα βασανιστήρια μέχρι σε σημείο εξάντλησης ή και ακόμα χειρότερα έχουν εγκριθεί», είπε χαρακτηριστικά ο Ντεμπό.
Τα σκίτσα μέσα από τα λόγια του Ζουμπάιντα
Walling
Μερικές φορές χρησιμοποιούσαν μία πετσέτα τυλιγμένη με μονωτική ταινία, την οποία τοποθετούσαν γύρω από τον λαιμό του κρατούμενου και τον χτυπούσαν στον απέναντι τοίχο που ήταν ή από τσιμέντο ή από ξύλο.
Έμπαιναν ξαφνικά στο κελί του φυλακισμένου και άρχιζαν να τον χτυπούν στον τοίχο χωρίς καμία πετσέτα ή ακόμα και γάντια επίτηδες και τον χτυπούσαν στο κεφάλι και στην πλάτη για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να λιποθυμήσει.
Στη συνέχεια τον ξυπνούσαν με κρύο νερό και συνέχιζαν να τον χτυπάνε ακόμα κι όταν είχε χάσει τις αισθήσεις του. Άρχιζαν να του ρίχνουν χαστούκια στο πρόσωπο ενώ ταυτόχρονα του έκαναν ερωτήσεις και τον έβριζαν λεκτικά με χυδαίες εκφράσεις. Ακόμα συνέχιζαν να τον χτυπούν δυνατά στο κεφάλι, στην πλάτη και στα οπίσθια μέχρι να καταρρεύσει στο έδαφος.
Waterboarding (εικονικός πνιγμός)
Το Waterboarding δεν είναι μόνο να χρησιμοποιείς νερό και μία σανίδα. Σε αυτόν τον τύπο βασανιστηρίων τοποθετούν τον κρατούμενο σε ένα ξύλινο φέρετρο για πολύ ώρα μέχρι να ουρήσει πάνω του. Τα χέρια του βρίσκονται πίσω από την πλάτη ή είναι ακινητοποιημένα μπροστά. Εάν είναι ακινητοποιημένα μπροστά θα μείνει έτσι για μέρες και θα τον αφήσουν να πνίγεται στα περιττώματά του.
Εάν βρίσκονται πίσω από την πλάτη… συζητούν μαζί του από ένα μικρό άνοιγα στο πάνω μέρος του φερέτρου και τον ρωτούν πράγματα που αμέσως μόλις τα αρνηθεί ή ορκιστεί ότι δεν γνωρίζει κάτι, ένα άλλο άτομο αρχίζει να χύνει κρύο νερό από ένα άλλο μικρό άνοιγμα. Επειδή το φέρετρο είναι από ξύλο, το νερό θα τρέξει αλλά πολύ αργά.
Όλη αυτήν την ώρα ο πράκτορας τον ρωτάει και τον απειλεί, μετά τον αφήνει μέχρι το νερό να φτάσει στη μύτη και στο στόμα του και να αρχίσει να κινείται δυνατά από τον πόνο και να βήχει από τον πνιγμό.
Μετά ο πράκτορας θα έρθει ξανά και το άλλο άτομο σταματάει να χύνει νερό. Το νερό θα διαρρεύσει από το φέρετρο, αλλά ο κύκλος επαναλαμβάνεται και το άτομο θα μένει τρομοκρατημένο με την αίσθηση του πνιγμού όλη τη μέρα.
Vortex (δίνη)
Αυτό το σκίτσο δείχνει το Vortex – η δίνη της συντομίας, του πόνου, του άγχους, της πείνας και του κρύου- όπου υπέβαλαν τον κρατούμενο 24 ώρες σε έντονα βασανιστήρια, τα οποία συνεχίζονταν για βδομάδες ή για μήνες.
Χρησιμοποιούν μία συγκεκριμένη μέθοδο βασανιστριών, σε χτυπάνε με ένα κλαδί σε πολύ κρύο καιρό, έτσι ώστε ο πόνος να διπλασιάζεται και επικεντρώνονται να χτυπάνε τον κρατούμενο μέχρι να έχει σχεδόν λιποθυμήσει ή να λιποθυμήσει πραγματικά.
Στη συνέχεια τον ξυπνάνε βίαια και επικεντρώνονται σε μία άλλη μέθοδο βασανιστηρίων για μία ώρα… Μετά την επόμενη ώρα χρησιμοποιούν μία τρίτη μέθοδο και έτσι συνεχίζεται μέχρι να τελειώσουν όλες τις μεθόδους που έχουν. Μετά ξεκινάνε πάλι από την αρχή και την πρώτη μέθοδο για δεύτερη, τρίτη φορά, συνεχίζοντας για όλη τη μέρα τα βασανιστήρια για όσο πάρει.
Ανακρίτρια
Κάθομαι στην καρέκλα συνεχόμενες εβδομάδες και είμαι εντελώς γυμνός. Πολύ πεινασμένος. Νιώθω παγωμένος από τον πολύ κρύο καιρό. Έχω σχεδόν παραισθήσεις εξαιτίας των ψυχολογικών νεύρων και της πίεσης του σώματος… Αν προσθέσει κάποιος και τη στέρηση ύπνου ένιωθα πραγματικά ότι έχω παραισθήσεις.
Και τότε έρχεται αμέσως μία γυναίκα ντυμένη πολύ ελαφριά (σαν να είναι καλοκαίρι). Κάθισε δίπλα μου και υπήρχαν δύο άνδρες ντυμένοι με πολύ χοντρά ρούχα (κατάλληλα για τον βόρειο πόλο). Δεν κινούμουν καθόλου δεν κάλυψα ούτε τα γεννητικά μου όργανα όπως θα έπρεπε με βάση την ευγένεια και τις θηρευτικές μου πεποιθήσεις γιατί πραγματικά στην αρχή νόμιζα ότι έχω παραισθήσεις.
