Οικονομολόγος στο επάγγελμα, δραστήρια και κοινωνική , συγκροτημένη, αποφασισμένη αλλά και πολιτικά προσγειωμένη, εμφανίζεται η συμπολίτης μας,Παναγιώτα Παπακωνσταντίνου, που κατά καιρούς πολλοί υποψήφιοι συνδυασμοί την «διεκδίκησαν», προκειμένου να συμμετέχει στα ψηφοδέλτιά τους.
Κι αν μέχρι τώρα απείχε από εκλογές ως υποψήφια, η Παναγιώτα Παπακωνσταντινου, αποφάσισε να πει το «ναι» και να ριχτεί στη μάχη του σταυρού στις επικείμενες περιφερειακές εκλογές ως υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος Φθιώτιδας με το ψηφοδέλτιο «Στερεά Υπεροχής» και επικεφαλής τον υποψήφιο Περιφερειάρχη Δημήτρη Αναγνωστάκη.
Μιλώντας στο LamiaNOW η κ. Παπακωνσταντίνου αναφέρεται στο διακύβευμα των εκλογών και τους δικούς της στόχους. Αναφέρει πως δεν την ενδιαφέρουν τα κόμματα και οι ιδεολογίες τους αλλά ο τόπος της και οι άνθρωποί του. Γιατί όπως λέει «νιώθω πολίτης που μπορεί να προσφέρω στον τόπο μου». Υποστηρίζει ότι την προβληματίζει η απαξίωση της περιοχής της και πως βλέπει τον τόπο της να μένει στάσιμος και να βαλτώνει και αναλύει μεταξύ άλλων την απόφασή της να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά.
L.N Γιατί επιλέξατε στις προσεχείς εκλογές να δώσετε την μάχη από το μετερίζι της Περιφέρειας;
Η απόφαση μου αυτή αποτελεί προϊόν ώριμης σκέψης. Με ενδιαφέρει το μέλλον του τόπου μου, όχι ως παθητικός θεατής αλλά ως πολίτης που διεκδικεί, αγωνίζεται και κερδίζει με γνώμονα το κοινό καλό προς όφελος της κοινωνίας.
Θέλω πολύ να προσφέρω στο τόπο μου και μπορώ να το κάνω.
Η τοπική αυτοδιοίκηση, είτε μιλάμε για τον δήμο, είτε μιλάμε για την Περιφέρεια επηρεάζουν τη ζωή μας καθημερινά. Η αυτοδιοίκηση συνδέεται με την καθημερινότητα του πολίτη. Απαιτεί συνεννόηση και συνεργασία, απαιτεί όρεξη για δουλειά και διάθεση προσφοράς. Ίσως ο ρόλος της Περιφέρειας δεν γίνεται άμεσα αντιληπτός, αλλά η περιφέρεια επηρεάζει τη ζωή μας πολύ περισσότερο από όσο καταλαβαίνουμε, σε ζητήματα ανάπτυξης, υγείας, εκπαίδευσης, απασχόλησης, κοινωνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, στις μεταφορές, την ενέργεια, στα θέματα του περιβάλλοντος. Θα έλεγα ότι η Περιφέρεια διαμορφώνει την μεγάλη εικόνα σε τοπικό επίπεδο, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ευημερία.
Σε προσωπικό επίπεδο λοιπόν αντί να αποστασιοποιηθώ από τα δρώμενα θεώρησα ότι μόνο η ενεργή συμμετοχή μπορεί να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για λύσεις, ώστε τα ζητούμενα της κοινής ευημερίας και προόδου να καταστούν εφικτά.
Για αυτό δηλώνω “παρών” στο προσκλητήριο του Δημήτρη Αναγνωστάκη για “ένα νέο ξεκίνημα στον τρόπο σκέψης, διοίκησης, άσκησης πολιτικών, σχεδιασμού, στόχευσης, έργου, παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας που θα μετριέται με έργα και πράξεις”.
Προσωπικά, μια και μόνο δέσμευση έχω, να υπερασπιστώ τα συμφέροντα του τόπου που γεννήθηκα και μεγάλωσα.
L.N Ποιο είναι το διακύβευμα των επικείμενων περιφερειακών εκλογών;
Να δημιουργήσουμε συνθήκες ευημερίας, και δεν εννοώ μόνο οικονομικής ευημερίας. Αντιλαμβάνομαι την ευημερία ως μία ευρύτερη έννοια που περιλαμβάνει κάθε τομέα των δραστηριοτήτων μας. Χρειαζόμαστε επανεκκίνηση στην οικονομία, στην κοινωνία, στην πολιτική, με άλλες αξίες, με μια νέα πολιτική κουλτούρα που βάζει το συμφέρον των πολλών πάνω από το κομματικό και το προσωπικό συμφέρον, έχουμε ανάγκη από νέους ορίζοντες, χωρίς πολλά λόγια αλλά με πράξεις.
Χρειάζονται τοπικές αυτοδιοικήσεις με εγρήγορση, έτοιμες να αξιοποιήσουν τις όποιες δυνατότητες δίνονται για την άσκηση πολιτικής.
Πιστεύω ότι όλοι εμείς που συμμετέχουμε στις εκλογές θα είναι καλό να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το πόσο μπλε, πράσινος, ή κόκκινος θα είναι ο χάρτης της Ελλάδας το βράδυ των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Τι κέρδισε από όλα αυτά η ελληνική περιφέρεια, η Αυτοδιοίκηση, και οι τοπικές κοινωνίες;
Να ξεπεράσουμε τη διχαστική λογική και τον αρνητισμό που μόνο ζημιά κάνουν στον τόπο μας. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αν αφήσουμε την αυτοδιοίκηση ελεύθερη, θα βγούμε όλοι κερδισμένοι.
