Είναι από τις στιγμές που αναρωτιέσαι γιατί;
Γιατί ξανά;
Γιατί μια ακόμη ψυχή;
Γιατί έτσι ξαφνικά;
Γιατί αυτός;
Γιατί εκείνος;
Γιατί ο άλλος;
Γιατί έτρεχε;
Γιατί μιλούσε στο κινητό;
Γιατί ήπιε;
Γιατί δεν φόρεσε κράνος;
Αναρίθμητα ΓΙΑΤΙ!
Γιατί χωρίς καμία απάντηση…
Γιατί που μας βασανίζουν για μια στιγμή αλλά λίγο μετά χάνονται…….
- Επιστρέφουμε στην ωμή πραγματικότητα χωρίς καμία απολύτως διδαχή. Χωρίς κανένα μάθημα…
- Θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα λες και δεν συνέβησαν ποτέ.
- Λες και τα είδαμε, τα ακούσαμε, τα διαβάσαμε σε μια παράλληλη -όχι κανονική- πραγματικότητα.
Τόσο αναίσθητοι πια; Δεν μας αγγίζει τίποτα;
Έχουμε “ποτιστεί” στον θάνατο και δεν μας “πιάνει” τίποτα για να διδαχθούμε από αυτό;
…Δυστυχώς! Είναι πιθανόν…
“Οι νεκροί στους δρόμους την τελευταία 50ετία στην Ελλάδα είναι τετραπλάσιοι από τους νεκρούς σε μάχες στους Βαλκανικούς, τον Α΄και τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Εμφύλιο, την Κορέα και τη Κύπρο” τόνισε πρόσφατα ο Αναστάσιος Μαρκουϊζος ή αλλιώς Ιαβέρης σε μια από τις εκατοντάδες παρουσιάσεις του για την οδηγική παιδεία στην Ελλάδα.
Και επειδή οι αριθμοί ίσως σας “τσιγκλήσουν” λίγο παραπάνω για να έχετε τα μάτια σας “14” στον δρόμο συμπληρώνω τα εξής:
-Τα οδικά ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θανάτου σε ηλικίες 15-29 ετών, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και η 8η αιτία θανάτου συνολικά, με αριθμό μεγαλύτερο από εκείνον που οφείλεται σε ασθένειες, χρήση ναρκωτικών, αυτοκτονίες και γεγονότα που σχετίζονται με πόλεμο. Η χρήση ζώνης ασφαλείας μειώνει τον κίνδυνο θανάτου οδηγού και συνοδηγού κατά 40-65%.
-Ένα τροχαίο ατύχημα, ακόμη κι αν δεν είναι θανατηφόρο, όταν οδηγεί σε μακρόχρονη νοσηλεία, αναπηρία ή οργανική βλάβη, υποβαθμίζει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Σημαντική έως δραματική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής του διακρίνει το 85% των οικογενειών ανάπηρων θυμάτων που συμμετείχε σε έρευνα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Οδικής Κυκλοφορίας (FEVR).Τα μισά θύματα στην έρευνα που διεξήχθη από τη FEVR δήλωσαν ότι η κατάστασή τους -ψυχολογική και σωματική- σταθεροποιήθηκε μέσα σε τρία χρόνια, ενώ για τους υπόλοιπους αυτό συνέβη πολύ αργότερα – ή και ποτέ. Το 68% των συγγενών ανάπηρων θυμάτων και το 54% των ανάπηρων θυμάτων τροχαίου δήλωσε ότι ανέκτησε την ικανότητα να απολαύσει τη ζωή του, ωστόσο το 50% αυτών καταναλώνει περισσότερα ψυχοτρόπα φάρμακα.
-Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν χαθεί 31.385 άνθρωποι, ενώ σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας προκύπτει ότι κάθε μέρα 6 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε τροχαίο δυστύχημα και 15-20 άνθρωποι καταλήγουν, καθημερινώς, με αναπηρία ή σοβαρά τραυματισμένοι.
- Το 1896 καταγράφηκε ο πρώτος θάνατος λόγω οδικού δυστυχήματος. Κατά τη διερεύνηση του δυστυχήματος, ο ιατροδικαστής είχε τότε γράψει: «Αυτό δεν πρέπει ποτέ να συμβεί ξανά».
- Δυστυχώς περισσότερο από 1 αιώνα αργότερα, περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν και περίπου 50 εκατομμύρια τραυματίζονται στους δρόμους κάθε χρόνο.
Ως παράγοντες πρόκλησης οδικών ατυχημάτων στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί οι εξής:
-Υψηλές ταχύτητες και επιθετική οδήγηση
-Υψηλά ποσοστά κυκλοφορίας μοτοσικλετιστών
-Χαμηλά ποσοστά χρήσης ζώνης και κράνους, ιδίως από τους συνεπιβάτες
-Ανοργάνωτη και απροστάτευτη κυκλοφορία ευάλωτων χρηστών της οδού
-Οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και ταυτόχρονη χρήση κινητού τηλεφώνου.
Οι θάνατοι και τραυματισμοί στο δρόμο μπορούν να προληφθούν
Δεν υπάρχει μαγική λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων οδικής ασφάλειας. Υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα αποτελεσματικών μέτρων που μπορούν να ληφθούν. Σε χώρες με μακρά παράδοση μηχανοκίνητων μεταφορών, φάνηκε ότι η επιστημονική μεθοδική προσέγγιση του προβλήματος είναι καθοριστικός παράγοντας για τον επιτυχή χειρισμό του προβλήματος.
Η μεθοδική επιστημονική προσέγγιση απαιτεί ολοκληρωτική αντίληψη του ζητήματος εξετάζοντας τις σχέσεις μεταξύ όλων των παραμέτρων, δηλαδή των οχημάτων, των χρηστών και την υποδομή του δικτύου. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να ευαισθητοποιηθούν παγκοσμίως όλοι οι αρμόδιοι φορείς για την πρόληψη και μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων και βελτίωση της οδικής ασφάλειας. Επίσης κάτι βασικό! Η εκπαίδευση των παιδιών για θέματα οδικής ασφάλειας δεν πρέπει να αγνοείται. Είναι από την ευαίσθητη παιδική ηλικία που θα πρέπει να αποκτώνται οι σημαντικές γνώσεις για την οδική ασφάλεια. Παράλληλα πρέπει να υπάρχει συνεχής εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων όλων των ηλικιών για θέματα ασφάλειας και πρόληψης δυστυχημάτων στους δρόμους.
Το επίπεδο οδικής ασφάλειας μιας χώρας είναι δείκτης πολιτισμού και οι σημερινές επιδόσεις της Ελλάδας δεν συνάδουν με την ιστορία και τον πολιτισμό της…
ΥΓ1:Οι προσευχές και οι ευχές όλων μας είναι στην 16χρονη Σωτηρία που δίνει μάχη για την ζωή της στο “Αττικόν” μετά το θανατηφόρο τροχαίο που κόστισε την ζωή στον 21χρονο αδερφό της.
ΥΓ2: Όσο για το παραπάνω άρθρο; Οι αριθμοί δυστυχώς δεν αμφισβητούνται… Όσοι λοιπόν δεν βλέπετε το κίνδυνο στον δρόμο ο Θεός μαζί σας!
Ακολουθούν οι κάρτες με τον απολογισμό της Ελληνικής Αστυνομίας στα Τροχαία ατυχήματα για την σεζόν 2017-2018.
Τα σχόλια δικά σας.
