Πέθανε το βράδυ της Πέμπτης σε ηλικία 91 ετών ο πεζογράφος Παντελής Καλιότσος. Είχε γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, νουβέλες και βιβλία για παιδιά και είχε τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας (1980), το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου (2002) και το Βραβείο Παιδικού Βιβλίου (2002) του περιοδικού «Διαβάζω» για το βιβλίο του «Η σφεντόνα του Δαβίδ».
Η κηδεία του Παντελή Καλιότσου θα γίνει την Δευτέρα στις 17.30 στο νεκροταφείο Χολαργού.
Ο Παντελής Καλιότσος γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα. Εκεί πέρασε τα πρώτα του χρόνια, σπουδάζοντας και ταυτόχρονα κάνοντας κάθε είδους δουλειά: εργάτης, υδραυλικός, μαρμαράς, μικροπωλητής, υπάλληλος κ.ά. Άρχισε να γράφει το 1943, πιστεύοντας στη λογοτεχνία και στην τέχνη γενικότερα, όχι ως μέσο προβολής και καθιέρωσης, αλλά ως θεραπεία ψυχής. Έτσι, συνέχισε να γράφει επί 22 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να δημοσιεύσει οτιδήποτε ή να εκδώσει βιβλίο. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1964 με το μυθιστόρημα «Ο μεσαίος τοίχος», που, όντας χειρόγραφο, δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό «Ταχυδρόμος».
Αργότερα εργάστηκε για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, σε παιδικά κυρίως προγράμματα.
Έργα του: «Εδώ κουτσούλησε μια μύγα», διήγημα (1958). «Ο μεσαίος τοίχος», μυθιστόρημα, Φέξης (1964), Κέδρος (1971), Πατάκης (2000), «Οι ονειροπόλοι», μυθιστόρημα, Alvin Redman Hellas (1965), Κέδρος (1980, με τίτλο «Αχιλλέας Μανωλόπουλος» [«Οι ονειροπόλοι»), «Μάθημα δολοφονίας», μυθιστόρημα, Κέδρος (1971), Εκδόσεις Πατάκη (1994), «Η συμπεριφορά του κενού», μυθιστόρημα, Κέδρος (1973, 1982), «Φανταστική παράγραφος 7», μυθιστόρημα, Κέδρος (1974), Εκδόσεις Πατάκη (1994). «Δεκεμβριανή νύχτα» («Εργάτες της πίσσας»), μυθιστόρημα, Κέδρος (1978, 1983). «Τα γουρούνια», μυθιστόρημα, Κέδρος (1981), Εκδόσεις Πατάκη, (1992, 1994). «Το συμπόσιο», μυθιστορηματική τετραλογία, Καστανιώτης (1985, 1989). «Η τριλογία της λεωφόρου» («Μάθημα δολοφονίας», «Η συμπεριφορά του κενού», «Φανταστική παράγραφος 7»), Κέδρος (1985). «Στρατιωτικές ασκήσεις», διηγήματα, Κέδρος (1989). «Διωγμός απ’ την κόλαση», νουβέλα, Κέδρος (1991).
Για παιδιά: «Τα ξύλινα σπαθιά», μυθιστόρημα, Κέδρος (1974, 1992), Εκδόσεις Πατάκη (1994, 11η ανατύπωση 2001). «Η μύγα», διηγήματα, Κέδρος (1977, 1985), Εκδόσεις Πατάκη (1994, 6η ανατύπωση 2000). «Το ιζεντόρε και τ’ αηδόνι», παραμύθι, Κέδρος (1981, 1987). «Πατέρας και γιος», μυθιστόρημα, Κέδρος (1987, 1992), Εκδόσεις Πατάκη (1995, 9η ανατύπωση 2000). «Ένα σακί μαλλιά», Εκδόσεις Πατάκη (1996, 4η ανατύπωση 2000). «Η σφεντόνα του Δαβίδ», Εκδόσεις Πατάκη (2001).
Ο ίδιος, αναφερόμενος στη συγγραφική του ιδιότητα, είχε τονίσει: «Ωστόσο δεν ήθελα να γίνω συγγραφέας. Ξεκίνησα για κάτι πολύ πιο σπουδαίο και μόνο όταν απέτυχα σ’ αυτό άρχισα να γράφω. Όταν ήμουν μικρός, έλεγαν ότι αγαπούσα τα διαλείμματα περισσότερο από τα μαθήματα. Αυτό είναι αλήθεια, κι ούτε τώρα άλλαξε τίποτα. Προτιμώ τα παιχνίδια (σκάκι, τάβλι, μπιλιάρδο, πιγκ πογκ κτλ.) από οτιδήποτε άλλο. Αν έγινα συγγραφέας, είναι γιατί πολύ νωρίς ανακάλυψα ότι το ανώτερο παιχνίδι απ’ όλα είναι η τέχνη».
Η Εταιρεία Συγγραφέων σε ανακοίνωση της εκφράζει «την θλίψη της για το ιδρυτικό της μέλος και συμπαράσταση στους οικείους του».
zougla.gr
