«Θα εισηγηθώ στο Δημοτικό Συμβούλιο να στηθεί προτομή του Ιωάννη Παπασιόπουλου στο χώρο του Δημοτικού Θεάτρου προκειμένου να αποδοθεί στον οραματιστή δήμαρχο η αρμόζουσα τιμή» τόνισε ο Δήμαρχος Λαμιέων Νίκος Σταυρογιάννης σε χαιρετισμό που απεύθυνε στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χθες, Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου, για την ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου.
Στην πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση που συνδιοργάνωσε ο Δήμος Λαμιέων, το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και το Τμήμα Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας του Τεχνικού Επιμελητηρίου παρέστησαν ο Αντιπεριφερειάρχης Ευθύμιος Καραῒσκος, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αθανάσιος Κλειτσάκης, Αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, ο Γενικός Γραμματέας του Δήμου Λαμιέων Δήμος Καλαμπαλίκης και πολλοί δημότες.
Στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Λαμιέων Νίκος Σταυρογιάννης ανέφερε συγκεκριμένα:
«Με μεγάλη χαρά παραβρίσκομαι και χαιρετίζω την σημερινή εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στην ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου Λαμίας που συνδιοργανώνουν ο Δήμος Λαμιέων, το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και το Τμήμα Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας του Τεχνικού Επιμελητηρίου.
Μετά την πρώτη γνωριμία με τα νεοκλασικά της Λαμίας, που έγινε στα πλαίσια της ενότητας «Γνωρίζω την πόλη μας» που υλοποιεί ο Δήμος Λαμιέων, σειρά είχε τώρα το κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου ενός κτιρίου το οποίο στα πενήντα πέντε χρόνια λειτουργίας του φιλοξένησε στη σκηνή του μεγάλους ηθοποιούς και θιάσους, βραβευμένες και γνωστές ταινίες προβλήθηκαν στην οθόνη του, εκθέσεις καλλιτεχνών κόσμησαν το φουαγιέ του, συναυλίες και διαλέξεις δόθηκαν στην κατάλληλα εξοπλισμένη αίθουσά του.
Κυρίες και κύριοι,
Οι δωρεές και ευεργεσίες ήταν πάντα δείγμα συμπτώσεων από πλούσια και ευαίσθητα άτομα και άξια αυτοδιοίκηση, με πρόσωπα δραστήρια, με ιδέες και κύρος. Τέτοια περίπτωση στο 19ο αιώνα ήταν η τελευταία 10ετία του, όταν δήμαρχος Λαμίας ήταν ο Αριστείδης Σκληβανιώτης (1895-99). Τότε ο Οδυσσέας Πάνου δώρισε χρήματα για να γίνει Θέατρο στη Λαμία και αμέσως ο δήμαρχος διέθεσε το οικόπεδο.
Επίσης την περίοδο 1925-29, ο δήμαρχος και ευπατρίδης πολιτικός Ιωάννης Μακρόπουλος, σε μία τετραετία μόνο, έδωσε λύση σε χρόνια προβλήματα της Λαμίας: να τονίσουμε πως ήταν αυτός που έφερε στην πόλη μας νερό απ’ το Γοργοπόταμο, έφτιαξε το Σανατόριο της Αντίνιτσας και – αν έμενε κι άλλη τετραετία – θα είχε η Λαμία το “Πάνειο” Θέατρο, 30 χρόνια πριν χρειαστεί να γίνει το Χειμερινό Δημοτικό Θέατρο κατά το έτος 1959.
Στα μεταπολεμικά χρόνια και συγκεκριμένα από το 1954 έως το 1959 όταν δήμαρχος της πόλης μας ήταν ο Ιωάννης Παπασιόπουλος– που δίκαια χαρακτηρίστηκε ως “αναμορφωτής της Λαμίας” –έγινε ο σχεδιασμός και στη δεύτερη τετραετία της θητείας του υλοποιήθηκε το έργο της κατασκευής του Χειμερινού Δημοτικού Θεάτρου Λαμίας ενός κτιρίου που αποτελεί κόσμημα της πόλης. Ένα κτίριο του Λαμιώτη αρχιτέκτονα και μαθητή του Λε Κορμπυζιέ Κίμωνα Λάσκαρη, ενός διαπρεπούς επιστήμονα που έγινε ευρύτερα γνωστός για το συγκρότημα προσφυγικών πολυκατοικιών της οδού Αλεξάνδρας στην Αθήνα.
Η οφειλόμενη τιμή στο δήμαρχο Ιωάννη Παπασιόπουλο δεν αποδόθηκε με την ονομασία της οδού της πόλης που οδηγεί στη βόρεια πλευρά της Λαμίας. Η προτομή του έπρεπε να κοσμεί την είσοδο του Θεάτρου και, νομίζω πως, οφείλουμε ως δημοτική αρχή να τιμήσουμε ως αρμόζει τον οραματιστή δήμαρχο. Μια τιμητική πλακέτα πρέπει να αναρτηθεί επίσης στο χώρο του θεάτρου που να αναφέρει τον Οδυσσέα Πάνου και να ενημερώνει τις νεώτερες γενιές για τα κομμάτια της σύγχρονης τοπικής μας ιστορίας.»
