Άλλο ένα πλήγμα για την Εθνική ομάδα.
Δυστυχώς, ο Γιώργος Πρίντεζης χρειάζεται τουλάχιστον ένα μήνα ακόμη αποθεραπείας για τον τραυματισμό που αποκόμισε από τους τελικούς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό και έτσι ενημέρωσε τον Φώτη Κατσικάρη πως δεν θα είναι σε θέση να αγωνιστεί με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στο προσεχές Προολυμπιακό τουρνουά.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιώργου Πρίντεζη στην ιστοσελίδα «Syros-Sports.gr»:
«Ήταν μια δύσκολη χρονιά όπως κάθε χρόνο στον Ολυμπιακό. Γνωρίζουμε ότι σε τέτοιες ομάδες πάντα υπάρχουν απαιτήσεις και ιδιαίτερα φέτος που μετά από πάρα πολλά χρόνια δεν καταφέραμε να περάσουμε στους “8” της Ευρωλίγκας. Αυτό δημιούργησε επιπλέον απαίτηση και παράλληλα κίνητρο. Ιδιαίτερα μετά την απώλεια και του Κυπέλλου, όλη μας η συγκέντρωση πήγε στο πρωτάθλημα, όπου το θέλαμε πάρα πολύ να το κατακτήσουμε. Από τη μια μπορώ να πω ότι ήταν καλό, καθώς μας έδειξε πως τίποτα στον αθλητισμό δεν είναι δεδομένο. Πρέπει να παλέψεις, να έχεις συνέπεια, διάρκεια, υγεία το σημαντικότερο για να καταφέρεις να περάσεις στους 8 της Ευρώπης. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και καλό είναι εδώ στην Ελλάδα που ξέρουμε πως είναι η κατάσταση γενικότερα , να εκτιμάς αυτό που πετυχαίνεις και να μη το θεωρείς κάτι δεδομένο. Γενικά έχουμε απομυθοποιήσει κάποια πράγματα και τα θεωρούμε όλα εύκολα».
Τι σημαίνει για έναν αθλητή Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού ένας τίτλος;
«Γενικά στην Ελλάδα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό λέμε… να πάρεις το πρωτάθλημα για να κάνεις ένα καλό καλοκαίρι. Όταν χάνεις το Κύπελλο από Οκτώβρη μήνα, ουσιαστικά κάνεις ένα χειμώνα έχοντας ήδη μια απώλεια. Οπότε περνάνε 6-7 μήνες μέχρι να διεκδικήσεις το πρωτάθλημα και να θεωρηθείς και πάλι επιτυχημένος. Καλώς ή κακώς, τα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού σημάνουν την επιτυχία ή την αποτυχία για μια ομάδα».
Ατομικά θεωρώ πως έκανες από τις πιο «μεστές» σεζόν της καριέρας σου. Τι έχεις να πεις για σένα;
«Ήταν σίγουρα πολύ δύσκολη η φετινή σεζόν. Θεωρητικά ήταν η καλύτερη μου χρονιά. Δυστυχώς δεν συνδυάστηκε με καλή πορεία στην Ευρώπη, αλλά τελείωσε με έναν πολύ ωραίο τρόπο το πρωτάθλημα. Ήταν μια δύσκολη χρονιά και σωματικά και ψυχολογικά λόγο του γνωστού θέματος, όμως η ομάδα αυτή μου έδωσε το κίνητρο. Γενικά είναι πολύ σημαντικό να δέχεσαι, να εκλαμβάνεις και να εκτιμάς την αγάπη που σου δείχνει ο κόσμος. Εγώ όταν γίνεται αυτό, προσπαθώ με κάθε τρόπο να το ανταποδώσω. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ για την στήριξη που είχα όταν μαθεύτηκε το άσχημο συμβάν με τον πατέρα μου και την αγάπη που μου έδειξαν γενικότερα».
