Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, την επέτειο της οποίας εορτάζουμε αύριο, υπήρξε καταλύτης ιστορικών εξελίξεων και αποτελεί διαχρονική έκφραση κοινωνικών διεκδικήσεων. Σηματοδοτεί δε, τη διαρκή αναζήτηση, την ανάδειξη, τη διεκδίκηση έμπρακτων απαντήσεων στα κοινωνικά αιτήματα για το παρόν και το μέλλον. Γι’ αυτό, οφείλουμε να την αναδεικνύουμε, πέρα από μια τυπική επετειακή ημέρα, ως κορυφαίο σημείο αναφοράς, μνήμης και διδαχής. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν -πέρα από οτιδήποτε άλλο- επανάσταση συνείδησης και ως τέτοια πρέπει να μείνει στη μνήμη μας για να σηματοδοτεί τη δύσκολη πορεία μας σε ένα σύνθετο και αβέβαιο μέλλον.
Την ημέρα αυτή, τιμούμε τους νέους της πατρίδας μας για την προσήλωσή τους στα δημοκρατικά ιδεώδη, στις πανανθρώπινες αξίες και την ουσιαστική συμμετοχή τους στην αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Σήμερα που η ελληνική κοινωνία βιώνει τις χειρότερες στιγμές των τελευταίων δεκαετιών, με αξίες και ιδανικά σε καθολική κρίση, σήμερα που το μεγαλύτερο τμήμα της ζει στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης, χωρίς ελπίδα και προοπτική, έχουμε ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, την αμφισβήτηση, την ορμή, την τόλμη και τα οράματα της νεολαίας μας.
Σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί η σήψη και το τέλμα, σε ένα τοπίο που σφύζει από το γκρίζο της απαισιοδοξίας και της μιζέριας, οι νέοι άνθρωποι είναι εκείνοι που μπορούν βάλουν χρώμα στις ζωές μας, να επιβάλλουν διεξόδους αισιοδοξίας και να ανοίξουν δρόμους ελπίδας για το αύριο. Είναι εκείνοι που μπορούν να αναβαθμίσουν το δημόσιο βίο διεκδικώντας την ισοπολιτεία, τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία για όλους και για όλα, για μια σύγχρονη πολιτεία που παράγει, που προοδεύει και που μοιράζει με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη τον πλούτο που δημιουργεί.
Στον αγώνα γι’ αυτή την κοινωνία, που όλοι πρέπει να οραματιζόμαστε, πρωτοπόροι θα είναι πάντα οι νέες και οι νέοι. Γιατί μόνο οι νέες και νέοι, άφθαρτοι και ανέπαφοι με όσα μας κρατούν αγκιστρωμένους στο χθες, μπορούν να κάνουν επίκαιρα και σήμερα τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
