Επειτα από πέντε γεμάτες εξαντλητικές ημέρες αγώνα, τραυματισμένος και εξουθενωμένος, ο Μάριος Γιαννάκου κατάφερε να περάσει ως ο πρώτος Έλληνας που τερματίζει σε έναν από τους πιο σκληρούς και επίπονους αγώνες του πλανήτη, την διάσχιση της ζούγκλας της Κόστα Ρίκα.
Με τη θερμοκρασία να αγγίζει του 45 βαθμούς Κελσίου και την υγρασία να φτάνει ακόμα και στο 99%, ο δρομέας από την Πετρούσα Δράμας κατάφερε το μεγάλο του στόχο, που δεν ήταν άλλος από τον τερματισμό στον αγώνα των 250 χιλιομέτρων μέσα από δύσβατα και αχαρτογράφητα μονοπάτια. Μάλιστα, στον αγώνα κατάφεραν να τερματίσουν λιγότεροι από 20 αθλητές, από τους συνολικά 51 που βρέθηκαν στο σημείο εκκίνησης.
Πριν από λίγες ώρες ο Μάριος Γιαννάκου έκανε συγκινητική ανάρτηση, αφιερώνοντας την προσπάθειά του στην Ελλάδα, στην οικογένειά του, τον Θεόδωρο Καργά και όλους εμάς που θέλουν να κάνουν το πρώτο βήμα μιας νέας ζωής. Υπενθυμίζεται πως ο 28χρονος σήμερα Γιαννάκου έχει εξομολογηθεί πως πριν από μερικά χρόνια ζύγιζε 141 κιλά και δεν του άρεσε να ασκείται μέχρι που αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή. Από τότε έχει τρέξει σε τρεις από τους πιο δύσκολους αγώνες του πλανήτη και τα έχει καταφέρει χάρις την πίστη και την αγάπη για την πατρίδα.
Αυτές τις 5 μέρες δε μπορώ να μετρήσω πόσες φορές έκλαψα, πόσες φορές ούρλιαξα μόνος στην μέση του πουθενά, πόσες φορές απογοητεύτηκα. Δε μπορώ να μετρήσω ποσες φορές σκέφτηκα να εγκαταλείψω ή πόσες φορές ένιωθα να με πνίγουν οι σκέψεις και οι αφόρητοι πόνοι .
Όλα αυτά τα παραμέρισα όταν κατάλαβα ότι ο σκοπός που ήρθα εδώ, ο σκοπός που τρέχω ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον πόνο που ένιωθα , από τα δάκρυα που έριχνα και από τις απογοητεύσεις που είχα . Έτρεξα για την Ελλάδα μας , την οικογένεια μου , το. Θεόδωρο Καργά ,για όλους εσάς που θέλετε να κάνετε το πρώτο βήμα στη ζωή σας , να τολμήσετε . Να θυμάστε πως πάντα θα είμαι δίπλα σας όποτε με χρειαστείτε. Έτρεξα για τα πιτσιρίκια που με αγκάλιασαν σε σχολικές τάξεις πριν φύγω και για όλους εσάς που μου στείλατε άπειρα μηνύματα στον αγώνα και έκλαιγα ακούγοντας τα να μου τα διαβάζουν . Τα καταφέραμε όλοι μαζί .
Θα κλείσω με έναν αγαπημένο μου στίχο που αντικατοπτρίζει τις τελευταίες 6 μου
ημέρες μου : Μέχρι το τέλος η ψυχή , κι όμως πηγαίνει και πιο εκεί.
