Γροθιά στο στομάχι απότελεί η μαρτυρία μίας γυναίκας η οποία είχε εγκαταλειφθεί ως παιδί μαζί με τον αδελφό της.
«Ήμουν δύο κι ο αδελφός ενός, οι μνήμες ξυπνάνε μετά από τόσα χρόνια, αλλά αυτό το «γιατί» είναι που σε βασανίζει», έτσι ξεκίνησε την περιγραφή της η 32χρονη γυναίκα.
Η ίδια μίλησε στον ANT1 με αφορμή την εγκατάλειψη παιδιού έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Η γυναίκα δεν αποκάλυψε τα προσωπικά στοιχεία της, ούτε το πού είχε εγκαταλειφθεί μαζί με τον αδελφό της, θέλησε όμως μέσα από την προσωπική της εμπειρία να περάσει ένα ηχηρό μήνυμα.
«Αυτό που θυμάμαι και από όσο είχα ενημερωθεί, είναι ότι είχαμε κακοποιηθεί και οι δύο», ξεκίνησε ευχαριστώντας δημόσια το Κέντρο Βρεφών Μητέρα. Τα αδέλφια δεν έμειναν εκεί, ωστόσο ,αφού όπως είπε η 32χρονη, «ο Θεός μας έστειλε δύο άξιους και υπέροχους ανθρώπους οι οποίοι μας υιοθέτησαν».
Περιέγραψε μία πολύ δεμένη οικογένεια, στην οποία «υπάρχει πολλή μεγάλη αγάπη στην οικογένεια και είμαστε πολύ δεμένοι» και ως ελάχιστο δείγμα αυτής είπε πως, έδωσε στο παιδί της το όνομα του πατέρα της.
Ερωτηθείσα αν έψαξαν ποτέ για τους βιολογικούς γονείς τους, απάντησε θετικά, εξηγώντας πως «πήρα τις απαντήσεις που ήθελα να πάρουν.
Η πλευρά του βιολογικού πατέρα δεν το παραδέχθηκε ποτέ, της μητέρας είπε εν μέρει την αλήθεια. Αλλά δεν έχει καμία σημασία, γιατί βρέθηκα σε μία οικογένεια που μου έδωσε τα πάντα».
«Γονείς είναι αυτοί που μεγαλώνουν κι όχι που φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί», τόνισε, λέγοντας πως το παιδί της γνωρίζει πως είναι υιοθετημένη.
«Κατάλοιπα πάντα μένουν, δεν τα ξεπερνάς εύκολα», είπε, απευθύνοντας έκκληση στους γονείς «να μην πετάνε τα παιδιά τους», αφού υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν και δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά, ενώ ιδρύματα μπορούν να τα φιλοξενήσουν καλύτερα από ένα κακοποιητικό περιβάλλον παραμέλησης.
in.gr
