Σφοδρή είναι η αντίδραση της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας για την ταινία μικρού μήκους της Λένας Κιτσοπούλου «ΛΑΛΚΑ» όπου ένα ζαρκάδι σφαγιάζεται και τεμαχίζεται on camera.
Με ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία προειδοποιεί ότι εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα για να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, καθώς όπως επισημαίνει κανένα «καλλιτεχνικό πρότζεκτ» δε νομιμοποιεί την απροκάλυπτη σφαγή ενός ζώου. Παράλληλα, καλεί τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση που φιλοξένησε την επίμαχη ταινία να διαχωρίσει τη θέση της.
«Κανένα ζώο δεν κακοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Σφάχτηκε, γδάρθηκε, τεμαχίστηκε… Ο λόγος για την ταινία μικρού μήκους ΛΑΛΚΑ της Λένας Κιτσοπούλου. Μόνη σχετική αναφορά στο σημείωμα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση που χρηματοδότησε την ταινία: «Το έργο περιέχει σκηνές που μπορεί να θεωρηθούν ενοχλητικές από ορισμένους θεατές. Κατάλληλο άνω των 18 ετών».
Οι σκηνές που «μπορεί να θεωρηθούν ενοχλητικές από ορισμένους» περιλαμβάνουν το κοντινό και επίμονο πλάνο ενός σκοτωμένου ζαρκαδιού κρεμασμένου ανάποδα πάνω από το αίμα του, το ολοκληρωτικό γδάρσιμό του, το ξεκοίλιασμα του ζώου με ροκ υπόκρουση, η επίδειξη των εντοσθίων του πριν τα καταβροχθίσει ωμά ο κεντρικός ήρωας, διακηρύσσοντας, σε κατάσταση βακχικής χαράς, τη φιλοσοφία του και μήνυμα της ταινίας, να «αγαπήσουμε τα ένστικτά μας, να τα γιορτάσουμε, τουλάχιστον να μην τα καταπιέζουμε άλλο στον βωμό μιας δήθεν πολιτισμένης και ανελεύθερης ζωής». Στη γιορτή των ενστίκτων βίας, να προσθέσουμε τα τραχιά επιφωνήματα ηδονής, στον ρυθμό του τεμαχίσματος του ζαρκαδιού με μπαλτά.
Η Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία δεν αντιλαμβάνεται με ποιον τρόπο η απροκάλυπτη σφαγή και το on camera γδάρσιμο ενός ζαρκαδιού, εντάσσονται στον σκοπό του προγράμματος ENTER της Στέγης «να συμπεριλάβουμε και να κατανοήσουμε το παρόν, να διδαχτούμε από αυτό, να το αφηγηθούμε και να το ξορκίσουμε, δημιουργώντας παράλληλα μια ψηφιακή χρονοκάψουλα που θα διατηρήσει τη μνήμη αυτής της εποχής για τις μελλοντικές γενιές». Η τέχνη δεν έχει υποχρέωση να είναι ούτε ωραία – ούτε χρήσιμη. Η ταινία, όμως, ούτε ντοκιμαντέρ για σφαγεία είναι, ούτε κάποια μάχη επιβίωσης καταγράφει, και οι ευθύνες της Στέγης για τη συγκεκριμένη ανάθεση και τη χρηματοδότηση της «ψηφιακής χρονοκάψουλας» της Κιτσοπούλου είναι αναμφισβήτητες: το πολιτιστικό προϊόν είναι και προτρέπει στην ωμή βία, προάγει την επίθεση στην άγρια φύση ως τρόπο ζωής και συνυφαίνει την επιστροφή στα ένστικτα με την απόλυτη έλλειψη σεβασμού στα ζώα.
Ως φιλοζωική οργάνωση, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε περισσότερο το εγχείρημα Κιτσοπούλου. Κανένα «καλλιτεχνικό πρότζεκτ» δε νομιμοποιεί την απροκάλυπτη σφαγή ενός ζώου και θέλουμε να πιστεύουμε ότι το Ίδρυμα Ωνάση θα διαχωρίσει τη θέση του από αυτή τη βαρβαρότητα. Θεωρούμε το ζήτημα εξαιρετικά σοβαρό και αναθέσαμε στον δικηγόρο μας κ. Γιώργο Νικόπουλο να εξετάσει όλες τις νομικές πτυχές του θέματος ώστε να προβούμε σε ενέργειες ενώπιον των αρμοδίων Αρχών και Δικαστηρίων».
protothema