Πως έμαθες το δυσάρεστο γεγονός για τον πατέρα σου; Σου πέρασε καθόλου από το μυαλό να μην παίξεις στον πρώτο τελικό;
«Η μάνα μου το είχε μάθει από το βράδυ 23.30. Δεν μου το είπαν γιατί ξέρανε ότι αν το μάθαινα δεν θα κοιμόμουνα καθόλου. Το πρωί ουσιαστικά 9.45 είχαμε ξύπνημα. Όταν ξύπνησα είδα μια κλήση της μάνας μου από τις 09.25. Κατάλαβα ότι κάτι άσχημο θα είναι. Είδα μετά ότι είχε έρθει από κάτω στο ξενοδοχείο με τη Θεία μου για να μου ανακοινώσει το συμβάν αυτό. Πέρασε από το μυαλό μου να μην παίξω, γιατί ήδη εκείνη την στιγμή δεν ήμουν καθόλου καλά, αλλά όπως έχω ξαναπεί, επειδή ο Ολυμπιακός είναι η δεύτερη οικογένεια μου, δεν ήθελα εκείνη την στιγμή να αφήσω την δεύτερη οικογένεια μου, σε αυτό το καθοριστικό παιχνίδι. Δεν ήθελα να αφήσω τους συμπαίκτες μου μόνους τους. Ό,τι έκανα… ήθελα να το κάνω. Ήταν σίγουρα κάτι δύσκολο, καθώς όταν ξέρεις ότι μετά από 12 ώρες θα πρέπει να αποχαιρετήσεις τον πατέρας σου και επίσημα είναι δύσκολο. Γενικά σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, όταν είσαι απέξω το βλέπεις αλλιώς. Όταν είσαι από μέσα το βλέπεις τελείως διαφορετικά. Όταν ένας ξένος έχει χάσει ένα δικό του πρόσωπο λες… “πως μπορεί και κάνει αυτό, πως μπορεί και κάνει το άλλο, πως μπορεί και είναι χαμογελαστός…”. Για να φτάσεις σε ένα σημείο να τα κάνεις αυτά, έχουν περάσει εκατομμύρια σκέψεις από το μυαλό σου. Γενικά κάθεσαι και ζυγίζεις πάρα πολλά πράγματα. Από τη μία σκέφτεσαι πως θα ήθελες να σε βλέπει ο πατέρας σου, από την άλλη λες πως θα ήθελες να σε βλέπει η μάνα σου, από τη μία σκέφτεσαι μη σε πάρει από κάτω και κάνεις και τους άλλους χάλια. Οπότε κάθεσαι και τα ζυγίζεις αλλιώς».
«Ήθελα να είμαι συνέχεια με κόσμο».
«Προσπαθείς να είσαι συνέχεια με κόσμο. Προσπαθείς να είσαι συνέχεια με παρέα. Είναι η πρώτη φορά φέτος που αναζητούσα παρέα στο σπίτι μου σχεδόν κάθε βράδυ. Είχα ανάγκη να βρίσκομαι με κόσμο, να κάνω μια δραστηριότητα. Πήγαινα προπόνηση, μετά ήθελα να πάω για φαγητό με φίλους. Γενικά ήθελα αν είμαι με κόσμο για να ξεχνιέμαι και να κάνω πράγματα».
Η φετινή σειρά των τελικών ήταν η καλύτερη στην ιστορία των αγώνων των δυο ομάδων;
«Ήταν σίγουρα οι πιο ανατρεπτικοί τελικοί που έχουν γίνει. Στο παρελθόν, σε όλους τους τελικούς η ομάδα που κατάφερνε να “φύγει” λίγο στο σκορ ήταν και η νικήτρια. Σε αυτούς τους τελικούς δεν έγινε αυτό, κάτι που ήταν πολύ περίεργο και όμορφο. Έγινε break, μετά κάναμε το δικό μας break, μετά πήγε να γίνει το τρίτο break και δεν έγινε και μετά κάναμε εμείς ξανά το τρίτο break με δυο παιχνίδια στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Η σειρά ήταν ανατρεπτική. Αυτό θα έλεγα ακόμη και αν ήμασταν στην πλευρά των ηττημένων».
Πώς σου φάνηκε η κόσμια συμπεριφορά των φιλάθλων και από τις δυο πλευρές;
«Νομίζω ότι έχει γίνει ένα βήμα και από τις δυο πλευρές. Θεωρώ πως ο κόσμος σιγά-σιγά έχει αρχίσει να βαριέται αυτό το κλίμα και αυτή την τρομοκρατία. Πάντα ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι επικεντρωνόμαστε στην μειονότητα, σε κάποιους λίγους ανθρώπους οι οποίοι κάνουν τα δυσάρεστα αυτά πράγματα».
Μήπως βοήθησε και η άσχημη κατάσταση της χώρας μας, ώστε ο κόσμος να κοιτάξει περισσότερο τα δικά του προβλήματα από την έχθρα και τον φανατισμό;
«Σίγουρα παίζει ρόλο και αυτό. Ο κόσμος ξέρει ότι υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά προβλήματα από τον αθλητισμό και αυτό μακάρι να το καταλάβουν πλέον όλοι. Θεωρώ πως το 80%-90% του κόσμου το έχει καταλάβει. Γενικά πάντως ο κόσμος έχει καταλάβει ότι υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε και να πληρώσουν τα βασικά, δεν είναι το πρώτο τους μέλημα να έρθουν γήπεδο και να βρίσουν τον Πρίντεζη, τον Διαμαντίδη ή τον Σπανούλη. Δυστυχώς έπρεπε να γίνει κάτι άσχημο στην χώρα μας για να αντιληφτεί και ο κόσμος κάποια πράγματα. Από την άλλη, πρέπει να καταλάβει και ο αθλητής πως αποτελεί μέλος ενός “ψυχαγωγικού σόου”. Δεν πρέπει ο αθλητής να προκαλεί με τις πράξεις του και να επιτρέπει καμιά φορά στον φίλαθλο να ακούσει και μερικά “γαλλικά” παραπάνω. Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα».
Που αφιερώνεις τον τίτλο εκτός φυσικά… από τον πατέρα σου;
«Εκτός από τον πατέρα μου, τον τίτλο τον αφιερώνω στη μάνα μου. Με αυτό που τραβήξαμε όλη τη χρονιά… Πέρασε πολλά…».
Κεφάλαιο-Εθνική ομάδα. Θα σε δούμε στο Προολυμπιακό τουρνουά;
«Η Εθνική είναι ένα κομμάτι για μένα πάρα πολύ σημαντικό. Αγαπάω απίστευτα αυτή την ομάδα. Είναι τιμή μου να βρίσκομαι κάθε χρόνο στην Εθνική και δεν ξεχνάω ότι πριν 11 μήνες, είχα δηλώσει πως δεν θα σταματήσω ποτέ αρκεί να μη γίνει κάτι απίθανο ή έρθει κάποιος τραυματισμός. Τελικά έγινε και κάτι απίθανο, ήρθε και ο τραυματισμός. Χθες ανακοίνωσα στον κ. Κατσικάρη ότι δεν θα μπορέσω να τον βοηθήσω και χάρηκα πάρα πολύ που με κατάλαβε 100% σε αυτό που του είπα. Πραγματικά στενοχωριέμαι πάρα πολύ, γιατί 2 χρόνια είχε γίνει πολύ καλή προσπάθεια και αδικηθήκαμε από την τελική κατάταξη. Ενώ η ομάδα πήγαινε αήττητη, παίξαμε καλό μπάσκετ, χάσαμε δυο νοκ άουτ παιχνίδια στο τέλος. Η πρόκληση της Ολυμπιάδας είναι πολύ μεγάλη για κάθε αθλητή και θα ήθελα πάρα πολύ να βρισκόμουν εκεί. Δυστυχώς δεν μπορώ να πάω, καθώς το πόδι μου χρειάζεται σίγουρα ένα μήνα γεμάτο για να γίνει καλά. Επίσης θα έχω πλέον την ευκαιρία να είμαι με τη μάνα μου φέτος στις διακοπές και να περάσουμε όσο γίνεται περισσότερο χρόνο μαζί. Θα κάτσω να ξεκουραστώ περίπου 40 ημέρες και μετά θα κάτσω να δουλέψω τις αδυναμίες μου ώστε να παρουσιαστώ καλύτερος του χρόνου. Εύχομαι τα καλύτερα. Όλη μου η σκέψη και η ενέργεια θα είναι στα παιδιά της Εθνικής».
