«Tρεις καπετάνιοι στο τάνκερ Ευρώπη» αναφέρει το γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ARD για την σημερινή συνάντηση, Ρέντσι-Μέρκελ-Ολάντ
Ο τόπος και το τοπίο δεν επελέγησαν τυχαία: Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι κάλεσε την Γερμανίδα καγκελάριο και τον Γάλλο πρόεδρο πάνω σε ένα αεροπλανοφόρο κοντά στο νησί Βεντοτένε.
Ο Ρέντσι θέλει να σφυρηλατήσουν μια «συμφωνία για την Ευρώπη».
Θα ακολουθήσουν άραγε οι άλλοι, αναρωτιέται το πρώτο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο της Γερμανίας ARD.
Ήταν καλή η ιδέα; Το αεροπλανοφόρο και τα μεγάλα πολιτικά μηνύματα θυμίζουν τον Τζορτζ Μπους: το περίφημο σύνθημα του Τζορτζ Μπους του νεώτερου μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003 “αποστολή εξετελέσθη”. Ένα μήνυμα το οποίο σύντομα αποδείχθηκε ότι ειπώθηκε πολύ βιαστικά.
Πάνω στο αεροπλανοφόρο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι θα τεθεί ο θεμέλιος λίθος, όπως προδοκά η Ιταλία, για τη συμφωνία της Ευρώπης, για μια νέα αρχή μετά το Brexit. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μεταρρυθμιστεί έως το 2017 ή θα χάσουμε», όπως έκανε έκκληση πρόσφατα ο Ρέντσι.
Προς τα πού όμως πρέπει να πάει το τάνκερ Ευρώπη, δεδομένου ότι οι απόψεις των καπετάνιων διίστανται; Δεν έχουν κουραστεί οι πολίτες από τις Βρυξέλλες; ‘Η είναι ακριβώς η άτολμη, διστακτική στάση το πρόβλημα; Ο Ρέντσι θεωρεί ότι «Επιστρέφουμε στο Βεντοτένε για να ξεκινήσουμε και πάλι με την Ευρώπη των αξιών και του πολιτισμού. Η αποστολή της Ευρώπης είναι να βελτιώσει τον κόσμο».
Το Βεντοτένε έχει για τους Ιταλούς μεγάλη συμβολική αξία: Στο Β΄Παγκόσμιο πόλεμο είχε φυλακιστεί ο αντιφασίστας και πρωτοπόρος της Ευρώπης Αλτιέρο Σπινέλι. Το 1941 συνέγραψε στο Βεντοτένε το μανιφέστο του «Για μια ελεύθερη και ενωμένη Ευρώπη».
Επρόκειτο για ένα είδος οράματος για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Τόσο μακριά φυσικά δεν θέλει να φτάσει ο Ρέντσι. Αυτό που η Ιταλία έχει κατά νουν το σκιαγράφησε πρόσφατα ο υφυπουργός ευρωπαϊκών υποθέσεων Σάντρο Γκότσι στους Finacial Times: Θέλει μεγαλύτερη εκχώρηση εθνικής κυριαρχία στις Βρυξέλλες στους τομείς του προϋπολογισμού, της οικονομικής πολιτικής, της ασφάλειας και των προσφύγων.
Περισσότερες κοινές, δεσμευτικές αποφάσεις δηλαδή σε εθνικά θέματα, τα οποία στην πραγματικότητα ήταν ανέκαθεν της απόλυτης αρμοδιότητας κάθε χώρας. Ζήτησε δε και περισσότερα πανευρωπαϊκά σχέδια για τις υποδομές.
