Ο… Μπάτλερ δείχνει τον δρόμο

Πέρασαν λοιπόν και τα Θερμοπύλεια και το Acropolis. Για να επιχειρήσουμε λοιπόν έναν πρώτο απολογισμό για όσα άφησαν πίσω τους. Την προστιθέμενη αξία που έφεραν στον τόπο μας συγκεκριμένες εκδηλώσεις…

-Advertisement-

Ξεκινώντας από το Αcropolis έναν αγώνα στενά συνδεδεμένο για πολλά χρόνια και με την περιοχή μας, με τα θηρία να βρυχώνται στα βουνά και τους δρόμους της Φθιώτιδας, που ξυπνάει μνήμες στους παλιότερους και οδήγησε πολλούς φίλους του αθλήματος στις ειδικές διαδρομές του και στο service park στην πανελλήνια έκθεση Λαμίας.

Γράφει ο Πάνος Κατσώνης

Ένα τριήμερο που δημιούργησε νέα δεδομένα στην καθημερινότητά μας. Πού όμως δεν ήταν δωρεάν αφού τόσο ο δήμος Λαμιέων όσο και η περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος έβαλαν το χέρι στην τσέπη για να πραγματοποιηθεί συγκεκριμένος αγώνας. Και αν θέλετε τη γνώμη μου καλά έκαναν αφού όπως είναι γνωστό δωρεάν γεύματα δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο. Το ερώτημα όμως είναι τι κερδίζει η περιοχή μας από τη συγκεκριμένη διοργάνωση για την οποία όπως είπαμε πληρώνουμε αρκετά χρήματα, χοντρά – χοντρά 300.000 ο δήμος μας;

Εντάξει κλείστηκαν κάποια δωμάτια σε ξενοδοχεία, κάποια γεύματα σε εστιατόρια και άντε κάποιοι βάλαν και καύσιμα στα πρατήρια καυσίμων της περιοχής μας. Πόσα είναι αυτά τα χρήματα που επιστρέφει ο αγώνας στον τόπο μας. Το μέτρησε ποτέ κανείς; Η απάντηση -πολύ φοβάμαι- ότι είναι μάλλον αρκετά λιγότερα από όσα ξοδεύουμε. 

Και για να το πάω και παραπέρα ποια είναι η κουλτούρα που δημιουργεί ο συγκεκριμένος αγώνας. Πόσοι άλλοι αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού γίνονται στον τόπο μας κατά τη διάρκεια της χρονιάς πού να φέρνουν έτσι κόσμο και άρα και έσοδα στην περιοχή μας;

Ναι πρέπει να γίνεται το Ακρόπολις. Ναι να πληρώνει ο πολίτης για τη διοργάνωση. Αλλά να υπάρξει και ένας ευρύτερος σχεδιασμός που να δημιουργεί προστιθέμενη αξία, για να πιάνουν τόπο τα χρήματά μας. Συγχωρέστε με αλλά μέχρι τώρα δεν το έχω δει.

-Advertisement-

Και ας περάσουμε και στα Θερμοπύλεια. Ένα παγκόσμιο brand name από το οποίο, διάφοροι, σε όλο τον κόσμο έβγαλαν και βγάζουν δισεκατομμύρια. Το ερώτημα βέβαια είναι πώς το αξιοποιούμε εμείς;

Μνημείο παραμελημένο, μουσείο ανύπαρκτο ψηφιακά ούτε λόγος και τι μένει λοιπόν. Μία θεατρική παράσταση μία συναυλία και κάποιες φωτογραφίες. Δυστυχώς όλα αυτά περνάνε κάτω από τα ραντάρ ακόμα και των συμπολιτών μας. Ούτε λόγος βέβαια για πανελλήνια απήχηση.

Έχουμε την τύχη να βρίσκεται στα όρια του δήμου μας ο χώρος που διαδραματίστηκε ένα από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά γεγονότα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να είναι πηγή εσόδων και προβολής του τόπου μας. 

Και τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια για να το αναδείξουμε; Δυστυχώς η απάντηση είναι εύκολη. Σχεδόν τίποτα. Μία συναυλία έτσι για να βγει η υποχρέωση. Δεν θυμάμαι ποτέ να έγινε μία σοβαρή κουβέντα και να υπήρξε οποιοσδήποτε σχεδιασμός για το τι πρέπει να κάνουμε για να αξιοποιήσουμε τις Θερμοπύλες.

Και είναι αλήθεια πως δεν χρειάζεται να σκεφτούμε και πολλά. Το hollywood και ο Μπάτλερ μας δείχνουν το δρόμο. Αρκεί να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε ότι Θερμοπύλες είναι για εξωστρέφεια και διεθνή προβολή. Και όχι για φωτογραφίες εσωτερικής κατανάλωσης.

Καλημέρα