O «Rottamatore» Ρέντσι («μπουλντόζας»), που κατέφθασε θριαμβευτικά στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας πριν από 33 μήνες -ο τρίτος πρωθυπουργός της Ιταλίας μετά την πτώση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι το 2011- με την υπόσχεση να «γκρεμίσει το παλιό οικοδόμημα»… κατάφερε με την ήττα του στο δημοψήφισμα να προκαλέσει κυβερνητική κρίση.
Και αν και… χαμένος και παραιτημένος (από την Τετάρτη), δεν είναι απίθανο να ξαναβρεθεί στην πρωθυπουργική θέση, δεδομένου ότι ο πρόεδρος Ματαρέλα πιστεύει ότι η παρούσα κυβέρνηση διαθέτει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και μπορεί να συνεχίσει την αποστολή της.
Ενδέχεται επομένως ο πρόεδρος, που έχει ως στόχο να συγκροτηθεί νέα κυβέρνηση έως τις 15 Δεκεμβρίου και τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, να αναθέσει εκ νέου στον Ρέντσι εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Θα μπορούσε βέβαια και για να μη φανεί ότι ο Ρέντσι δεν θέλει τελικά να αποχωριστεί την πρωθυπουργική καρέκλα παρά την παραίτησή του και τις λάβρες διαβεβαιώσεις του, το Δημοκρατικό Κόμμα να προτείνει ένα άλλο πρόσωπο, της απολύτου ωστόσο εμπιστοσύνης του Ρέντσι, όπως ο υπουργός Οικονομικών Κάρλο Πάντοαν, ο υπουργός Εξωτερικών Πάολο Τζεντιλόνι ή υπουργός Μεταφορών Γκρατσιάνο Ντελρίο.
Το ζητούμενο από τα περισσότερα κόμματα είναι οι πρόωρες εκλογές καθώς η επιλογή της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που έβαλε στο τραπέζι ο Ματέο Ρέντσι ήταν μάλλον περισσότερο για το θεαθήναι καθώς θα είχε μόνο τη στήριξη της Forza Italia του Μπερλουσκόνι. Αντιθέτως, τόσο το Κίνημα Πέντε Αστέρων (M5S) του Μπέπε Γκρίλο όσο και η ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι σε καμία περίπτωση δεν θα συναινούσαν και εξάλλου ζητούν εκλογές άμεσα, θέλοντας να εξαργυρώσουν το σχεδόν 60% που απέσπασε το «Οχι», για το οποίο πρωτοστάτησαν, στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής.
Από την πλευρά του, ο Ρέντσι θέλει τις πρόωρες εκλογές για να «προσπεράσει» τα όργανα του κόμματος και να απευθυνθεί άμεσα στην εκλογική του βάση στην οποία πιστεύει ότι έχει ακόμα σοβαρό έρεισμα.
Τις θέλει και γιατί θέλει να αξιοποιήσει το 40% που πήρε το «Ναι» στο δημοψήφισμα ως ποσοστό ενός συμπαγούς συνόλου σε σχέση με το 60% που προέρχεται από ένα κατακερματισμένο πλήθος ψηφοφόρων. «Είναι ένα στοίχημα. Ποντάρουν ότι το 60% που ψήφισε ενάντια στον Ρέντσι είναι μοιρασμένο ανάμεσα στον Μπέπε Γκρίλο, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τη Λέγκα του Βορρά», σχολίασε σχετικά ο Βολφάνγκο Πίκολι, αναλυτής της Teneo Intelligence. Εξάλλου, και ο στενός συνεργάτης του Ρέντσι, Λούκα Λότι, έγραψε στο Twitter ότι «το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε δύο προηγούμενες εκλογές με 40%». Σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Φραντσέσκο Γκαλιέτι, ο χειρότερος εφιάλτης του Ρέντσι είναι να μείνει «στριμωγμένος» στη γωνία ως ο πρώην πρωθυπουργός αλλά και επικεφαλής του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος όντας ακόμα υπόλογος έναντι των ψηφοφόρων για μια σειρά από εκκρεμή σοβαρά ζητήματα, προκαλώντας ζημιά στις πιθανότητες επανεκλογής του.
Η «ήρεμη πορεία»
Στο μεταξύ όμως, στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος δεν φαίνεται να… ενθουσιάζονται και όλοι με τις απόψεις του Ρέντσι, αν και σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι είναι δύσκολο να σχηματιστεί κυβέρνηση «εθνικής ευθύνης» με διακομματική συναίνεση ικανή να εξαντλήσει την τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο, το 2018. Πολλοί φέρονται να τάσσονται υπέρ μιας πιο «ήρεμης πορείας», με όλο τον αναγκαίο χρόνο για να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να γίνουν, ίσως, και άλλες αναγκαίες παρεμβάσεις.
Μετά τη συνεδρίαση του κόμματος που έγινε την Πέμπτη, όπου τον λόγο πήρε μόνο ο Ρέντσι υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι το κόμμα του δεν φοβάται τις εκλογές, προέκυψαν πολλές «μουρμούρες» από μέλη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης των «Δημοκρατικών». Οπως διέρρευσε, θεώρησαν «ταπεινωτικό» το ότι δεν έγινε καμία συζήτηση για το αποτέλεσμα του συνταγματικού δημοψηφίσματος, ενώ ο πρώην δήμαρχος του Μιλάνου Τζουλιάνο Πιζάπια δήλωσε έτοιμος να εργαστεί για να ενώσει την Αριστερά. Σύμφωνα πάντως με τους δημοσκόπους και οι Ιταλοί θέλουν εκλογές: «Θέλουν ανανέωση και αλλαγή της τωρινής οικονομικής κατάστασης», εξηγεί ο Ρενάτο Μανχάιμερ, από τους κορυφαίους δημοσκόπους της χώρας.
Πάντως τα σχέδια για πρόωρες εκλογές γύρω στον Φεβρουάριο περνούν πρώτα από το Συνταγματικό Δικαστήριο. Στις 24 Ιανουαρίου θα συνεδριάσει για να εξετάσει τις προσφυγές που εκκρεμούν εναντίον του εκλογικού νόμου που ψηφίστηκε το 2015, γνωστού ως Italicum, που προβλέπει μπόνους εδρών για το πρώτο κόμμα στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ωστόσο, η Γερουσία -η οποία μένει ανέπαφη και διατηρεί όλες τις αρμοδιότητές της μετά το ηχηρό «Οχι» στο δημοψήφισμα- εκλέγεται με αναλογικό εκλογικό σύστημα, γεγονός που παραπέμπει σε ακυβερνησία.
Γι’ αυτόν τον λόγο εξάλλου, ο Ματαρέλα δεν θέλει να οδηγήσει την Ιταλία σε πρόωρες πριν από την ομογενοποίηση των εκλογικών συστημάτων της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας.
Και είναι ίσως λίγο ειρωνικό που ο ο πρόεδρος είχε εισηγηθεί το 1993 τον «Mattarellum», εκλογικό νόμο που προέβλεπε ότι για τα τρία τέταρτα των εδρών θα ίσχυε ενισχυμένη αναλογική και για το υπόλοιπο τέταρτο απλή αναλογική, ο οποίος όμως δεν υιοθετήθηκε.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Ενας ακόμα πολύ σημαντικός λόγος που ο παραιτηθείς πρωθυπουργός θέλει πρόωρες εκλογές είναι να αποτρέψει το ενδεχόμενο να χάσει το Δημοκρατικό Κόμμα κι άλλο έδαφος, καθώς και η κατάσταση της οικονομίας δεν βελτιώνεται και ίσως πρέπει να ληφθούν και μερικές καθόλου δημοφιλείς αποφάσεις για τη διάσωση των τραπεζών.
ethnos.gr