Αλλά όταν μου μίλησαν… Κάλυψα εντελώς τα γεννητικά μου όργανα. Τους φώναξα: «Τουλάχιστον δώστε μου κάτι να καλύψω τα γεννητικά μου όργανα μπροστά σε αυτό το θηλυκό… Δεν νιώθετε ντροπή για τους εαυτούς σας;». Το μόνο που μου έδωσαν ήταν ένας κουβάς με πολύ παγωμένο νερό και τον έχυσαν όλο πάνω στο κεφάλι μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω για αρκετό διάστημα λόγω του πολύ άσχημου ρίγους που ένιωθα στο στόμα και στα χείλη μου, αλλά και σε όλο μου το σώμα.
Έμεινε καθισμένη, κοιτάζοντάς με επίμονα και περιμένοντας να απαντήσω την πρώτη της ερώτηση. Έμεινε καθισμένη για μισή ώρα χωρίς να κάνει άλλες ερωτήσεις και έφυγε τρέμοντας από το κρύο και τον θυμό.
Εκφοβισμός με βιασμό
Αυτό το σκίτσο δείχνει την απειλή του αιχμαλώτου με βιασμό. Συνήθιζαν να ρίχνουν τον κρατούμενο στο έδαφος και να τον κρατάνε με τέτοιο τρόπο όπως αν στην πραγματικότητα κάποιος του έκανε πρωκτικό σεξ και άρχιζαν να χρησιμοποιούν βρώμικο λεξιλόγιο σεξουαλικού περιεχομένου για να περιγράψουν την ομορφιά, το μέγεθος ή το πόσο μαλακός ήταν ο πισινός του.
Στη συνέχεια άρχιζαν να τον εξευτελίζουν χρησιμοποιώντας τα χέρια τους ή κάποια κλαδιά σε ευαίσθητες περιοχές γύρω από τον πρωκτό. Οποτεδήποτε ο αιχμάλωτος αντιστεκόταν οι άλλοι φύλακες θα τον τοποθετούσαν με την πλάτη στην κατάλληλη θέση για πρωκτικό σεξ.
Μάλιστα συνήθιζαν να λένε δυνατά «θα σου βάλουμε αυτό το μεγάλο κλαδί ή ένα μεγαλύτερο στον πρωκτό σου»… Μπορείτε να κάνετε εικόνα τα συναισθήματα από τα οποία θα υπέφερε ο κρατούμενος όπως φόβος, πόνος και ντροπή.
Απειλή βεβήλωσης του Κορανίου
Νομίζω ότι ο διάλογος και το σχόλιο στο σχέδιο είναι αρκετός.
Στο σκίτσο ο κρατούμενος διακρίνεται καθισμένος σε μία καρέκλα έχοντας δεμένα χέρια και πόδια και έχοντας δύο κουβάδες δεξιά και αριστερά.
Ένας Αμερικανός στρατιωτικός του λέει: «Διάλεξε! Θα βάλουμε το Κοράνι στον κουβά με τα σκ@@@τα σου ή σε αυτόν τον κουβά με το αίμα».
Απειλή με ηλεκτρικό τρυπάνι
Άκουγα τον ήχο του ηλεκτρικού τρυπανιού να κινείται πολύ δυναμικά και επιθετικά που κανένας άλλος ήχος δεν μπορούσε να τον καλύψει… Άνοιγαν την πόρτα του κελιού μου (στο οποίο ήμουν κλειδωμένος και τις 24 ώρες της ημέρας) μόνο όταν οι ανακριτές/βασανιστές έμπαιναν.
Άνοιγαν την πόρτα του «κελιού» του ατόμου που θα βασάνιζαν με το ηλεκτρικό τρυπάνι για να μπορώ να ακούσω το τρυπάνι και τις φωνές, τις ικεσίες και τα κλάματα φόβου του αδερφού που δεχόταν τον βασανισμό.
Όταν απενεργοποιούσαν το ηλεκτρικό τρυπάνι μετά από αρκετές ώρες μπορούσα να ακούσω τον βασανισμένο αδερφό ακόμα να φωνάζει, να παρακαλεί και να κλαίει. Στη συνέχεια άκουγα το άτομο που τον βασάνιζε να φωνάζει και να απειλεί ότι θα τρυπήσει με το εργαλείο το κεφάλι ή το πόδι, ή τον πισινό ή το στομάχι του αδερφού που ήταν εκτεθειμένος στα βασανιστήρια.
Τρύπησαν το κεφάλι του αδερφού; Τρύπησαν το στομάχι ή το πόδι του τελικά; Χρησιμοποιούσαν αυτό το ηλεκτρικό τρυπάνι; Όλα αυτά τα ερωτήματα συνέχισαν να περνάνε από το μυαλό μου για μέρες και μήνες μέχρι που μία άλλη μέρα επέστρεφαν και χρησιμοποιούσαν την ίδια μέθοδο: απειλή με το ηλεκτρικό τρυπάνι.
Οι ίδιοι τρομακτικοί και ήχοι τρέλας επέστρεφαν στο κεφάλι μου με νέα ερωτήματα: Είναι ο ίδιος αδερφός; Δεν πέθανε; Δεν τον σκότωσαν; Ή αυτός είναι άλλος αδερφός διαφορετικός από τον προηγούμενο; Ποιος είναι ο δεύτερος; Και ποιος θα είναι ο τρίτος; Θα είμαι εγώ;
in.gr
