Στη Νότια Ασία ανακαλύφθηκαν 137 πέτρινα βάζα όπου πριν 1.000 χρόνια έθαβαν τους νεκρούς. Ορισμένοι από αυτούς τους δίσκους είναι τοποθετημένοι με την όψη προς τα κάτω, προσφέροντας περαιτέρω ίντριγκα στο μυστήριο.
Βαθιά στα βουνώδη δάση στη Νότια Ασία βρίσκεται ένα μυστήριο χιλιάδων ετών, το οποίο ξεδιπλώνεται τώρα.
Περισσότεροι από 100 μυστηριώδεις πέτρινοι όγκοι που χρησιμοποιούνταν ως “βάζα τοποθέτησης των νεκρών” τουλάχιστον 1.000 ετών βρέθηκαν σε 10 διαφορετικές τοποθεσίες στο Λάος, της Ασίας. Παρ’όλο που πιστεύεται πως χρησιμοποιούνταν για το θάψιμο των νεκρών, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιος ήταν ο αληθινός σκοπός ύπαρξής τους.
“Αυτές οι τοποθεσίες επισκέπτονταν στο παρελθόν αποκλειστικά από κυνηγούς τίγρεων. Τώρα που τις ανακαλύψαμε εκ νέου ελπίζουμε να αποκτήσουμε μία σαφή εικόνα για αυτή την κουλτούρα και για το πώς συμπεριφερόταν στους νεκρούς της”, είπε ο Nicholas Skopal, διδακτορικός φοιτητής.
“Αλλά το γιατί επιλέχθηκαν αυτές οι τοποθεσίες ως τελευταίες οικίες για τους νεκρούς παραμένει ένα μυστήριο” προσθέτει.
Ερευνητές με το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας ανακάλυψαν 137 πέτρινα βάζα συνολικά, μαζί με περίτεχνα σκαλισμένους δίσκους που είχαν τοποθετηθεί γύρω τους και πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκαν ως ταφικοί δείκτες. Ορισμένοι από αυτούς τους δίσκους τοποθετήθηκαν με την όψη προς τα κάτω, προσφέροντας περαιτέρω ίντριγκα στο μυστήριο.
“Το διακοσμητικό σκάλισμα είναι σχετικά σπάνιο στις περιοχές των βάζων και δεν γνωρίζουμε γιατί μερικοί δίσκοι έχουν εικόνες ζώων και άλλοι έχουν γεωμετρικά σχέδια”, δήλωσε ο O’Reilly.
Επίσης βρέθηκαν δίπλα στα βάζα αντικείμενα από την Εποχή του Σιδήρου, όπως διακοσμητικά κεραμικά, γυάλινες χάντρες, σιδερένια εργαλεία και άλλα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ενδυμάτων.
Πιστεύεται ότι η ταφή νεκρών σε βάζα ασκήθηκε ήδη από το 900 π.Χ. και διήρκεσε μέχρι τον 17ο αιώνα.
Μολονότι οι συγκεκριμένες πρακτικές ποικίλουν από πολιτισμό σε πολιτισμό, πιστεύεται γενικά ότι οι ταφές στα βάζα χρησιμοποιήθηκαν ως μορφή δευτερογενούς ταφής.
