Δύο ηθοποιοί με αδιαμφισβήτητα μεγάλη ιστορία στο Χόλιγουντ, ο Σιλβέστερ Σταλόνε και ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, έχουν απασχολήσει το κοινό όχι μόνο με τις ταινίες τους, αλλά και με τη μεγάλη διαμάχη τους, η οποία ξεκίνησε το 1977 και κράτησε σχεδόν δύο δεκαετίες.
Συγκεκριμένα, στην τελετή απονομής των Χρυσών Σφαιρών το 1977, ο Σταλόνε ήταν προτεινόμενος για Καλύτερος Ηθοποιός, ενώ ο Σβαρτσενέγκερ για Νέο Αστέρι της Χρονιάς, κατηγορία στην οποία τελικά διακρίθηκε. Σύμφωνα με τις φήμες, κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ο Σταλόνε προσπάθησε να πετάξει ένα βάζο με λουλούδια στον Σβαρτσενέγκερ.
Χρόνια μετά και οι δύο έχουν κάνει δηλώσεις για το συγκεκριμένο βράδυ – την αρχή μιας διαμάχης, ενός ανταγωνισμού.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ήταν πια οι δύο σημαντικότεροι ηθοποιοί σε ταινίες δράσεις του Χόλιγουντ και ο «πόλεμος» μεταξύ τους καθόρισε και την πορεία τους στον χώρο του κινηματογράφου. Ο ίδιος ο Σταλόνε σε μια συνέντευξή του στον Ντέιβιντ Λέτερμαν το 2013 δήλωσε: «Μετά από κάποιον καιρό, άρχισε να μου αρέσει αυτός ο ανταγωνισμός, η διαρκής σύγκριση. Είχα κάποιο μεγάλο όπλο, θα χρησιμοποιούσε ακόμα μεγαλύτερο. Θα πυροβολούσα πολλούς ανθρώπους, θα πυροβολούσε ακόμα περισσότερους.»
Για τους φαν, ο Σβαρτσενέγκερ ήταν αυτός που κατάφερε να δουλέψει με τους καλύτερους σκηνοθέτες ταινιών δράσης όπως ο Τζέιμς Κάμερον και ο Τζον ΜακΤίρναν αλλά από την άλλη, ο Σταλόνε ήταν διάσημος και για ταινίες που έγραφε και σκηνοθετούσε μόνος του. Σε κοινή πορεία φάνηκε πως τους έφερε το τέλος της δεκαετίας του ’80, μια περίοδος που βρήκε και τους δύο ηθοποιούς να προσπαθούν να πετύχουν ρόλους μεγαλύτερης εμβέλειας, όπως κωμικούς ή δραματικούς.
Ο Σβαρτσενέγκερ κατάφερε μια μεγάλη επιτυχία με την ταινία Twins (1988), (Δίδυμοι), με συμπρωταγωνιστή τον Ντάνι Ντε Βίτο ενώ, όπως είναι γνωστό, προσπάθησε (και πέτυχε) να δείξει ψεύτικο ενδιαφέρον για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας Stop! Or My Mom Will Shoot (1992), (Ο μπάτσος της… μαμάς) έτσι ώστε να προσπαθήσει να τον πάρει ο αντίπαλός του Σταλόνε. Κατά τον Άρνολντ: «Το να έχεις αυτόν τον ανταγωνισμό, σε πίεζε πραγματικά πολύ για να επιταχύνεις.»
Έτσι, η δεκαετία του ’80 έληξε με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ μερικά βήματα πιο μπροστά, έστω και αν αυτά τα βήματα μετριούνται με βάση την εμπορική επιτυχία. Οι μεγάλες επιτυχίες τους βρίσκονται παρ’όλα αυτά σε αυτήν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με ταινίες όπως Ρόκι και Ράμπο για τον Σταλόνε και The Terminator (Ο Εξολοθρευτής) και Commando (Κομάντο) για τον Σβαρτσενέγκερ.
Και οι δύο, όμως, ηθοποιοί είχαν μπροστά τους μια νέα δεκαετία, κατά τη διάρκεια της οποίας η εμπορικότητα και των δύο σταρ άρχισε να μειώνεται. Αυτό ήταν και το σημείο που η δυναμική διαμάχη άρχισε να εξασθενεί, ενώ και οι δύο ηθοποιοί έχουν αναφέρει πως, πλησιάζοντας πια το 2000, τα εχθρικά συναισθήματα μετατράπηκαν σε φιλικά.
Στις μέρες μας, μεταχειρίζονται την παλιά τους εχθρότητα ως ένα αστείο, ενώ πρωταγωνίστησαν και μαζί στους Expendables – (Οι αναλώσιμοι), μια ταινία που τους έφερε ξανά στην κορυφή των ηθοποιών δράσης, αλλά και στο Escape Plan του 2013. Η στενή φιλία των δύο φαίνεται και μέσω των σχολίων του Σβαρτσενέγκερ για την αναμενόμενη τέταρτη ταινία των Expendables. Όπως είναι γνωστό, ο Σταλόνε αποφάσισε πως δεν θα πρωταγωνιστήσει στο Expendables 4 κι έτσι ο φίλος του, πια, Σβαρτσενέγκερ δήλωσε: «Δεν μπορεί να υπάρξει ταινία στη σειρά χωρίς τον Σταλόνε. Δεν θα έπαιζα με τίποτα χωρίς αυτόν.»
Πηγή: zougla.gr, screenrant.com
