Απ’ ό,τι φαίνεται ο κορονοϊός και ο φόβος που έχει επικρατήσει και σε μεγάλο μέρος του κοινού για τις κλειστές αίθουσες ανάγκασαν τις εταιρείες διανομής να τραβήξουν χειρόφρενο.
Αυτό φάνηκε έντονα με τη μεγάλη πτώση των εισιτηρίων που παρατηρήθηκε τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες, δεδομένου ότι η προσέλευση του κοινού μειώθηκε πάνω από 50%.
Έτσι, μετά τον καταιγισμό ταινιών των προηγούμενων εβδομάδων, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από ανεξήγητος έως και αψυχολόγητος, καθώς έβγαλε από τον κινηματογραφικό χάρτη σημαντικές ταινίες, με μία υπερπροσφορά τίτλων που αν μη τι άλλο αποπροσανατόλισε τους σινεφίλ, το νέο κινηματογραφικό επταήμερο βγαίνουν μόλις δυο ταινίες.
Πρόκειται για τη γαλλική κομεντί «Μάντεψε Ποιος Ήρθε Για τα Γενέθλιά Σου», με την Κατρίν Ντενέβ και το πολεμικό σοβιετικό δράμα του Φρίντριχ Έρμλερ «Το Σημείο Καμπής», παραγωγής του 1945. Είχαν προηγηθεί ματαιώσεις πρεμιέρων την τελευταία στιγμή, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, αλλά και τη κατακόρυφη πτώση των εισιτηρίων.
Σίγουρα, έρχεται μία δύσκολη περίοδος για το κινηματογραφικό κύκλωμα – που περιλαμβάνει πρωτίστως τους εργαζόμενους, αλλά και τους αιθουσάρχες, τα γραφεία διανομής και όσους τροφοδοτούν τα σινεμά.
Ο κορονοϊός χτυπά τον ευάλωτο χώρο της ψυχαγωγίας και ειδικά του σινεμά, τα οποία ελπίζουν στην έναρξη της θερινής περιόδου, που πλησιάζει και ίσως έρθει πιο κοντά… αυτή τη χρονιά, όπως επισημαίνει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Μάντεψε Ποιος Ήρθε Για τα Γενέθλιά Σου;»
(Fete de Famille) Δραματική κομεντί, γαλλικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Σεντρίκ Καν, με τους Κατρίν Ντενέβ, Εμανουέλ Μπερκό, Βενσάν Μακένι, Σεντρίκ Καν, Λετίσια Κολομπανί, Αλέν Αρτούρ κ.ά.
Ο Γάλλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός Σεντρίκ Καν βάζει την κάμερά του μέσα σε ένα σπίτι στη νότια Γαλλία και την περιστρέφει γύρω από τα μέλη της, της οποίας, ω τι περίεργο, ηγείται η μάνα- μητέρα- μαμά Κατρίν Ντενέβ.
Κι εκεί που νομίζαμε ότι αυτό το γνώριμο γαλλικό θέμα των ανθρώπινων σχέσεων, μέσα από εύθυμες, τρυφερές και συγκινητικές οικογενειακές καταστάσεις έχει εξαντληθεί, ο Καν το επαναφέρει, λες και ανακάλυψε το άγιο δισκοπότηρο.
Το στόρι του φιλμ θέλει μια μεγάλη οικογένεια να συγκεντρώνεται στο πατρικό σπίτι, το καλοκαίρι, στη νότια Γαλλία, για να γιορτάσει τα γενέθλια της μητέρας Κατρίν Ντενέβ και αναστατώνεται όταν επιστρέφει η εξαφανισμένη, για χρόνια, ατίθαση κόρη.
Έτσι μια σειρά από γεγονότα και αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας θα δοκιμάσουν την αντοχή και τα συναισθήματά της, τα οποία ο Καν χειρίζεται πρόχειρα και χωρίς έμπνευση, βάζοντας απλώς τον ένα ηθοποιό να ξεφωνίζει στα μούτρα του άλλου, προκαλώντας εκτός από την υπομονή μας και έναν ελαφρύ πονοκέφαλο.
Κι έτσι το μόνο θετικό που μένει απ’ την ταινία -όχι, λάθος, δεν είναι η Κατρίν Ντενέβ, αφού και αυτή πέφτει στην παγίδα του κλισέ, χρησιμοποιώντας τη μανιέρα, για να σωθεί από το ναυάγιο- είναι το θερινό χαλαρό κλίμα του σπιτιού στη νότια Γαλλία και κάποιες διασκεδαστικές στιγμές.
Από τις άτυχες στιγμές και της Ντενέβ και του γαλλικού σινεμά, που δείχνει σημάδια ανάκαμψης τα τελευταία χρόνια.
Με λίγα λόγια… Μια μεγάλη οικογένεια συγκεντρώνεται στο σπίτι της στη νότια Γαλλία για να γιορτάσει τα γενέθλια της μητέρας που γίνεται 70 χρονών.
Είναι όλοι εκεί: η μητέρα, ο πατέρας καθώς και οι δυο γιοι τους, ο ένας με την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά, και ο άλλος με την καινούργια του φίλη από την Αργεντινή, οι οποίοι έχουν φέρει μαζί και μια κάμερα για να καταγράψουν τις όμορφες οικογενειακές στιγμές. Όλα μοιάζουν να πηγαίνουν μια χαρά, μέχρι που χτυπάει το τηλέφωνο και εμφανίζεται η μικρότερη κόρη της οικογένειας, που όλοι έχουν πολύ καιρό να δουν.
«Το Σημείο Καμπής»
(The Turning Point) Πολεμικό δράμα, σοβιετικής παραγωγής του 1945, σε σκηνοθεσία Φρίντριχ Έρμλερ, με τους Μιχαήλ Ντερτζχάβιν, Πιότρ Αντριγιένσκι, Γιούρι Τολουμπέγεβ, Αντρέι Αμπρικόσοβ, Νικολάι Κορν, Βλαντιμίρ Μάρεβ κ.ά.
Πολεμικό δράμα, της σοβιετικής σχολής, που γύρισε ο Λετονός σκηνοθέτης Φρίντριχ Έρμλερ, σε σενάριο του Μπόρις Τσίρκοβ, αμέσως μετά τη νίκη επί των Γερμανών, στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών του 1946.
Η αξία της ταινίας έγκειται στην προσέγγιση της μεγάλης μάχης του Στάλινγκραντ όχι μέσα από τις εχθροπραξίες στο μέτωπο και τις γνωστές εικόνες φρίκης από τον πόλεμο, αλλά από την οπτική γωνία ενός ανώτερου αξιωματικού του Κόκκινου Στρατού.
Με λίγα λόγια… Οι αγωνίες, τα σχέδια, αλλά και η στρατηγική αντιμετώπισης των Ναζί στη μεγάλη μάχη του Στάλινγκραντ από τις εμπειρίες ενός ανώτερου αξιωματικού που ζει τη φρίκη του πολέμου στο επιτελείο του Κόκκινου Στρατού.
Πηγή φωτογραφίας: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
