Σε ανακοίνωση του Παραρτήματος Λάρισας της Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών αναφέρονται:
«Πέρασαν 33 χρόνια από τη μέρα που ο φασισμός, με το χέρι του στελέχους της Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Καλαμπόκα, δολοφόνησε εν ψυχρό τον αγωνιστή καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα. Ήταν 9 του Γενάρη του 1991 όταν ο Νίκος έπεσε νεκρός από το χτύπημα με λοστό που του έδωσε στο κεφάλι ο θρασύδειλος δολοφόνος του. Προσπαθούσε μαζί με άλλους καθηγητές να υπερασπιστεί τους μαθητές του από την άνανδρη επίθεση που δέχτηκαν από τραμπούκους της ΝΔ, με στόχο το σπάσιμο μιας από τις αμέτρητες καταλήψεις σχολείων που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την εποχή στην Πάτρα και σε ολόκληρη την χώρα.
Καταλήψεις στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές/τριες και φοιτητές/τριες για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας σε σχολεία και πανεπιστήμια, που είχε βάλει στο «μάτι» η τότε κυβέρνηση της ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Αιτία το πολυνομοσχέδιο που είχε καταθέσει ο τότε υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος. Ανάμεσα στις ρυθμίσεις του ήταν η κατάργηση των μαθητικών συμβουλίων και των αδικαιολόγητων απουσιών, η μείωση των σχολικών αργιών, η εφαρμογή συστήματος ελέγχου της συμπεριφοράς των μαθητών, ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός, η ομοιόμορφη εμφάνιση μαθητών/τριών και η έπαρση της σημαίας.
Σε σχέση με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, προβλέπονταν η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και του πανεπιστημιακού ασύλου, η διαγραφή των λεγόμενων «αιώνιων» φοιτητών καθώς και ο περιορισμός της συμμετοχής των φοιτητών στη διοίκηση των ΑΕΙ.
Σήμερα, 33 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό έναν άλλο Μητσοτάκη, τον υιό Κυριάκο, σχεδιάζει να περάσει όσο το δυνατόν περισσότερες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις το επόμενο διάστημα. Η προώθηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και το βαρύ πλήγμα στη Δημόσια Εκπαίδευση, με την προκλητική αντιδημοκρατική εκτροπή του Συντάγματος, με «όπλο» το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί την πιο εμβληματική της κίνηση. Ήδη, ανοίγεται ένα πεδίο μετωπικής σύγκρουσης, όχι μόνο με το φοιτητικό κίνημα, αλλά και ευρύτερα με τη νεολαία, τη μαχόμενη εκπαίδευση, τους/τις εργαζομένους/ες και τους/τις συνταξιούχους, που θα υποστούν παραπέρα υποβάθμιση των μορφωτικών, εργασιακών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων.
Όσο κι αν βαυκαλίζονται τα κυβερνητικά χαλκεία, ότι δήθεν έχουν μαζί τους την κοινωνική πλειονότητα, οι εργαζόμενοι/ες, οι συνταξιούχοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα καθημερινά αντιμετωπίζουν τις δραματικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής και των επιλογών υπέρ του κεφαλαίου και της ελεύθερης και ασύδοτης αγοράς. Από τα ράφια των σουπερμάρκετ, τις τιμές των τροφίμων και τα απαγορευτικά ενοίκια, μέχρι τα ακριβά πολύχρωμα τιμολόγια ρεύματος, τους κερδοσκόπους στην υγεία και τα «αρπακτικά» της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, όλα δείχνουν πως η αισχροκέρδεια και η κερδοφορία των επιχειρήσεων είναι συνώνυμα των κυβερνητικών επιλογών και των πιο δύσκολων ημερών που έπονται.
Την ίδια ώρα, η σπουδή της κυβέρνησης να εμπλέξει τη χώρα μας σε όλα τα πολεμικά σχέδια των Αμερικανών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την Ουκρανία μέχρι τα εγκλήματα του κράτους-δολοφόνου, του Ισραήλ, πρέπει να σημάνει αντιπολεμικό συναγερμό και δυνάμωμα της αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό.
Η Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών (ΠΕΣΕΚ) θεωρεί ότι δεν είναι διόλου τυχαίο πως στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία η εκπαίδευση κρατάει σαν «φυλακτό» το Πολυτεχνείο και τον Νίκο Τεμπονέρα. Γιατί στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα είναι ορόσημο αλληλεγγύης, δείγμα γραφής στον αγώνα για τη Δημόσια Παιδεία, σύμβολο ανθρώπου που ζει και πεθαίνει για τα ιδανικά του. Ο Νίκος θυσιάστηκε για να υπάρξει ένα πιο φωτεινό μέλλον. Θυσιάστηκε γιατί γνώριζε ότι «το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό και πιο μεγάλο» είναι όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να σηκώσει το κεφάλι του, για να γενεί ένας με τους πολλούς κι όλοι μαζί ένα σώμα.
Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα αποτελεί ορόσημο–σύμβολο στους αγώνες και τις εξεγέρσεις του σήμερα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Ειρήνη».
Ο Στάλιν άπέθανε. Ζήτω ό Στάλιν.