Η χώρα στρέφεται πλέον στις αγορές για την κάλυψη των αναγκών της, μετά την ολοκλήρωση της χρηματοδότησής της μέσω του τρίτου προγράμματος οικονομικής στήριξης.
Το πλέον αχρείαστο και βαρύ πρόγραμμα, αποτέλεσμα της «δημιουργικής ασάφειας», της «αυταπάτης» και των ιδεοληψιών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ., που κόστισε στη χώρα από 86 έως 200 δισ. ευρώ και επιβάρυνε τους πολίτες της με 14,5 δισ. ευρώ νέα μέτρα λιτότητας.
Πρόγραμμα, η ολοκλήρωση του οποίου αφήνει την οικονομία σε κατάσταση παραλυτικής στασιμότητας, με την ποιότητα των θεσμών διακυβέρνησης να έχει χειροτερεύσει, την ανταγωνιστικότητα να έχει υποχωρήσει, το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών να έχει συρρικνωθεί, το ιδιωτικό τους χρέος προς εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία να έχει διογκωθεί, με τους κεφαλαιακούς περιορισμούς ακόμα σε ισχύ και τη χώρα να αδυνατεί να επιτύχει υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης.
Πρόγραμμα, η ολοκλήρωση του οποίου δεν έχει διασφαλίσει τη συστηματική και βιώσιμη χρηματοδότηση της χώρας, αφού η κυβέρνηση δεν δημιούργησε τις αναγκαίες προς τούτο συνθήκες. Κυβέρνηση η οποία μάλιστα δεν διεκδίκησε τους αναξιοποίητους πόρους από τη δανειακή σύμβαση, ύψους 24 δισ. ευρώ, χαμηλού κόστους δανεισμού, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, εναλλακτικά ή συμπληρωματικά, για το «χτίσιμο» του ταμειακού αποθέματος.
Πρόγραμμα, η ολοκλήρωση του οποίου δεν οδηγεί την οικονομία στην κανονικότητα και τη χώρα στην έξοδο από το Μνημόνιο. Και αυτό γιατί, σε αντιδιαστολή με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που βγήκαν με «καθαρό» τρόπο από τα Μνημόνια, η Κυβέρνηση έχει ήδη προ-νομοθετήσει πρόσθετα μέτρα λιτότητας για τα προσεχή έτη, έχει δεσμευτεί στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για πολλά χρόνια, έχει δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία για έναν αιώνα, έχει συμφωνήσει οι ρυθμίσεις για το χρέος να υλοποιηθούν μελλοντικά υπό όρους και προϋποθέσεις και έχει αποδεχθεί την ένταξη της χώρας σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας.
Καθεστώς πρωτόγνωρα αυστηρό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, το οποίο ενεργοποιείται για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό κράτος-μέλος, με βάση τον Κανονισμό 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, και το οποίο περιλαμβάνει τριμηνιαίους ελέγχους, συμμετοχή όλων των θεσμών, αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις.
Τούτων δοθέντων, το ερώτημα που τίθεται είναι τι πρέπει να γίνει σήμερα, μέσα και σε ένα αβέβαιο και με υψηλούς κινδύνους εξωτερικό και εσωτερικό περιβάλλον και με πιθανή τη σχετικά άμεσα ολοκλήρωση της χαλαρής νομισματικής πολιτικής, ώστε η χώρα να βγει οριστικά και βιώσιμα από το «τούνελ» της κρίσης, να υλοποιήσει την επιθυμητή, πραγματική «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια και να διασφαλίσει τη χρηματοδότησή της από τις διεθνείς αγορές με χαμηλό κόστος δανεισμού, δεδομένου μάλιστα ότι ο συντελεστής ευαισθησίας των ελληνικών ομολόγων παραμένει ακόμη ιδιαίτερα υψηλός και η πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας μακριά από την επενδυτική διαβάθμιση.
Για να επιτευχθούν αυτά, απαιτούνται βούληση, αξιοπιστία και σχέδιο. Σχέδιο επίτευξης υψηλής, διατηρήσιμης και έξυπνης ανάπτυξης, δημιουργίας ποιοτικών θέσεων απασχόλησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.
Σχέδιο που θα οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας όλων των συντελεστών παραγωγής, παραδοσιακών και νέων, θα αυξάνει την ποσότητα και θα βελτιώνει τη σύνθεση του πλούτου της χώρας, χωρίς πρόσθετη εσωτερική υποτίμηση, με ενίσχυση των εξαγωγών και των εταιρικών επενδύσεων.
Η Νέα Δημοκρατία έχει καταθέσει, και διαρκώς εμπλουτίζει, ένα τέτοιο συνεκτικό και τεκμηριωμένο σχέδιο, με βασικούς άξονες την αλλαγή του μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής, την υλοποίηση ενός συνεκτικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσει τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και την ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα οδηγήσει στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών μεγέθυνσης της οικονομίας. Αυτή, με τη σειρά της, θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο τη βιωσιμότητα του χρέους, δίνοντας τη δυνατότητα για σταδιακή αποκλιμάκωση των υψηλών δημοσιονομικών στόχων, προσθέτοντας «βαθμούς ελευθερίας» για ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις φορολογικών συντελεστών και ασφαλιστικών εισφορών.
Ολα αυτά όμως προϋποθέτουν μία μεταρρυθμιστική, υπεύθυνη και αξιόπιστη κυβέρνηση, που θα υλοποιήσει πραγματικά προοδευτικές και γνήσια πατριωτικές πολιτικές. Προϋποθέτουν πολιτική αλλαγή!
Ο Χρήστος Σταϊκούρας είναι Βουλευτής Φθιώτιδας Ν.Δ., πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, επίκουρος καθηγητής ΟΠΑ
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου