«Η Μαύρη Βίβλος του Πούτιν» (Le Livre Noire de Vladimir Poutine) αναδεικνύει ότι ο Πούτιν είχε επί δεκαετίες μια «κρυφή agenda» σαν το Τρίτο Ράιχ αλλά κατάφερνε χρησιμοποιώντας τις πρακτικές της KGB να εξαπατά τους Δυτικούς.
Αποστολή Ζάγκρεμπ
Η Galia Ackerman, συγγραφέας του βιβλίου, μελετά την Ουκρανία αρχικά και στη συνέχεια τη Ρωσία και τον Πούτιν για πολλά χρόνια.
Και δηλώνει με το που ανεβαίνει στο βήμα του σεμιναρίου της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής πως ο Πούτιν δεν είναι τρελός λόγω της απομόνωσης της περιόδου της πανδημίας, όπως έγραψαν πολλοί μετά την άγρια πολεμική εισβολή στην Ουκρανία. Είχε πάντα ένα κρυφό σχέδιο και εξαπατούσε – ξελόγιαζε τους Δυτικούς.
Με καταγωγή από μια Ρωσο- εβραϊκή οικογένεια, είναι ερευνήτρια, συγγραφέας και δημοσιογράφος ενώ υπήρξε μεταφράστρια της δολοφονημένης δημοσιογράφου και ακτιβίστριας Άννα Πολίτοβσκαγια.
Η Πολιτόβσκαγια δολοφονήθηκε το 2006 στη Μόσχα από το καθεστώς Πούτιν για να φιμώσει τα ρεπορτάζ της στον πόλεμο της Τσετσενίας. Μπορεί να έχει καθιερωθεί ετήσιο βραβείο στη μνήμη της από τον Οργανισμό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων RAW in WAR αλλά τότε ο Πούτιν είχε ασυλία από τους Δυτικούς καθώς συμμετείχε και είχε εντάξει, όπως είπε η Ackerman, την εκστρατεία του στην Τσετσενία, στην παγκόσμια προσπάθεια για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, δηλώνοντας από την πρώτη στιγμή της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 σύμμαχος.
Και όμως από τότε υπήρχαν σημάδια ότι το καθεστώς Πούτιν οδεύει στην απολυταρχία και το φασισμό.
Δηλαδή, οι Δυτικοί αγνόησαν ή παραπλανήθηκαν στην ανάλυσή τους καθώς ο Πούτιν έδειχνε στις συνομιλίες του με τους ηγέτες ότι είναι διατεθειμένος να βρει consensus και κυρίως ότι μαζί του θα βρουν επιχειρηματικές και οικονομικές ευκαιρίες. 
Η εκπαίδευση στην KGB ο καθρέπτης της προσωπικότητας του Πούτιν
Εκπαιδευμένος στην KGB λειτουργεί με την ηθική της και τα ψέματά της, λέει η Ackerman, η οποία έχει κάνει έρευνα πεδίου για πολλά χρόνια στην Ουκρανία με αφορμή το Τσέρνομπιλ. Άλλωστε, ο ίδιος ως κατάσκοπος εμφανιζόταν στη Δρέσδη της Ανατολικής τότε Γερμανίας ως επιτυχημένος Δυτικός επιχειρηματίας. Ξέρει την λογική της αγοράς, του καπιταλισμού και του κέρδους.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ο Πούτιν μίλησε στην Μπούντεσταγκ γερμανικά και στη Γαλλία αναφέρθηκε στον Γκωλισμό για να κερδίσει τις «καρδιές» πολιτικών και πολιτών, εκείνη την περίοδο, ενώ στον Μπερλουσκόνι είχε μιλήσει για τα περίφημα και συνάμα καταστροφικά για την καριέρα του μπούνγκα πάρτυ με αποτέλεσμα να τον καλέσει ο τότε Ιταλός πρωθυπουργός σε ένα απ΄ αυτά. Όλοι άκουγαν αυτό που ήθελαν, ακόμη και το Ισραήλ αφού ο Πούτιν δεν είναι αντισημίτης.
Το κρυφό σχέδιο για παλινόρθωση της αυτοκρατορίας
Ωστόσο, η ρητορική του και η πολιτική του στην κοινωνία διατρέχεται από έναν «υγιή» συντηρητισμό – ενάντια στην LGBTQ κοινότητα, στο γάμο μεταξύ του ίδιου φύλου αλλά και από μεσσιανικές ιδέες που κυριαρχούν στη ρωσική κοινωνία. Έχει ακροατήριο και υποστηρικτές, λέει η Ackerman, στην Δεξιά και την Αριστερά – κυρίως στα άκρα-, σε όλη την Ευρώπη.
Συνδυαστικά με τα trolls και τους δυτικούς πολιτικούς που εξαγόρασε, όπως ο Σρέντερ, σημειώνει η συγγραφέας, ο Πούτιν προσφέρει και πάλι το όραμα της αυτοκρατορίας στους Ρώσους πολίτες οι οποίοι τον υποστηρίζουν σε ποσοστό άνω του 35%. Και μέσα σε αυτά είχε εντάξει τον ρωσικό πολιτισμό αλλά και τον αθλητισμό έως ότου ποδοσφαιρικές ομάδες έφυγαν από τα ρωσικά χέρια και η ολυμπιακή ομάδα της Ρωσίας αποκλείστηκε από τους αγώνες, λόγω αναβολικών και αθέμιτων πρακτικών στον αθλητισμό.
Ο Πούτιν από το 2007, λίγο μετά την Τσετσενία, είχε διαμηνύσει σε επιθετικό τόνο σε μια ομιλία του αντίθετος στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ ζητώντας ζωτικό χώρο για τη Ρωσία, αλλά δεν του έδωσαν σημασία. Το 2008 Γαλλία και Γερμανία μπλόκαραν τη Γεωργία και την Ουκρανία από το να συνδεθούν με τη Συμμαχία και ο Πούτιν στη συνέχεια επιτέθηκε στη Γεωργία. Αν δεν είχε μπλοκαριστεί η ενεργότερη σχέση τότε δεν θα γινόταν η επίθεση και ίσως ούτε σήμερα η επίθεση στην Ουκρανία. Οι Δυτικοί είχαν ξελογιαστεί από τις μπίζνες και τα παιχνίδια του Πούτιν και δεν έβλεπαν το σχέδιο του.
Και η Κριμαία από το 1954 έως το 2014 ήταν Ουκρανική δηλώνει η συγγραφέας, που ήταν κεντρική ομιλήτρια στο σεμινάριο της ΕΟΚΕ.
Τι θα γίνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Οι Ουκρανοί δεν θα παραδοθούν εύκολα, ούτε θα αφήσουν τον Ζελένσκυ να υπογράψει συμφωνία τύπου Μινσκ ΙΙΙ, εκτιμά. Αν το κάνει με τις πιέσεις των Δυτικών και παραδώσει στους Ρώσους περιοχές τότε θα τον ανατρέψουν. Η Ουκρανία κινδυνεύει να χάσει και σε αυτό στοχεύουν οι ρωσικές επιθέσεις στις υποδομές από ένα μαζικό προσφυγικό κύμα μέσα στο βαρύ χειμώνα.
Αν ο Πούτιν χάσει τον πόλεμο και οι Ουκρανοί πάρουν την Κριμαία πίσω, τότε υπάρχει ο κίνδυνος των πυρηνικών που στην περίπτωση που χρησιμοποιηθούν από τον Πούτιν, το ΝΑΤΟ θα αντιδράσει και θα εξαφανιστεί η Ρωσία.
Αν ο Πούτιν χάσει τον πόλεμο, ακόμη και τη ζωή του, τότε θα έλθει το τέλος του ιμπεριαλισμού του και η Ρωσία θα κατακερματιστεί σε αυτόνομες περιοχές.
in.gr