Συνέβαλες τα μέγιστα για να έρθει στο νησί μας μια τεράστια διοργάνωση. Το 1ο Aegeanball Festival είναι πλέον γεγονός…
«Πριν 1,5 χρόνο ήμουν με ένα φίλο μου και σκεφτόμασταν κάποια πράγματα για το πώς θα μπορέσει να βοηθηθεί το νησί. Θέλαμε να κάνουμε κάτι φαντασμαγορικό το οποίο θα ακουστεί. Δεν ήθελα να κάνω κάτι απλό. Ήθελα να κάνω κάτι πραγματικά καλό. Λόγο του πολιτισμικού χαρακτήρα που έχει η Σύρος, ήθελα να συνδυάσω ένα 3 on 3 στην Πλατεία Μιαούλη με τραγούδι, με ανθρώπους γνωστούς, με επαγγελματίες παίκτες, με απλούς παίκτες που θέλουν να παίξουν και με οικογένειες που θα φέρουν τα παιδιά τους. Είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Όλη τη χρονιά τρέχουμε πάρα πολύ. Ήδη η απήχηση είναι πάρα πολύ μεγάλη και τους ευχαριστούμε όλους. Θα γίνει ένα τετραήμερο πάρα πολύ ωραίο, μέσα από το οποίο θα ακουστεί η Σύρος και το Αιγαίο, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο πιστεύω. Επέλεξα τη Σύρο, καθώς είναι το μέρος που μεγάλωσα, όλες οι παρέες μου είναι εκεί. Η Σύρος με βοηθάει, καθώς παρά το γεγονός ότι έρχομαι και ξεκουράζομαι, έχουμε ένα πολύ καλό γυμναστήριο και το κλειστό γήπεδο του μπάσκετ, όπου και στις διακοπές μου μπορώ να δουλέψω και να βελτιώνομαι. Στη Σύρο δεν με ξέρουν σαν Πρίντεζη αλλά σαν Γιώργο και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Στόχος μας είναι το φετινό τουρνουά να γίνει θεσμός στο νησί».
Πόσοι επαγγελματίες αθλητές θα έρθουν στην διοργάνωση;
«18 επαγγελματίες θα είναι».
Αγαπημένο μέρος της Σύρου;
«Μεγάλωσα στο Άνω Μάννα. Όλες μου οι αναμνήσεις είναι εκεί».
Αγαπημένη παραλία;
«Αγαπημένη μου παραλία είναι οι Αγκαθωπές».
Μετά το μπάσκετ τι σκέφτεσαι να κάνεις;
«Θέλω πάρα πολύ να μείνω μόνιμα στην Σύρο, αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από σένα. Εξαρτάτε και από την οικογένεια σου, αλλά και από τις απαιτήσεις. Η Σύρος διαθέτει τα πάντα για να μείνει και να ζήσει μια οικογένεια. Από ασφάλεια, από σχολεία, από περίθαλψη, φαγητό, διασκέδαση. Έχει τα πάντα. Αν μου έλεγε ο άνθρωπος που είμαι μαζί του… θέλω να μείνω μόνιμα στην Σύρο, εγώ θα το έκανα… χθες. Μου αρέσουν τα απλά πράγματα της ζωής».
Αν σου γίνει πρόταση για προπονητής σε ομάδα;
«Πιο πολύ θέλω μετά από κάποια χρόνια να ασχοληθώ με ακαδημία παιδιών. Επειδή τα πρώτα μου χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα, ζορίστηκα πολύ, δούλεψα πάρα πολύ για να παίξω, αν έκανα κάτι θα ήθελα να μην έχει τόσο άγχος , αλλά να είναι κάτι με την διαπαιδαγώγηση, την ένταξη κοινωνικού συνόλου στα παιδιά, την ατομική βελτίωση, που στην επαρχεία ξέρω πόσο δύσκολο είναι. Θα ήθελα λοιπόν να συμβάλω στα παιδιά και στους γονείς τα μέγιστα ώστε η απόσταση Σύρου-Αθήνας να εκμηδενιστεί και να έχουν κάποιον που θα μπορέσει να προτείνει το παιδί τους σε μια ομάδα μεγάλη. Γενικά από μια ακαδημία 500 παιδιών , μπορεί να μη βγει κανείς μπασκετμπολίστας, αλλά να βγουν σωστοί άνθρωποι και να μπορούν να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό σύνολο οποιασδήποτε δουλειάς».
Αν υπάρχει όρεξη.. όλα γίνονται ακόμη και στα νησιά:
«Αυτός είναι και ο στόχος μου. Είναι κάτι που το έχω σκεφτεί και θα ήθελα πολύ να το κάνω. Ξέρω ότι η Σύρος έχει περίπου 200 παιδιά με τις ακαδημίες της και πιστεύω ότι μπορεί να έχει ακόμη περισσότερα. Γενικά λόγο του κόστους και της απόστασης (καράβια πχ.), θεωρώ ότι υπάρχει λύση. Αν υπάρχουν παιδιά που ξεχωρίζουν και σωστοί άνθρωποι από πίσω με σκοπό να διαπαιδαγωγήσουν σωστά τα παιδιά και ενταχθούν σε ένα πρόγραμμα και με τοπικούς φορείς όλα γίνονται. Αν μια ακαδημία έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει και ταξίδια σε κάποια νησιά γίνονται τα πάντα. Όρεξη να υπάρχει μόνο, όραμα και μπορείς να το κάνεις».
Πηγή: sport-fm.gr
