Η αντισυμβατική φεμινίστρια που χάρισε στον κόσμο ένα από τα πιο κλασικά επιτραπέζια παιχνίδια
Ένα βράδυ, στα τέλη του 1932, ο επιχειρηματίας Charles Todd και η σύζυγός του Olive από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, προσκάλεσαν το φιλικό τους ζευγάρι Charles και Esther Darrow για να «σκοτώσουν την ώρα τους» παίζοντας ένα επιτραπέζιο παιχνίδι αγοραπωλησίας ιδιοκτησιών που μόλις πρόσφατα είχε πέσει στα χέρια τους.
Καθώς η τετράδα απολάμβανε το παιχνίδι, ένα από τα ζευγάρια δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του ρίχνοντας τα ζάρια με απίστευτο πάθος, αγοράζοντας και πουλώντας όσα ακίνητα έπεφταν στα χέρια του. Μάλιστα, ήταν τέτοια η έκσταση των Charles και Esther Darrow για το εν λόγω παιχνίδι, που ο Todd τους έφτιαξε ένα αντίγραφο και άρχισε να τους διδάσκει τους κανόνες. Το παιχνίδι εκείνη την περίοδο δεν είχε επίσημο όνομα, δεν πωλούνταν στην αγορά, απλά περνούσε από χέρι σε χέρι- όλοι όμως το αποκαλούσαν με ένα συγκεκριμένο όνομα: Monopoly (μονοπώλιο).
Μαζί με άλλους φίλους, έπαιξαν πολλές φορές Monopoly και μια μέρα, ο Darrow – ο οποίος ήταν άνεργος και απελπισμένος για χρήματα για να υποστηρίξει την οικογένειά του – ζήτησε από τον Charles Todd ένα γραπτό αντίγραφο των κανόνων. Ο Todd βρέθηκε σε αμηχανία, καθώς ποτέ δεν τις είχε γράψει και ούτε φαίνεται ότι υπήρχαν κάπου γραπτοί κανόνες.
«Το παιχνίδι του νοικοκύρη»
Η Elizabeth (Lizzie) Magie
Στην πραγματικότητα, οι κανόνες του παιχνιδιού είχαν εφευρεθεί στην Ουάσιγκτον το 1903 από μια τολμηρή, προοδευτική γυναίκα με την ονομασία Elizabeth (Lizzie) Magie. Αλλά η θέση της στην λαϊκή ιστορία του παιχνιδιού χάθηκε για δεκαετίες και παραχωρήθηκε στον άνθρωπο που το είχε ανακαλύψει στο σπίτι του φίλου του: του Charles Darrow. Ο τελευταίος αφού το πατένταρε το 1935, το πούλησε στην εταιρεία παιχνιδιών Parker Brothers και αυτόματα η τύχη του άλλαξε με μαγικό τρόπο – εκτός από τα εκατομμύρια που εισέπραξε, γνώρισε επιτυχία με τον έναν μετά τον άλλο τον δημοσιογράφο να του ζητά το μυστικό της επιτυχίας του. Η Monopoly κατάφερε να εξελιχθεί ως το μεγαλύτερο σε αριθμό παικτών (εμπορικό) επιτραπέζιο στον κόσμο και το 1999 μπήκε στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, καθώς οι στατιστικές της εταιρείας ανέφεραν ότι ο αριθμός παικτών άγγιξε τα 500 εκατομμύρια.
Η Lizzie Magie που αγαπούσε το φεμινισμό και μισούσε τον καπιταλισμό, ήταν αυτή όμως που δημιούργησε το παιχνίδι το 1904 με την ελπίδα να μπορέσει να εξηγήσει την απλή θεωρία των φόρων του αμερικανού οικονομολόγου Χένρι Τζορτζ. Η έμπνευση για την ακτιβίστρια και επαναστάτρια ήρθε από ένα βιβλίο που της χάρισε ο πατέρας της. Στις σελίδες του κλασικού κειμένου του Henry George, Progress and Foverty (1879), συνάντησε την πεποίθησή του ότι «το ίσο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να χρησιμοποιούν τη γη είναι τόσο σαφές όσο το ίσο δικαίωμά τους να αναπνέουν τον αέρα – είναι δικαίωμα που διακηρύσσεται από Γεγονός της ύπαρξής τους».
Το παιχνίδι της, «Το Παιχνίδι του Νοικοκύρη», πρόδρομος της Monopoly, εκδόθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Η Lizzie πατένταρε μόνη της μια αναθεωρημένη εκδοχή του παιχνιδιού το 1924, και έκτοτε ξεκίνησαν να κυκλοφορούν στην αγορά και άλλα παρόμοια επιτραπέζια. Στις αρχές της δεκαετίας του 30 δημιουργήθηκε ένα επιτραπέζιο με το όνομα Monopoly, παρόμοιο με τη σημερινή Monopoly, το οποίο και πωλούνταν από τους Parker Brothers και τις μητρικές τους για το υπόλοιπο του 20ου αιώνα ως και τις αρχές του επομένου.
Την έκδοση των Parker Brothers τη δημιούργησε ο Charles Darrow.
To «Παιχνίδι του Νοικοκύρη», πρόδρομος της Monopoly
Ο πλούσιος θείος
Οι λάτρεις του παιχνιδιού, σίγουρα γνωρίζουν τον συμπαθητικό ηλικιωμένο με το ολόλευκο μουστάκι και το καπέλο – γνωστός συνήθως ως ο «κύριος Monopoly». Πρόκειται για τη μασκότ του παιχνιδιού και είναι ο περίφημος Rich Uncle Pennybags, ο οποίος οποίος πρωτοεμφανίστηκε στις κάρτες «Εντολής» και «Απόφασης» το 1936. Μεταξύ των ετών 1985 και 2008, ο χαρακτήρας εμφανίστηκε στο δεύτερο «O» της λέξης Monopoly ως μέρος του λογότυπου του παιχνιδιού.
Σύμφωνα με την wikipedia, το 1941, η Βρετανική Μυστική Υπηρεσία έβαλε τον Τζον Ουάντιγκτον, τον κατοχυρωμένο κατασκευαστή του παιχνιδιού εκτός Η.Π.Α., να δημιουργήσει μια ειδική έκδοση για τους κρατούμενους από τους Ναζί του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα στα παιχνίδια υπήρχαν κρυμμένοι χάρτες, πυξίδες, αληθινά χρήματα και άλλα χρήσιμα αντικείμενα για απόδραση. Μοιράστηκαν στους κρατούμενους από τον Εθνικό Ερυθρό Σταυρό.
