Τέσσερις φορές υποψήφιος, ποτέ οσκαρικός νικητής, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο λέγεται ότι φέτος θα πάρει την εκδίκησή του. Κανείς δε θα…
μπορέσει να αγνοήσει την ερμηνεία του στο «The Revenant» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου.
Από το «What’s Eating Gilbert Grape» (Υποψήφιος για Β’ Ανδρικό, 1994) μέχρι το «The Wolf of Wall Street» (Υποψήφιος για Α’ Ανδρικό, 2014), ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο μετρά 4 χαμένες υποψηφιότητες (στις κατηγορίες υποκριτικής, γιατί έχει και μία 5η ως παραγωγός) σε 20 χρόνια. Αν κανείς θυμηθεί και τις περιπτώσεις που δεν έφτασε καν μέχρι την πεντάδα (από τον «Τιτανικό» που ήταν ο μόνος που δεν ήταν υποψήφιος και για αυτό δεν εμφανίστηκε στην τελετή, μέχρι … όλες τις ταινίες του Σκορσέζε) η Ακαδημία τον έχει σνομπάρει συστηματικά και άδικα. Φέτος όμως, όπως λένε σύσσωμοι οι κριτικοί, ίσως είναι η σειρά του.
Πριν από δύο μέρες έγινε η πρώτη μυστική προβολή του «The Revenant», της νέας ταινίας του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου – του μεξικανού σκηνοθέτη που μονοπώλησε τα περσινά Οσκαρ (ανάμεσα στα οποία κι αυτό της Καλύτερης Ταινίας) με το «Birdman». Υπάρχει εμπάργκο αυτή τη στιγμή στους κριτικούς για να δημοσιεύσουν αναλυτικές κριτικές, όμως επί μέρους άρθρα, σχόλια και ατάκες 140 χαρακτήρων έχουν γραφτεί σε social media και sites με παρόμοιους τίτλους: «Ετοιμαστείτε: Είναι αδύνατον να χάσει ο Λεονάρντο φέτος το Οσκαρ!»
Η επιχειρηματολογία είναι ευσταθής. Πρώτα από όλα, ο ίδιος ο ρόλος. Το «The Revenant» αφηγείται την πραγματική ιστορία του Χιου Γκλας, ενός Αμερικανού τυχοδιώκτη που εγκαταστάθηκε στη Νέα Ηπειρο στις αρχές του 1800 κι έγινε κυνηγός για το εμπόριο γούνας. Οταν μια αρκούδα επιτέθηκε στον Γκλας κι οι σύντροφοί του τον εγκατέλειψαν, θεωρώντας τον νεκρό, ο Γκλας περπάτησε πάνω από 300 χιλιόμετρα για να επιστρέψει στον πολιτισμό, προκειμένου να βρει τους άντρες που τον παράτησαν και να εκδικηθεί. Καθώς η αρκούδα έκοψε τις φωνητικές χορδές του Γκλας, ο Ντι Κάπριο παραδίδει μία ημιάγρια, εκφραστική και βουβή ερμηνεία – κάτι που προσθέτει πόντους δυσκολίας και προκαλεί δέος συνήθως στους ψηφοφόρους της Ακαδημίας.
Επειτα, οι συνθήκες κινηματογράφησης στον πραγματικό παγετώνα θα συγκινήσουν ακόμα περισσότερο τα μέλη, που έχουν την τάση να βραβεύουν τους ηθοποιούς που ταλαιπωρήθηκαν στο γύρισμα. Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά ότι νιώθουν ότι του το χρωστάνε κι ότι το πάλαι ποτέ άγουρο ξανθογάλανο αγόρι που κοσμούσε τα εφηβικά δωμάτια είναι πλέον 40άρης, τότε μοιάζει ότι το έδαφος είναι στρωμένο για την κυριαρχία του Λεονάρντο φέτος.
Το προφανές επιχείρημα βέβαια είναι ότι ο Ντι Κάπριο ήταν πάντα εξαιρετικός ηθοποιός, οπότε, ναι, με έναν σκηνοθέτη της τάξεως του Ινιαρίτου μπορεί να δείξει ακόμα περισσότερη γκάμα από την υποκριτική του στόφα και να σαρρώσει τον ανταγωνισμό.
Υπάρχουν όμως και εμπόδια. Κι αυτά είναι… ο ανταγωνισμός. Καλά όλα αυτά, αλλά αν, για παράδειγμα, ο Μάικλ Κέιν με τη «Νιότη» του Πάολο Σορεντίνο διαφημιστεί ως «η τελευταία τους ευκαιρία να τον τιμήσουν με ένα Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου», τότε όλα μπορεί να ανατραπούν.
Περιμένουμε με ανυπομονησία και ψηφίζουμε, ήδη, Λεονάρντο δαγκωτό!
