Οι δραματικές ώρες και τα δευτερόλεπτα που σημαδεύτηκαν με την αγωνία του θανάτου αναβίωσαν στη δίκη για τα επεισόδια στη Marfin που οδήγησαν στο θάνατο μια έγκυο γυναίκα και άλλους δυο υπαλλήλους της τράπεζας.
Ο πατέρας της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου Ζαχαρίας επιχείρησε να περιγράψει πως έμαθε τον χαμό της κόρης του από τον ανιψιό του, ο οποίος ενημερώθηκε από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.
Δεν κατάφερε να πει πολλά.
Παράσταση πολιτικής αγωγής δήλωσαν και οι συγγενείς των άλλων δύο εκλιπόντων,Επαμεινώνδα Τσάκαλη και Παρασκευής Ζούλια.
Οι δύο κατηγορούμενοι, Θοδωρής Σίψας και Παύλος Αντρέεβ, αρνήθηκαν πάντως τα αδικήματα που τους αποδίδονται (κατά περίσταση είναι ανθρωποκτονία εκ προθέσεως κατά συναυτουργία και κατά συρροή, απόπειρα ανθρωποκτονίας, κατοχή εκρηκτικών υλών, έκρηξη και άλλα).
«Από το 2011 έχω καταδικάσει δημόσια τη συγκεκριμένη επίθεση και έχω αρνηθεί τις κατηγορίες. Έχω πάρει θέση και δεν έχω καμία ανάμειξη στη επίθεση», ανέφερε για τα όσα του αποδίδονται ο Θ. Σίψας, λέγοντας ότι συμμετείχε στην πορεία ως διαδηλωτής.
Ομοίως, και ο Π. Αντρέεβ καταδίκασε με τη σειρά του την επίθεση, αρνήθηκε την κατηγορία και πρόσθεσε ότι ο ίδιος την ημέρα εκείνη βρισκόταν στην εργασία του, και όχι στη διαδήλωση.
Κανείς δεν αναγνώρισε τους κατηγορούμενους
Ζήσαμε την αγωνία του θανάτου για πολύ ώρα
Σήμερα εξετάστηκαν περισσότεροι από 20 μάρτυρες, υπάλληλοι παρακείμενων εταιριών αλλά και της τράπεζας Μαρφίν.
Κανένας τους δεν αναγνώρισε στο πρόσωπο των κατηγορουμένων τους δράστες της δολοφονικής επίθεσης του υποκαταστήματος, ενώ υπήρξε και ένας μάρτυρας που ζήτησε να μην επεκταθεί περαιτέρω στα πραγματικά περιστατικά γιατί δεν ένιωθε ασφαλής:
«Δεν θέλω να επεκταθώ. Δεν νιώθω ασφάλεια. Υπήρχε ένας διάλογος τότε με κάποια άτομα. Δεν έχω δει τα πρόσωπα αυτά σήμερα εδώ», είπε χαρακτηριστικά.
«Ζήσαμε την αγωνία του θανάτου πάρα πολλή ώρα. Δεν ξέραμε αν θα ζούμε στα επόμενα πέντε λεπτά. Αναρωτιόμασταν γιατί δεν βλέπουμε την πυροσβεστική. Ακουσα μετά ότι εμποδίστηκε από κάποιους διαδηλωτές», ακούστηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Έντονος διάλογος επικράτησε μεταξύ της εισαγγελέως της έδρας και της υπεράσπισης του πρώτου κατηγορούμενου, κατά τη διάρκεια εξέτασης υπαλλήλου της τράπεζας Μαρφίν, η οποία υποστήριξε -ύστερα από σχετική ερώτηση- ότι ο σωματότυπος του Θ. Σίψα «δεν αποκλείεται να ταιριάζει» με αυτόν ενός εκ των τριών δραστών.
Ο συνήγορος υπεράσπισης Δημήτρης Κατσαρής, επεσήμανε με τη σειρά του ότι με τον τρόπο αυτό δεν γίνεται να κατηγορούνται άνθρωποι για ανθρωποκτονία.
«Είδε τρεις συνολικά», είπε. «Κινούνταν σαν φοιτητές, γρήγορα. Ο ένας ήταν πιο ψηλός, πανω απο 1.70 μ., οι άλλοι μετρίου αναστήματος. Δεν ήταν ιδιαίτερα εύσωμοι και φορούσαν κουκούλες. Ο ένας έριξε, όταν υποχώρησε το τζαμι και αμεσως ξεσπασε η φωτιά. Μία συνάδελφος φώναξε “είμαστε άνθρωποι μέσα”, μήπως και δεν το είχαν καταλάβει. Ακουγαμε απ’εξω “καψτε τους” αλλά δεν κάθισα να ασχοληθώ ποιός το είπε».
