H Γερμανία ψηφίζει. Και με τις σημερινές εκλογές κλείνει ένα ιστορικό κεφάλαιο της «εποχής Μέρκελ». Και μόνον για τον λόγο αυτόν, είναι εκλογές αλλαγής.
Κατ’ αρχάς, αλλαγής προσώπων. Η Ανγκελα Μέρκελ εγκαταλείπει την πολιτική σκηνή της Γερμανίας έπειτα από 16 χρόνια στην καγκελαρία.
Τις συνέπειες αυτής της αλλαγής βιώνει οδυνηρά το κόμμα της, το CDU, με μία βέβαιη ήττα που θα σηματοδοτήσει και για τον συντηρητικό χώρο το τέλος των μεγάλων κομμάτων ευρείας λαϊκής βάσης, όπως είχε συμβεί την προηγούμενη δεκαετία με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Στο στρατόπεδο του Αρμιν Λάσετ ψάχνουν ήδη αποδιοπομπαίο τράγο, ο Σόιμπλε ρίχνει εμμέσως ευθύνες στη Μέρκελ, άλλοι κατηγορούν τον Σόιμπλε που απέτρεψε την υποψηφιότητα του δημοφιλούς Βαυαρού Μάρκους Ζέντερ.
Στην ουσία πρόκειται για εκ των προτέρων αιτιολόγηση της επερχόμενης ήττας.
Ο άχρωμος, ανιαρός, «Σολτσομάτ»
Πολιτικά, αδιαμφισβήτητος νικητής είναι ο σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς. Ο άχρωμος, ανιαρός, «Σολτσομάτ», κατάφερε να νεκραναστήσει το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα που είχε χαθεί τα προηγούμενα χρόνια στη δαιδαλώδη αναζήτηση της «αριστερής καρδιάς» του.
Ο Σολτς εκπέμπει την ασφάλεια, σιγουριά, αξιοπιστία στην οποία είχαν εθιστεί οι Γερμανοί με την Ανγκελα Μέρκελ, πιάνει τον σφυγμό του κόσμου στα κοινωνικά θέματα και το περιβάλλον χωρίς να τρομάζει τους Γερμανούς που δεν είναι φίλοι των ριζικών τομών και επαναστάσεων.
Ο Σολτς δεν απαρνήθηκε το έργο του στην κυβέρνηση της Μέρκελ, δεν δαιμονοποίησε τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά, αντίθετα υπερασπίστηκε τις κυβερνητικές επιτυχίες στη διαχείριση των κρίσεων και τις μετουσίωσε σε αφετηρία για την πρόταση δεκαετίας που κάνει για τη Γερμανία.
Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του Σολτς, ο οποίος γίνεται και πρότυπο για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Εκλογές πολιτικής αλλαγής;
Σε ποιον βαθμό θα είναι και εκλογές πολιτικής αλλαγής, θα κριθεί από το αποτέλεσμα που θα βγάλει η κάλπη. Θα είναι οριακό.
Και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιμένουν στην πρωτιά του SPD, με δεύτερο το CDU/CSU, αλλά η διαφορά είναι στα όρια του στατιστικού λάθους, ο νικητής θα κριθεί στο νήμα.
Σημαντικό είναι ότι το εθνολαϊκιστικό, ακροδεξιό AfD δεν καρπώνεται την ήττα της Δεξιάς.
Αν η επόμενη κυβέρνηση της Γερμανίας θα έχει κεντροαριστερό πρόσημο (Σοσιαλδημοκράτες SPD – Πράσινοι – Φιλελεύθεροι FDP) ή κεντροδεξιό (Χριστιανική Ενωση CDU/CSU – Πράσινοι – Φιλελεύθεροι FDP), θα κριθεί τις επόμενες ημέρες.
Aυτά πάντως είναι τα πιθανότερα σενάρια, το πρώτο με καγκελάριο τον Σολτς, το δεύτερο με τον Λάσετ.
Και η Ελλάδα;
Εξι έλληνες πρωθυπουργούς γνώρισε η Μέρκελ στη 16χρονη θητεία της: Κώστα Καραμανλή, Γιώργο Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμο, Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα, Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ολοι τους γνώριζαν – ή όφειλαν να γνωρίζουν – εκ των προτέρων με τι έχουν να κάνουν.
Από τη Δευτέρα, πρέπει και η Αθήνα να επαναπροσδιορίσει τακτικές και πολιτικές με βάση τα νέα δεδομένα προσώπων και κυβέρνησης της Γερμανίας.
