Ηταν Πρωτομαγιά του 1994. Το γκραν πρι της Formula 1 στο Σαν Μαρίνο, στην Ιμολα, βάφτηκε στο αίμα. Ο τρεις φορές πρωταθλητής (1988, 1990, 1991) Αϊρτον Σένα, στον 7ο γύρο της κούρσας, βγήκε από μια στροφή (Ταμπουρέλο την ονόμαζαν) και καρφώθηκε με το μονοθέσιό του στον τοίχο με 233 χιλιόμετρα την ώρα, όπως έδειξαν αργότερα οι μετρήσεις.
Το ιατρικό τιμ, που έσπευσε στα συντρίμμια του μονοθέσιου, απεγκλώβισε τον Βραζιλιάνο πιλότο που είχε χάσει πολύ αίμα και ο σφυγμός του ήταν εξαιρετικά αδύναμος. Ο γιατρός τού έκανε αμέσως τραχειοτομή και ζήτησε να μεταφερθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Αργότερα, θα εκμυστηρευτεί ότι κατάλαβε πως ο Σέννα δεν είχε ελπίδες να ζήσει. Επρεπε απλώς να πιστέψουν όλοι σε ένα θαύμα που δεν έγινε ποτέ.
Πάνω από τον βαριά τραυματισμένο στο κεφάλι Σένα είχε βρεθεί και ο διάσημος τότε Αγγλος νευροχειρουργός Σιντ Γουότκινς. Ο Γουότκινς ήταν φίλος με τον Σένα. Λίγη ώρα μετά το τρομακτικό ατύχημα είπε στους ρεπόρτερ: «Οταν τον έβγαλα από το κόκπιτ και τον ακούμπησα στο έδαφος, μου έκανε ένα νεύμα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Δεν είμαι θρήσκος. Νομίζω όμως ότι εκείνη τη στιγμή βγήκε η ψυχή από το σώμα του».
Ο Βραζιλιάνος, στα 34 του, έχασε τη ζωή του στο καταραμένο εκείνο γκραν πρι της Ιμολα. Την προηγούμενη μόλις μέρα, το Σάββατο, κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών, είχε χάσει τη ζωή του ο Αυστριακός πιλότος Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ. Μια μηχανική βλάβη στα φρένα και στο μπροστινό τμήμα του μονοθέσιου τον έστειλε πάνω σε τοίχο, μια στροφή μετά από εκείνη που σκότωσε τον Σένα.
Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν έβγαλαν τον Σένα από το όχημά του για να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Οι διασώστες βρήκαν στο κάθισμα του Σένα μια αυστριακή σημαία. Την είχε μαζί του με σκοπό, εφόσον κέρδιζε τον αγώνα ή ανέβαινε στο βάθρο, να την υψώσει, τιμώντας τη μνήμη του Ράτζενμπεργκερ. Η μοίρα ξέρει να παίζει παράξενα παιχνίδια. Να γράφει… σενάρια που δεν τα βάζει ανθρώπου νους.
Το κακό είχε ξεκινήσει από την Παρασκευή. Ενας άλλος οδηγός, ο επίσης Βραζιλιάνος Ρούμπινς Μπαρικέλο, είχε ατύχημα που τον έστειλε στο νοσοκομείο με σπασμένη μύτη και χέρι. Ο Σένα ήταν ο πρώτος που έτρεξε να τον βοηθήσει και ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρισε ο Μπαρικέλο όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του.
Το 1994 ήταν η χρονιά που ο Σένα άφησε τη MacLaren για να πάει στη Williams, παίρνοντας τη θέση του Αλέν Προστ που αποχώρησε. Πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, στις δοκιμές στο Εστορίλ, ο Σένα είπε ότι είχε αρνητικά συναισθήματα για το νέο του μονοθέσιο. «Δεν νιώθω άνετα μέσα του. Κάτι είναι λάθος. Δεν μου προσφέρει την αυτοπεποίθηση που πρέπει και αυτό με αγχώνει». Τότε κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πόσο προφητικά ήταν τα λόγια του. Ούτε καν ο ίδιος.
Η κηδεία του Σένα μεταδόθηκε ζωντανά από τη βραζιλιάνικη τηλεόραση, ενώ υπολογίστηκε ότι περίπου 3.000.000 άτομα πλημμύρισαν τους δρόμους του Σάο Πάολο για να τιμήσουν τη μνήμη του. Στον τάφο του υπάρχει η επιγραφή: «Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Θεού».
Ευθύνες
Η δίκη για να αποδοθούν ευθύνες ολοκληρώθηκε ύστερα από 14 ολόκληρα χρόνια, χωρίς ουσιαστικά να βρεθεί ένοχος. Η αναφορά των τεχνικών για το τι μπορεί να πήγε στραβά από τεχνικής άποψης ξεπέρασε τις 600 σελίδες. Υπεύθυνος δεν βρέθηκε. Δημοσιογραφικές αναφορές εκείνης της εποχής έδιναν μεγάλη σημασία στην πίεση που ένιωθε, ειδικά σε εκείνον τον αγώνα, ο Σένα.
Οι λόγοι ήταν αρκετοί:
1. Ο τραυματισμός πριν από 48 ώρες του συμπατριώτη του Μπαρικέλο.
2. Ο θάνατος του Ράτζενμπεργκερ στα δοκιμαστικά την προηγούμενη μέρα.
3. Το κακό του ξεκίνημα στη σεζόν, που τον είχε αφήσει 20 βαθμούς πίσω.
4. Τα προβλήματα με το μονοθέσιο, τα οποία είχε αναφέρει δημόσια. 5. Το γεγονός ότι δεν τον αποδέχονταν οι γονείς της τότε συντρόφου του, Αντριάν Γκαλιστό.
Ο Σένα ήταν καθολικός, βαθιά θρησκευόμενος. Οπως είχε πει η αδερφή του Βιβιάν, το πρωί της ημέρας που σκοτώθηκε διάβασε ένα απόσπασμα από τη Βίβλο για να ηρεμήσει μετά από όσα είχαν συμβεί. «Ελαβε το ωραιότερο δώρο, τον Θεό τον ίδιο», κατέληξε η Βιβιάν.
Είχε κάνει πολλές δωρεές σε ιδρύματα, κυρίως για φτωχά παιδιά. Μετά το θάνατό του δημιουργήθηκε το Ιδρυμα Αϊρτον Σένα, το οποίο προσφέρει ευκαιρίες, σε πολλούς τομείς, σε άπορα παιδιά και νέους.
Οταν ήταν κι εκείνος νέος, προτίμησε το όνομα Σένα, που ήταν της μητέρας του, αντί του Ντα Σίλβα, του πατέρα του, που χρησιμοποιούν όλοι. «Ηθελε να είναι ξεχωριστός, το Ντα Σίλβα είναι πολύ συνηθισμένο», εξήγησε η αδερφή του. Ο Σένα τα κατάφερε. Ηταν πράγματι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, όχι απλώς λόγω ονόματος…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής
