Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες σκύλου, με κατάπληξη διαπιστώνουν ότι το κουτάβι τους, στη διάρκεια της βόλτας, καταπίνει/βάζει στο στόμα του οτιδήποτε συναντά στο πέρασμά του.
Με «καρφωμένη» τη μύτη του και προσηλωμένος στο έδαφος, ο μικρός τους φίλος είναι… στον κόσμο του.
Οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες ανησυχούν, μην καταπιεί κάτι και βλάψει την υγεία του.
Και έχουν δίκιο.
Για το σκυλάκι, όμως, είναι μια απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά.
Γιατί, όμως, ένα κουτάβι βάζει τα πάντα στο στόμα του; Πώς μπορούμε να το διαχειριστούμε;
Η θετική εκπαιδεύτρια σκύλων, κυρία Στέλλα Ρηγάκη, έχει τις απαντήσεις.
«Πολλοί κηδεμόνες κουταβιών, από τις πρώτες κιόλας βόλτες τους στον έξω κόσμο, έρχονται αντιμέτωποι με ένα πολύ συνηθισμένο πρόβλημα: ο μικρός τους φίλος σηκώνει από το έδαφος ό,τι μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Για την ελληνική φιλοζωική κοινότητα αυτό μπορεί να είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Γιατί πολλές φορές, το κουταβάκι μας, ή ακόμα και ο ενήλικος σκύλος, μπορεί να βρει κάτι αμφιβόλου προέλευσης, που μπορεί να αποδειχτεί μοιραίο.
Για να μπορέσουμε να λύσουμε το πρόβλημα, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε γιατί ο σκύλος εκδηλώνει αυτή τη συμπεριφορά.
Φανταστείτε, λοιπόν, ένα μωρό. Η πρώτη εικόνα που έχουμε -οι περισσότεροι από εμάς- είναι ένα όμορφο μωρό που κρατάει κάτι το οποίο βάζει στο στόμα του.
Τα μωρά βγάζουν δόντια -μία άκρως ενοχλητική κατάσταση- και η λύση είναι μία: μάσημα.
Έτσι, ακριβώς, και το κουτάβι μας. Δεν διαφέρει και πολύ από ένα μωράκι. Η ενόχληση που έχει από τα δόντια του, το οδηγεί στο να ψάχνει συνεχώς πράγματα για να μασουλήσει και να ανακουφιστεί.
Ένας ακόμη λόγος είναι η περιέργεια. Όπως κι εμείς, που σε νεαρές ηλικίες πιάνουμε πράγματα από το πάτωμα, έτσι και το σκυλάκι μας τα σηκώνει με το στόμα του.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον σκύλο μας αρέσει να εξερευνά τον κόσμο. Πολύ περισσότερο, όταν βρίσκεται σε μικρή ηλικία, που όλα ακόμα του είναι άγνωστα.
Πολλά από τα πράγματα που θα «ανακαλύψει» κάτω το σκυλάκι μας μπορεί να είναι αποκρουστικά για εμάς, αλλά για εκείνο η μυρωδιά τους τα κάνει θελκτικά: σκουπίδια, απομεινάρια τροφών, περιττώματα, ακόμα και νεκρά ζώα.
Όλα αυτά για τον σκύλο μας είναι μία πανδαισία μυρωδιών, την οποία στερείται στον χώρο του και γι΄αυτό είναι έτοιμος να την «ανακαλύψει».
Παράλληλα, ας έχουμε κατά νου ότι τα σκυλιά τρώνε στο έδαφος/πάτωμα.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια δεν είναι τόσο σύνηθες, καθώς φροντίζουμε τα σκυλάκια μας να έχουν το δικό τους πιάτο. Αλλά, αν γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω, θα θυμηθούμε τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας, ακόμα, και τους γονείς μας, να πετάνε το φαγητό του σκύλου στο έδαφος.
Ο σκύλος μας, λοιπόν, κατά κάποιο τρόπο, είναι προγραμματισμένος να αναζητά τροφή στο έδαφος.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι για τον χνουδωτό μας φίλο, το να βάζει στο στόμα του οτιδήποτε βρίσκει στο δρόμο είναι μια απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά.
Τι γίνεται, όμως, όταν αυτή η συμπεριφορά, μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την υγεία του;
Αρχικά, καλό θα ήταν, το σκυλάκι μας να βγαίνει έξω αφού έχει φάει, ώστε να μην παρακινείται έντονα από την πείνα του.
Αυτό από μόνο του, βέβαια, αρκετές φορές δεν αρκεί και δεν θα μας λύσει το πρόβλημα. Τότε θα πρέπει να συμβουλευτούμε έναν θετικό εκπαιδευτή για να μας βοηθήσει.
Θα ακολουθήσουν ασκήσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν τον σκύλο μας να είναι συγκεντρωμένος σε εμάς, ώστε να μη δίνει τόσο μεγάλη σημασία σε αυτά που βρίσκει κάτω.
Επιπλέον, θα μάθει παραγγέλματα όπως το «άστο», για την περίπτωση που σηκώσει κάτι και δεν το προλάβουμε.
Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να φοβερίσουμε το σκυλάκι μας. Δεν του φωνάζουμε, ούτε προσπαθούμε με τη βία να του αποσπάσουμε ό,τι κρατάει.
Ακόμα κι αν το καταφέρουμε, η πράξη μας δεν θα βοηθήσει τη σχέση μας».
