Ο κατά φαντασίαν ασθενής είναι το τελευταίο και ίσως το σημαντικότερο έργο του Μολιέρου.
Ο ήρωας του, ο Αργκάν, είναι ένας υποχόνδριος και φιλάργυρος ηλικιωμένος. Αισθάνεται συνεχώς άρρωστος αν και στα αλήθεια δεν έχει τίποτα. Αδυνατεί να ακολουθήσει τις υποδείξεις των γιατρών και εκείνη τον εκμεταλλεύονται.
Φιλοδοξία του Αργκάν, είναι να παντρέψει την κόρη του Ανζελικ, με έναν γιατρό έτσι ώστε να έχει δωρεάν ιατρική φροντίδα αλλά εκεί δεν τον ακούει αφού είναι ερωτευμένοι με έναν νεαρό τον Κλεάνθη.
Σημαντικό ρόλο στο έργο παίζουν ο αδερφός του Αργκάν, Μπεραλντ και η υπηρέτρια του Τουανέτ. Είναι οι δύο άνθρωποι που προσπαθούν να τον θεραπεύσουν από τη φαντασιοπληξία του.
Ο αδελφός του λοιπόν τον πείθει να προσποιηθεί τον πεθαμένο έτσι ώστε να ανακαλύψει ποιος από τους δικούς του ανθρώπους τον αγαπάει περισσότερο.
Μετά από όλα αυτά Αργκάν ανακαλύπτει ότι περισσότερο από όλους τον αγαπάει η κόρη του η Ανζελικ και για αυτό της επιτρέπει να παντρευτεί τον αγαπημένο της.
Και αν στο έργο του Μολιέρου ο κατά φαντασίαν ασθενής επιτέλους γιατρεύτηκε αντιλαμβάνεστε ότι αυτό δεν συμβαίνει στην καθημερινή μας ζωή.
Εκεί πού διαφέρει είναι πως κατά φαντασίαν ασθενείς ταλαιπωρούνται οι ίδιοι αλλά επηρεάζουν και τη ζωή των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω τους.
Μιλάω για τους ανθρώπους που συνήθως αρνούνται να αποδεχθούν την πραγματικότητα, ζώντας σε έναν δικό τους φανταστικό μικρόκοσμο. Και συνήθως προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους και σε όλους αυτούς που βρίσκονται γύρω τους.
Η οπτική τους είναι ότι… “αφού διαφωνώ με την πραγματικότητα τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα”. Και καταλαβαίνετε ότι αυτό κάνει αδύνατη την επικοινωνία με τους ανθρώπους γύρω τους
Για να λέμε βέβαια τα πράγματα με το όνομα τους δύο αιώνες μετά τον Μολιέρο, ο Πασχάλης Τερζής είπε τα ίδια πράγματα με πολύ λιγότερα λόγια.
“Φαντασία μου πλανεύτρα είσαι η πιο μεγάλη ψεύτρα. Με πεθαίνεις και με σβήνεις όταν φεύγεις και με αφήνεις.*
Καλημέρα σας
