Το πρώτο μεγάλο κύμα της πανδημίας του κορωνοιού έκανε όλους τους υγειονομικούς εργαζόμενους, «σοφότερους». Η προσωρινή άρση των περιοριστικών μέτρων, δημιουργεί, σύμφωνα με τις επίσημες αρχές, προϋποθέσεις ανασύνταξης δυνάμεων, για να αντιμετωπιστεί ένα μελλοντικό δεύτερο κύμα του κορωνοιού. Θεωρούμε λοιπόν ότι είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή να τεθούν συγκεκριμένα ερωτήματα που σχετίζονται με την πρώτη περίοδο του κορωνοιού και να αναζητηθούν σχετικές απαντήσεις, προκειμένου να λειτουργήσει στην πράξη αυτή η περιβόητη «ανασύνταξη δυνάμεων» για να είμαστε «έτοιμοι» για την επόμενη μάχη.
Συγκεκριμένα :
- Γιατί ορίζεται κατ’ οίκον περιορισμός (καραντίνα) 7 ήμερων για έναν νοσούντα υγειονομικό εργαζόμενο, ενώ για τον υπόλοιπο πληθυσμό ισχύει ο διπλάσιος χρόνος (14 ημέρες);
- Γιατί να γίνονται εκπτώσεις στα μέσα ατομικής προστασίας για τους υγειονομικούς (πχ αντί για χρήση γαντιών, πλύσιμο χεριών);
- Πόσο άμεση των συνθηκών, πρέπει να είναι η ανταπόκριση ενός περιφερειακού Νοσοκομείου στην ανάγκη ενίσχυσής του σε σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και ανθρώπινο δυναμικό ( πχ εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό), προκειμένου να δημιουργηθούν δομές αντιμετώπισης της πανδημίας; Πόσο επικίνδυνη για το προσωπικό και τις οικογένειές τους, είναι η καθυστερημένη διάγνωση ενός ύποπτου κρούσματος λόγω «ακατάλληλης» εργαστηριακής υποδομής;
- Πώς και από ποιούς διαμορφώνεται ένα επιχειρησιακό σχέδιο; Ποια τα κριτήρια διαμόρφωσης ενός σχεδίου αντιμετώπισης μιας πανδημίας; Ποιοί είναι οι πλέον κατάλληλοι για τον καθορισμό των συγκεκριμένων κριτηρίων και ποιών εμπλεκομένων τις απόψεις, οφείλουν να συνυπολογίσουν, ώστε να εξασφαλίζεται η σταθερότητα του εν λόγω σχεδίου και να αποφεύγονται φαινόμενα ελλιπούς συντονισμού;
Πόσο ενήμεροι πρέπει να είναι αυτοί που το υλοποιούν; Ποια εκπαιδευτική διαδικασία πρέπει να ακολουθείται για την ασφαλή εφαρμογή των επιχειρησιακών πρωτοκόλλων;
- Ποια ήταν η επάρκεια των μέσων ατομικής προστασίας των εργαζομένων κατά την διάρκεια της κρίσης (έως τα μέσα Απριλίου);
- Δεν επιβάλλεται να εφαρμόζονται οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου του Υπουργείου Υγείας; Έχουν τελικά οι υγειονομικοί υπάλληλοι δικαίωμα να λαμβάνουν εκ περιτροπής άδειες ειδικού σκοπού και ευπαθών ομάδων; Πώς εξασφαλίζεται η έλλειψη συγχρωτισμού σε μια υγειονομική δομή ώστε να μην κινδυνεύει να νοσήσει το προσωπικό της; Παράλληλα, πως μπορούν και αυτοί οι εργαζόμενοι να ανταποκριθούν στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις δεδομένου των ιδιαίτερων συνθηκών που διαμορφώθηκαν;
Τελικά, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ένα δεύτερο κύμα πανδημίας που θεωρητικά, αναμένεται σφοδρότερο τους επόμενους μήνες, έτσι ώστε το νοσηλευτικό μας ίδρυμα να καταστεί αντάξιο του χαρακτηρισμού του ως «αναπληρωματικό νοσοκομείο αναφοράς»;
Το Σωματείο Εργαζομένων όλο αυτό το χρονικό διάστημα, αντιλαμβανόμενο την σοβαρότητα της κατάστασης και σεβόμενο την σημασία που έχει το νοσοκομείο μας στην τοπική κοινωνία, με απόλυτο αίσθημα ευθύνης ( προς αποφυγή πρόκλησης ανησυχίας στους πολίτες ), έκανε αθόρυβα συγκεκριμένες παρεμβάσεις και προτάσεις προς την Διοίκηση. Η διακριτική μας στάση έως τώρα, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση άγνοια, αδιαφορία ή σιωπή.
Η μάχη μπορεί να κερδίθηκε (μήπως τελικά κέρδισε ο συνολικός εγκλεισμός;) αλλά ο κορωνοιός ήρθε για να μείνει. Η πανδημία δεν αντιμετωπίζεται με «εντέλλεσθε» και την επίκληση του φιλότιμου αλλά με προσλήψεις μόνιμου και εξειδικευμένου προσωπικού. Άλλωστε βασική υγειονομική αρχή είναι: «καλύτερο του θεραπεύειν είναι το προλαμβάνειν»