Εισαγγελέας: αποκλείετε ότι το ύψος του πρώτου κατηγορουμένου μπορεί να είναι το ίδιο με τον ψηλό δράστη;
Μάρτυρας: Δεν το αποκλείω.
Υπεράσπιση: Μη δημιουργείτε εντυπώσεις στους κυρίους ενόρκους. Με σωματοδομή και σωματότυπο να πηγαίνουν κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονίες, πού ακούστηκε αυτό;
Εισαγγελέας: Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε ερωτήσεις. Αν θελετε να σχολιάσετε, μπορείτε.
Υπεράσπιση: Δεν το απαγόρευσε κανείς. Μη δημιουργείτε εντυπώσεις.
Στη συνέχεια, η υπεράσπιση ρώτησε αν η μάρτυρας είναι βέβαιη ότι μοιάζει ο σωματότυπος για να λάβει την απάντηση: «τώρα βλεπω δύο ανθρωπους που κάθονται σε χαλαρή στάση. Εκείνη τη στιγμή απο φόβο και τρομοκρατία, είδα γιγαντωμένη μία μορφή απέναντί μου».
Υπεράσπιση: θα μπορούσε και να μην μοιάζει δηλαδή;
Μάρτυρας: θα μπορούσε. Είναι ένας κοινός σωματότυπος.
Μεταξύ των μαρτύρων που δεν αναγνώρισαν τους κατηγορούμενους, ήταν και ο υπάλληλος της Μαρφίν, Γιώργος Στρατογιαννάκης, ο οποίος περιέγραψε τα όσα έζησε ως εξής:
«Προσπάθησα να κατέβω στο ισόγειο για να σβήσω τη φωτιά. Είδα φλόγες που έγλειφαν το ισόγειο και ανέβηκα πανω. Στο μπαλκόνι, στο 2ο όροφο, ήταν 2 συνάδελφοι, και μου είπαν “αυτοί έρχονται και πετάνε κι άλλο”. Έσκυψα και είδα κάποιον στο σημείο που είχε σπασει η τζαμαρία, που κρατουσε κάνιστρο και κάτι έριχνε, ή έτσι φαινόταν. Το έκανε 2-3 φορές και όταν έφευγε ξαναφούντωνε η φωτιά. Φορούσε μαυρα ρούχα, ήταν νεαρός μετρίου αναστήματος, καλοντυμένος, θα μπορούσε να ήταν φοιτητής, 20 -22 χρονών. Μας κοιτούσε και μας έκανε χειρονομία. Στην αρχή καταλαβα ότι ήταν κάποιος που έδειχνε τη φωτιά. Μετά που το συζήτησα με συναδέλφους, τελικά έδειχνε τα γεννητικά του όργανα και έκανε άσεμνη χειρονομία».
Ο μάρτυρας ανέφερε ότι ήταν ο τελευταίος που βρέθηκε στον ίδιο χώρο με τους άτυχους Αγγελική
Παπαθανασοπούλου και Επαμεινώνδα Τσάκαλη.
«Έμπαινε ο καπνός στο γραφείο του Νώντα. Προσπαθούσε να βρει κάποιον στο τηλέφωνο, μάλλον για να δει τί πρέπει να κάνουμε για να προστατευτούμε. Η Αγγελική ήταν δίπλα του, μάλον γιατί ήξερε την κατάσταση της και ήθελε να τη βοηθήσει. Λέμε να φύγουμε, να βρουμε τους άλλους. Έβαλα το σακάκι μου στη μύτη και κρατούσα με το άλλο χέρι την κουπαστή. Κατέβηκα στον άλλο όροφο. Αυτη η τελευταία επαφή που είχα. Τον Νώντα τον βρήκαν στα σκαλιά, δεν τον έφτασε η ανάσα του και έπαθε ασφυξία», είπε. «Η Αγγελική δεν είχε κουνηθεί καθόλου από το γραφείο. Μέρες μετά, είδα το αποτύπωμα του σώματός της, του χεριού της στο πάτωμα. Εκείνη την ημέρα, 21 άτομα βγήκαμε ζωντανοί. Τρεις άλλοι, όχι».
