Ο Βελουχιώτης, ο Ζέπος Πεμπονάρης και ο Δον Κιχώτης

Με αφορμή την παρουσίαση του συνδυασμού του νυν δημάρχου Λαμιέων, για τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ρώτησα κάποιους φίλους μου, πώς είδαν τα δρώμενα στο κάστρο της Λαμίας.

Ο ένας, αριστερών καταβολών αυτός, είπε ότι ο Καραΐσκος του θύμισε τον Άρη Βελουχιώτη. Με τις επικολυρικές του ατάκες για φεουδάρχες και φραγμούς στις οικονομικές ελίτ έμοιαζε σαν να υπογραφεί την ιδρυτική διακήρυξη ενός νέου ΕΑΜ. Απέναντι σε ένα φανταστικό εχθρό βέβαια που είτε δεν υπάρχει είτε δεν τόλμησε να κατονομάσει αλλά σε κάθε περίπτωση το μόνο που έλειπε ήταν το άλογο και ο μαύρος μπερές.

Ένας άλλος, ποιο σινεφίλ αυτός, είπε ότι του θύμισε τον Ζέπο Πεμπονάρη. Τον επαναστάτη ποπολάρος, ένα ρολό που έπαιξε με επιτυχία ο Κώστας Πρέκας στην ταινία του Δαλιανίδη. Σε μία άλλη εποχή και σε μία άλλη περιοχή βέβαια. Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία στο θέατρο.

Εκείνο που μετράει είναι να μπεις στο πετσί του ρόλου. Και όπως μας είπε ο ο δήμαρχος αντέγραψε τον Πρέκα με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Μπορεί η Λαμία να μην είναι Ζάκυνθος και να είμαστε στο 2023 και όχι στο 1900 αλλά επιτέλους μην τα θέλετε όλα δικά σας.

Ένας τρίτος, της λογοτεχνίας αυτός, είπε ότι ο δήμαρχος του θύμισε τον Δον Κιχώτη. Τον ευφάνταστο ευπατρίδη του Θερβάντες που νομίζοντας ότι είναι ιππότης, καβάλησε τον ροσινάντε, το άλογό του, και άρχισε να τα βάζει με φανταστικούς ανεμόμυλους, μας έμπλεξε είναι η αλήθεια πολύ, γιατί άντε τώρα να βρεις ποιος θα έπαιζε τον “Σάντσο Πάντσα”.

Σας μετέφερα αυτή τη συζήτηση γιατί τελικά και εγώ παρακολουθώντας την παρουσίαση του συνδυασμού κάπου μπλέχτηκα. Δεν διαφωνώ με την άποψη ότι και τα θεατράλε χρειάζονται και τα επαναστατικά χρειάζονται. Αλλά με μέτρο και χωρίς να λείπει η ουσία.

Οι αναφορές του δημάρχου σε φεουδάρχες και οικονομικές ελίτ, τις οποίες ασφαλώς γνωρίζει και προφανώς κάποια στιγμή θα μας τις γνωστοποιήσει είναι καλές για πυροτεχνήματα αλλά σίγουρα δεν παράγουν αποτελέσματα. Και κυρίως δεν αφορούν τους δημότες.

Δημότες που περίμεναν στην παρουσίαση του συνδυασμού να ακούσουν από τον υποψήφιο δήμαρχο δύο λόγια για το μέλλον της πόλης μας. Για το τι θα κάνει σε μια πόλη με χίλια προβλήματα και όχι να τους χωρίζει σε οπαδούς με σκέψη και χωρίς σκέψη. Να περιγράψει με λίγες κουβέντες σημερινές και κατανοητές πώς η Λαμία θα ξεφύγει από το τέλμα πού βρίσκεται.

Αντιλαμβάνομαι ότι πιθανά κάποιος όταν βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση μπορεί να επιλέξει τον ηρωισμό και τη σύγκρουση.

Αυτό είναι άλλωστε πάντα το τελευταίο καταφύγιο. Αλλά ξέρετε ότι αυτό θέλει προσοχή γιατί μπορεί να καταντήσει φάρσα…

Και δεν ζει πλέον και ο Δαλιανίδης για να το κάνει ταινία.