Τα θερινά προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης και αθλητισμού για παιδιά αποτελούν σημαντικό θεσμό για τις τοπικές κοινωνίες, καθώς προσφέρουν ευκαιρίες συμμετοχής και κοινωνικοποίησης. Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται και επίσημα γίνονται από γονείς, όπου παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες δεν καταφέρνουν να ενταχθούν πλήρως στις δραστηριότητες, υπενθυμίζουν τη σημασία συνεχούς βελτίωσης των δομών και πρακτικών ώστε να διασφαλίζεται η ουσιαστική συμπερίληψη όλων.
Λάβαμε αυτούσια την παρακάτω επιστολή απο γονείς παιδιού με ΔΕΠΥ η οποία επισημαίνει, προβληματίζει και θέτει ερωτήματα.
Διαβάστε την αυτούσια
Summer Sports Camp ή φύλαξη παιδιών ώστε να βολευτούν όσοι θέλουμε και ας πάρουμε και μερικούς ακόμα για να μη δίνουμε στόχο;
Άρθρα εκθιάζουν το Sports Summer Camp του Δήμου Λαμιέων για όλα όσα πρόσφερε στα παιδιά, για τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα. Φωτογραφίες απεικονίζουν τους υπεύθυνους ικανοποιημένους και χαρούμενους. Άραγε πόσο χαρούμενοι είναι που απέκλεισαν παιδί? Σκέφτηκαν ίσως πώς ένοιωσε αυτό το παιδάκι με αυτή τους τη συμπεριφορά; Παιδί με ΔΕΠΥ γιατί δε μπορούσε να καθήσει για αρκετή ώρα σε μια αίθουσα του δήθεν αθλητικού καμπ. Αν ήταν φύλαξη παιδιών και όχι αθλητικό καμπ, ποιος ο λόγος παραπληροφόρησης; Αυτός είναι ο παιδαγωγικός χαρακτήρας για τον οποίο καυχιέστε; Αυτή είναι η συμπερίληψη και η αγάπη για τα παιδιά, αποκλεισμός;
Στο ξεκίνημα αυτής της περιόδου και μετά από δυο μέρες με μεγάλη απογοήτευση πληροφορηθήκαμε την απόρριψη του παιδιού μας, το οποίο έχει διαγνωσθεί με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), από το Δημοτικό Summer Sports Camp (Τύπου ΚΔΑΠ). Η απόφαση αυτή επιβεβαιώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η πολυδιαφημισμένη “συμπερίληψη” των παιδιών με ιδιαιτερότητες παραμένει στη θεωρία ή, ακόμα χειρότερα, περιορίζεται στις φωτογραφίες και στις δημόσιες σχέσεις.
Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες δεν είναι μόνο όσα χαρακτηρίζονται ως «μη λειτουργικά» ή όσα χρήζουν ολικής υποστήριξης. Υπάρχουν και παιδιά με ενδιάμεσες καταστάσεις – όπως το δικό μας – που, με την κατάλληλη καθοδήγηση, προσαρμογή και αποδοχή, μπορούν να συμμετέχουν και να ωφεληθούν ουσιαστικά από τις δραστηριότητες του ΚΔΑΠ. Όταν όμως οι δομές δεν έχουν την πρόθεση ούτε να εξετάσουν τις πραγματικές ανάγκες αυτών των παιδιών, ούτε να προσαρμόσουν ελάχιστα το πλαίσιο λειτουργίας τους, τότε η «συμπερίληψη» είναι απλώς μια λέξη χωρίς περιεχόμενο.
