Η μαρτυρία ενός από τους επιζώντες τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, συμπυκνώνει την ιστορία της πατρίδας μας.
“Πάμε και όπου βγει” άκουσε να λένε υπεύθυνοι της αμαξοστοιχίας. Ένα τρένο που μετέφερε 350 ψυχές, κινούνταν χωρίς αύριο και ήδη οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια του φαίνεται να είχαν αποδεχθεί τη μοίρα τους. Αλλά ταυτόχρονα και τη μοίρα όσων επέβαιναν σε αυτό.
Ακούγεται και είναι τραγικό. Αλλά μήπως έτσι δεν πορεύεται η πατρίδα μας, από συστάσεως του ελληνικού κράτους; Πάμε και όπου βγει. Και έχει ο Θεός. Έλα όμως πού ο Θεός δεν έχει πάντα.
Και έρχονται κάποιες τραγωδίες όπως αυτή στα Τέμπη, να μας ξανά σοκάρουν και να μας υπενθυμίσουν ότι κάτι δεν κάνουμε καλά. Μέχρι βέβαια να ξεχαστούν και να συνεχίσουμε αμέριμνοι, στη λογική του… πάμε και όπου βγει.
Επιτέλους ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας αλλά και τις υπαρκτές ευθύνες ενός ανεύθυνου σταθμάρχη η κλειδούχου η οποίου τέλος πάντων εμπλέκεται στο πως κινούνται τα τρένα στην πατρίδα μας. Στο τέλος – τέλος όλοι αυτοί φωτογραφίζουν την κακοδαιμονία του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Γιατί, για να λέμε την αλήθεια, με τη λογική του πάμε και όπου βγει, κινούνταν και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια.
Αρκετά δισεκατομμύρια της ευρωπαϊκής Ένωσης, δαπανήθηκαν για να καταφέρουμε να έχουμε διπλή γραμμή στη σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Και ταυτόχρονα όλα εκείνα τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που θα επέτρεπαν να μην έχουμε ατυχήματα όπως αυτό στα Τέμπη.
Οι σχετικές συμβάσεις είναι υπογεγραμμένες από το 2014. Σήμερα το 2023, ακόμα τα απαιτούμενα έργα όχι μόνο δεν έχουν ολοκληρωθεί αλλά σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν ξεκινήσει καν. Και εδώ και χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση παραπέμπει τη χώρα μας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια γιατί δεν προχωράει στην ολοκλήρωση των έργων.
Γιατί άραγε αφού υπάρχουν τα απαιτούμενα χρήματα δεν ολοκληρώνονται τα έργα: πόσοι άνθρωποι ακόμα πρέπει να χαθούν στο βωμό της αδιαφορίας της ανικανότητας και του δεν βαριέσαι αδερφέ;
Δυστυχώς για όλους μας και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι εύκολη. Γιατί και οι κυβερνήσεις όπως και όλοι μας κινούνται στη γραμμή του πάμε και όπου βγει.
Τι δεν καταλαβαίνετε:
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει τις ψυχές αυτών που πλήρωσαν με τη ζωή τους τον ωχαδερφισμό μας. Και μακάρι να είναι οι τελευταίοι. Αν και πολύ φοβάμαι ότι αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε με τον ίδιο τρόπο που το κάναμε μέχρι τώρα μάλλον δεν θα είναι.
Καλημέρα σας