Κατασκευάστηκε το 1886 από Γάλλους μηχανικούς, υποδηλώνοντας και στα Τρίκαλα εκείνης της εποχής, την κυριαρχία του σιδήρου. Ένωσε τις απέναντι όχθες, στην καρδιά της πόλης. Από πάνω της έχουν περάσει άνθρωποι, καταστροφές, αγάπες, μίση, χαρές, λύπες, εξεγέρσεις, αιώνες.
Πριν λίγες μέρες, μια φωτογραφία της υπεραιωνόβιας ντίβας των Τρικάλων, δημιουργία του 23χρονου Τρικαλινού φωτογράφου, Αλέξανδρου Μπότα, πήρε την πρώτη θέση, στον διεθνή διαγωνισμό φωτογραφίας του photocrowd.com, ανάμεσα σε 1087 συμμετοχές απ΄όλο τον κόσμο. Θέμα του διαγωνισμού: «Λήψεις κάτω από γέφυρες». Η προσωπική ματιά του Αλέξανδρου Μπότα τον οδήγησε να φωτογραφήσει την 133 χρονών γέφυρα, ως Γέφυρα της Επικοινωνίας…
• Από την μαύρη εικόνα στην 1η θέση διεθνή διαγωνισμού φωτογραφίας
Ο Αλέξανδρος Μπότας παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στοtrikalanews.gr λίγο μετά την βράβευσή του. Του ζητήσαμε να μιλήσει για τα πρώτα του βήματα στην φωτογραφία, την προσωπική του φωτογραφική ματιά, τον ρόλο της φωτογραφίας ως Τέχνης στις μέρες μας και φυσικά για την ιστορική γέφυρα των Τρικάλων.
Ο νεαρός φωτογράφος, κατάγεται από τον Παλαιόπυργο Τρικάλων, είναι απόφοιτος του τμήματος «Η Τέχνη της Φωτογραφίας» του Ι.Ε.Κ του Δήμου Βόλου και ασχολείται πλέον, επαγγελματικά με την φωτογραφία.
Η αγάπη του για αυτή, ξεκίνησε πριν από 4 χρόνια, όταν ήρθε τυχαία σε επαφή με μια φωτογραφική μηχανή ενός φίλου του.
«Το αποτέλεσμα της πρώτης μου λήψης ήταν αυτό που με ταρακούνησε και με «κόλλησε» στον κόσμο της φωτογραφίας, διότι εν αγνοία μου, έχοντας την μηχανή σε χειροκίνητη λειτουργία, είχα αποτυπώσει μια μαύρη εικόνα. Από τότε, δεν σταμάτησα μέχρι σήμερα να διαβάζω και να ψάχνω τον μαγικό κόσμο της», είπε.
Στην ερώτηση, τι είναι για εκείνον, η Τέχνη της φωτογραφίας, απάντησε:
«Είναι τρόπος έκφρασης και αποτύπωση ιδεών, σκέψεων και συναισθημάτων. Δεν έχει να κάνει με το τι φωτογραφίζεις, αλλά γιατί και πώς θέλεις να το φωτογραφήσεις».
Τι μπορεί να προσφέρει η φωτογραφία ως μορφή Τέχνης σήμερα, σε ένα κόσμο που αντιμετωπίζει κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, τον ρωτήσαμε: «Η Τέχνη της φωτογραφίας, είναι πάνω απ΄όλα μια προσωπική αναζήτηση. Ανέκαθεν προσέφερε όχι μόνο την ευχαρίστηση της αποτύπωσης της στιγμής, αλλά ένα τρόπο διαφυγή και δημιουργίας, που είτε είσαι επαγγελματίας, είτε ερασιτέχνης, σε βοηθά ψυχολογικά να ξεφύγεις από την ρουτίνα της καθημερινότητας» απάντησε και δεν παρέλειψε να σημειώσει: «Δυστυχώς, οικονομικά και επαγγελματικά, η φωτογραφία δεν αντιμετωπίζεται συχνά ως μορφή Τέχνης. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μπερδεμένοι και λόγω της χρήσης των κινητών τηλεφώνων».
Σχετικά με την πρώτη θέση που πήρε σε ένα διεθνή διαγωνισμό φωτογραφίας, είπε: «Η χαρά και ικανοποίησή μου είναι πραγματικά τεράστια. Όχι τόσο, λόγω των κόπων, υπομονής και τεράστιας προσπάθειας, αλλά λόγω ότι κατάφερα να αποδώσω αυτό που ήθελα από την δική μου οπτική και αυτή η ματιά βρήκε ανταπόκριση».
• Η Γέφυρα της Επικοινωνίας
Στην ερώτηση, τι σημαίνει για εκείνον η ιστορική γέφυρα του Ληθαίου ποταμού και τι είχε στο μυαλό του ως έμπνευση όταν την φωτογράφησε για τον διαγωνισμό, ο νεαρός φωτογράφος, απάντησε: «Είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι των Τρικάλων, ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης, ειδικά στη δύση του ήλιου και την νύχτα που είναι φωτισμένη.
Η φωτογραφία μου ήταν προσπάθεια αρκετών ημερών. Σκεφτόμουνα πώς θα μπορούσα να αποτυπώσω μεταφορικά, το μήνυμα: Η γέφυρα της Επικοινωνίας.
Έμεινα ώρες κάτω από την γέφυρα με την μηχανή στηριγμένη στο τρίποδο, περιμένοντας να ανάψουν τα φώτα. Όταν δυο περαστικοί, στάθηκαν ακριβώς την κορυφή της για να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες, τότε, πριν πατήσω το κλικ, ψιθύρισα: «το κάδρο μου ολοκληρώθηκε»! Είχα το νερό, το φως, την γέφυρα, την επικοινωνία των ανθρώπων. Τα πάντα όπως τα ήθελα!».
Τον ρωτήσαμε για το προσωπικό στοιχείο που θέλει να δίνει στις φωτογραφίες του και ο 23χρονος Τρικαλινός φωτογράφος, απάντησε: «Κάθε λήψη, είναι στηριγμένη σε μια έμπνευση που συμπεριλαμβάνει σημασιολογικές πινελιές. Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις».
Στην ερώτηση, πώς σκέφτεται το μέλλον του στην φωτογραφία, τόνισε: «Δεν επαναπαύομαι με αυτή την πρώτη διάκριση, διότι για μένα η φωτογραφία δεν είναι ένας διαγωνισμός, αλλά τρόπος ζωής και ένα ταξίδι δίχως τελειωμό».