Λυπούμαστε που για ακόμη μια φορά η κοινωνία – και ειδικά ένας δημόσιος φορέας που όφειλε να είναι πρωτοπόρος – αποδεικνύεται ανέτοιμη ή απρόθυμη να αγκαλιάσει τα παιδιά που βρίσκονται ανάμεσα στις δύο άκρες του φάσματος: ούτε εντελώς “τυπικά” αλλά ούτε και πλήρως “μη λειτουργικά”. Αυτά τα παιδιά μένουν αόρατα και στο περιθώριο, μιας και τα «τυπικά» εντυπωσιάζουν με τα όσα καταφέρνουν και τα «μη λειτουργικά» λειτουργούν υπέροχα για τους υπευθύνους ώστε να κάνουν επίκληση στο συναίσθημα του λαού και να γίνονται αποδέκτες του χειροκροτήματός τους!
Ο αποκλεισμός αυτός όχι μόνο στερεί στο παιδί μας τα αναφαίρετα δικαιώματά του, αλλά και αντιβαίνει στις θεμελιώδεις αρχές της ίσης μεταχείρισης και της συμπερίληψης. Η συμπερίληψη δεν είναι για τις φωτογραφίες και τις εκδηλώσεις – είναι καθημερινή στάση, ουσία και πράξη. Μέχρι να γίνει αυτό αντιληπτό και να υπάρξουν οι ανάλογες πολιτικές, η κοινωνία μας θα συνεχίσει να αφήνει πίσω τα παιδιά που δεν “χωρούν” εύκολα σε έτοιμα καλούπια.
Αποκλεισμός ενός παιδιού που συμμετέχει σε πολλές δραστηριότητες που όμως καθοδηγούνται από ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ με περίσσεια θέληση και διάθεση ισότητας. Αν λοιπόν δεν έχουμε την πολυτέλεια των χρημάτων ώστε να πληρώσουμε αυτούς τους ανθρώπους εμείς οι γονείς, δεν έχουν καμιά τύχη τα παιδιά μας από δημόσιες παροχές και εμείς φτάνουμε να είμαστε με μια λέξη στα χείλη μας ΓΙΑΤΙ; Λες και ήταν επιλογή του παιδιού η δική μας να έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Ελπίζουμε αυτή η επισήμανση να λειτουργήσει ως αφορμή για ειλικρινή προβληματισμό και ουσιαστική αλλαγή.
Υ.Γ. 1: Όταν ζητήθηκε έγγραφη απόφαση της απόρριψης η απάντηση ήταν αρνητική από τον υπεύθυνο αντιδήμαρχο.
Υ.Γ.2: Υπάρχει κάτι που λέγεται προσωπικά δεδομένα του παιδιού και ιατρικό απόρρητο και είναι δικαίωμα του, οπότε δε μπορεί να μας λέει ο ‘υπεύθυνος’ γιατί δεν αναφέραμε ότι το παιδί πλαισιώνεται από το θεσμό της παράλληλης στήριξης στο σχολείο, όταν ακόμα και στο σχολείο είναι δικαίωμά του και επιλογή των γονιών αν θα μιλήσουν για την ιατρική διάγνωση.
Υ.Γ.3: «Αν το παιδί δε μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, το διδάσκουμε με τον τρόπο που μαθαίνει», Maria Montessori
Με θυμό και απογοήτευση
Οι γονείς ενός παιδιού
Σημείωση: Τα σχόλια που εμφανίζονται κάτω από τα άρθρα αποτελούν προσωπικές απόψεις των χρηστών που τα δημοσίευσαν και δεν εκφράζουν απαραίτητα τις θέσεις ή απόψεις του Lamianow.gr.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, σχόλια που έχουν διατυπωθεί δημόσια σε κοινωνικά δίκτυα ενδέχεται να εμφανίζονται κάτω από τα άρθρα, όταν έχουν δημοσιευθεί κάτω από σχετικές αναρτήσεις του ίδιου άρθρου. Το Lamianow.gr δεν φέρει ευθύνη για το περιεχόμενο αυτών των σχολίων.
Αν κάποιο σχόλιο θεωρείτε ότι παραβιάζει δικαιώματα, είναι προσβλητικό ή έχει αποσυρθεί από την αρχική του πηγή, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο lamianow.gr@gmail.com για την άμεση αφαίρεσή του.