Ο Ευάγγελος Λαγουδάτος, υπάλληλος της Μαρφίν, κατέθεσε επίσης τα παρακάτω:«Ημουν στον δεύτερο όροφο και άκουσα το μπαμ στο κατάστημα. Ακούστηκε θόρυβος, βγήκα στο μπαλκόνι και φώναξα σε αυτούς που βρίσκοταν στην είσοδο και έκαναν επίθεση γιατί υπήρχε κόσμος. Θυμάμαι ότι είχα πάρει μία κούτα για χαρτιά Α4 και τους έλεγα “φύγετε, αλλιώς θα την πεταξω”. Ήρθε τότε ένα συνάδελφος και μου είπε “άστο θα τους σκοτώσεις».
Εισαγγελέας: 00004000 Αλλά κι αυτοί ήθελαν να σκοτώσουν εσας…
Μάρτυρας: δεν μπορούσα να το φανταστώ αυτό…
Και συνέχισε ο Ευαγγ. Λαγουδάτος: «Άκουσα το συναγερμό πυρασφάλειας. Είδα κάποιον κάτω από το μπαλκόνι όπου βρισκόμουν, να βαράει, ή να κάνει μία αντίστοιχη κίνηση. Ήταν μαυροντυμένοι με κάτι άσπρο στα χέρια τους. Δεν μπορούσα να δω πόσοι ήταν. Ηταν όχλος. Αυτοι που τα έσπαγαν και η πορεία». Όπως κατέθεσε, ο ίδιος σώθηκε γιατί κατάφερε να σκαρφαλώσει από το μπαλκόνι της τράπεζας σε αυτό παρακείμενου κτιρίου. Στη συνέχεια, έσπασε την πόρτα και κατέβηκε στο δρόμο.
«Να καείτε, ρε»
Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι μάρτυρες όπως και πολλοί άλλοι, υποστήριξαν στο δικαστήριο ότι όταν ήταν στο μπαλκόνι, ενώ το κτίριο φλεγόταν, άκουσε διαδηλωτές να του φωνάζουν: «να καείς ρε», αλλά και να ρίχνουν μούτζες και βρισιές.
Παράλληλα, η Αναστασία Κούκου, υποδιευθύντρια του ίδιου υποκαταστήματος, υποστήριξε ότι η φωτιά εξαπλώθηκε γρήγορα. «Έπιασε φωτιά μπροστά στη τζαμαρία στο γραφείο της διευθυντριας. Εξαπλωθηκε οπως καταλαβα, από το εύφλεκτο υλικό και απο τον τρόπο που ήταν φτιαγμένο στο καταστημα. Δημιουργηθηκε το φαινόμενο της καμινάδας μας είπαν και άρπαξε αμέσως».
Περιγράφοντας τις στιγμές αγωνίας, με σπασμένη φωνή, η μάρτυρας κατέθεσε: «Ήμασταν στο μπαλκονι. Υπήρχε καπνος απο μέσα από το κατάστημα και από την είσοδο. Προσπαθούσα να προστατευθώ για να αναπνεύσω. Δεν έβλεπα τίποτα. Ενας συνάδελφος είχε περάσει τα κάγκελα στο μπαλκόνι σε ένα διακοσμητικό πεζουλάκι για να αναπνεύσει και κρατιόμασταν χέρι χέρι για να μην πέσει. Δεν μπορούσα να μιλήσω, ήμουν μέσα στον καπνό. Δεν μπορούσα ούτε να ζητήσω βοήθεια».
Η Αναστασία Χρηστάκη, επίσης υπάλληλος, περιέγραψε τους δράστες της επίθεσης ως «μικρόσωμα, αδύνατα παιδιά. Δεν ήταν άνδρες. Είχαν ευλυγισία και έκαναν γρήγορα τις κινήσεις τους. Είχαν καλυμμένα χαρακτηριστικά, με υφάσματα και μάσκες».
Η ίδια επεσήμανε ότι από το μπαλκόνι όπου βρισκόταν, έβλεπε κόσμο να περνάει καθώς και μία κοπέλα: «Άκουσα τη φωνή της να λέει “να καείτε”. Κάποιοι άλλοι μου πέταξαν ένα μπουκάλι νερό και το έριξα στο πρόσωπο». .
Η δίκη συνεχίζεται στις 14 Οκτωβρίου.
Πηγή: www.thetoc.gr/