Το ζητούμενο είναι κατά πόσο θα εκλέξουμε περιφερειάρχες και περιφερειακούς συμβούλους με γνώση, με ικανότητες, με όρεξη να δουλέψουν, να δημιουργήσουν συνθήκες για την ευημερία της κάθε περιφέρειας και της χώρας.
L.N Ποιο είναι το όραμά σας την επόμενη μέρα των εκλογών;
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι χορτάσαμε από οράματα.
Πιστεύω ότι πρέπει να δούμε την Λοκρίδα, τη Φθιώτιδα αλλιώς
Σαν πολύτιμο και ζωντανό κομμάτι της ζωής μας και όχι σαν χώρο που μας ανέχεται και τον ανεχόμαστε , παραδομένοι στη λογική του « δεν αλλάζει τίποτα ».
Πιστεύω πως ο τόπος μας μπορεί να γίνει καλύτερο μέρος.
Μια πόλη που σέβεται τον πολίτη, κάνει τον πολίτη να σέβεται την πόλη. Μια πόλη περισσότερο φιλική, πιο ασφαλής, καθαρή και φωτεινή, με καλύτερες παροχές υγείας, με καλύτερα σχολεία, περισσότερο πράσινο. Μια πόλη ευγενής και φιλόξενη, που η κάθε μέρα στη βόλτα, στις διαδρομές, στη δουλειά , στην κάθε λειτουργία της, στην πραγματική ζωή, να είναι ανεκτική και πλήρης, για να μπορούν να την ζουν οι πολίτες της. Μια πόλη ανοιχτή στη θάλασσα, που ο πολίτης και ο επισκέπτης να μπορεί να την περπατήσει και να αγναντεύει την απεραντοσύνη της. Διαμόρφωση του παραλιακού της μετώπου που να αποτελεί ταυτότητα για την πόλη.
Μια πόλη που θα σέβεται τις ανάγκες των ανθρώπων, που θα δίνει την δυνατότητα στον πολίτη, στο παιδί, στη μητέρα, στη γυναίκα, στο συνταξιούχο, στο νέο για μια δημιουργική και αξιοπρεπή ζωή. Μια πόλη που ο πολιτισμός της θα κρίνεται καθημερινά στο πόσο σέβεται και στηρίζει τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, τα άτομα τρίτης ηλικίας και τα άτομα με ειδικές ανάγκες για να αισθανθούν ότι η πόλη τους ανήκει. Ένα τόπο πιο όμορφο, αισθητικά και λειτουργικά. Ένα τόπο που θα σέβεται και θα προστατεύει το περιβάλλον σαν αναπόσπαστο κομμάτι μίας ποιοτικής ζωής.
Από ένα τόπο που ξέβαψε και ξεθώριασε, θαμπώνοντας τις δυνατότητες του να τον ξανά κάνουμε τόπο αναφοράς, γεωγραφικά, ιστορικά, αναπτυξιακά, πολιτιστικά και πολιτισμικά, τόπο μεγαλείου.
L.N Πιστεύετε ότι γίνεται;
«Από τη στιγμή που θα πει κανείς -για ό,τι αφορά το Κράτος-: Τι μ’ ενδιαφέρει; Δεν ασχολούμαι… μπορούμε να πούμε ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για την παρακμή του κράτους αυτού», έγραφε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ.
Η άποψη αυτή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Ας αρχίσουμε να θεωρούμε το συμφέρον του τόπου μας ως προσωπική υπόθεση. Ας αρχίσουμε να βλέπουμε το ατομικό μας συμφέρον μέσα από το συλλογικό μας συμφέρον και όχι αντίστροφα! Όσο κάποιος πολίτης αδιαφορεί για τα κοινά και με περισσή ευκολία αναφωνεί «τι με νοιάζει εμένα» ας μην παραξενεύεται όταν βλέπει τα δικαιώματά του να καταπατώνται και να λιγοστεύουν διαρκώς.
Γι΄ αυτό η φωνή και η συμμετοχή μπορούν να αλλάξουν αυτό που ζούμε σήμερα. Σε αυτή την προσπάθεια, μπορώ και θέλω να βοηθήσω για να δούμε τη Λοκρίδα, τη Φθιώτιδα όπως της αξίζει. Με υπεροχή!
Σύντομο βιογραφικό
Η Παναγιώτα Παπακωνσταντίνου κατάγεται από τη Μαλεσίνα του Δήμου Λοκρών όπου ζει μόνιμα.
Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
Έχοντας ήδη μπει στην αγορά εργασίας, απέκτησε δύο μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών,
στη Λογιστική και Έλεγχο Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων (Πανεπιστήμιο Πειραιώς)
και στο Δίκαιο και Οικονομία (ΜΑ) επίσης από το ίδιο πανεπιστήμιο.
Ολοκληρώνει φέτος και το ΜΒΑ (Διοίκηση Επιχειρήσεων) από το ΕΑΠ.
Μιλάει άριστα Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.
Από το 2012 επέστρεψε στον τόπο της, στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε, όπου διατηρεί λογιστικό γραφείο.
Γονείς της είναι ο Γιώργος και η Αντωνία Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι μαζί με τα αδέρφια της ασχολούνται από το 1999 με την οικογενειακή επιχείρηση στο χώρο της αρτοποιίας.
” Να ξεπεράσουμε τη διχαστική λογική και τον αρνητισμό που μόνο ζημιά κάνουν στον τόπο μας”. Είπε η υποστηρικτής του πρωθυπουργού, που έχει διχάσει όσο κανείς τους Έλληνες πολίτες.
Κοπελιά μάθε πρώτα ορθογραφία και μετά έλα να μας σώσεις.
ΠοΛΛΗ δουλειά, βρε παιδιά… Βγάζει μάτι το ορθογραφικό.