Τα ποικίλα συμπτώματα κρίσης της κοινωνίας μας, σήμερα, κατέδειξαν πολλές όψεις ανεπάρκειας και δυσλειτουργίας όχι μόνον του πολιτικού συστήματος και των θεσμών , που το στηρίζουν , αλλά και των ατόμων , που βρίσκονται στο προσκήνιο της πολιτικής , οικονομικής , κοινωνικής κ.λ.π. ζωής, δηλαδή της ηγεσίας .
Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμη πιο οδυνηρή αν αναλογισθεί κανείς , ότι η σοβαρότητα της κρίσης έχει ενταθεί σε μια περίοδο που η κοινωνία μας , στοχεύοντας στην κοινωνική πρόοδο και ευημερία των πολιτών ,επιδιώκει σε ένα άκρως επιβαρυμένο και ανταγωνιστικό επίπεδο ,να σταθεί όρθια ,σε ένα τοξικό και απαιτητικό Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο περιβάλλον.Θα μπορούσε , ίσως , να δει κανείς εδώ την άλλη όψη του νομίσματος , ότι εξαιτίας ακριβώς αυτής της προσπάθειας , που απαιτεί έναν γρήγορο κοινωνικό μετασχηματισμό εντείνονται τα φαινόμενα κρίσης.
Σε περιόδους κρίσης οι κοινωνίες στέφονται προς την ηγεσία , κυρίως την πολιτική , είτε για να υποδείξει αυτή τρόπους εξόδου από την κρίση είτε για να ζητήσουν απ΄αυτήν ευθύνες. Στις περιπτώσεις αυτές δημιουργούνται εύλογα προσδοκίες θετικής ανταπόκρισης ή αλλαγή συμπεριφοράς της ηγεσίας , η οποία αν δεν επιτευχθεί , οδηγεί , συχνά , στην αλλαγή των προσώπων που την απαρτίζουν στον συγκεκριμένο χώρο.
Ιστορικά έχει επιβεβαιωθεί , ότι οι έντονες κρίσεις λειτουργούν πολλές φορές σαν θερμοκήπιο για την καλλιέργεια και ανάδειξη νέας ηγεσίας . Για την κατανόηση , λοιπόν , μιας κοινωνίας σε κρίση , όπως η δική μας , σκόπιμο είναι να διερευνήσει κανείς και την ηγεσία όχι μόνο ως φαινόμενο ή ως θεσμό , αλλά και ως πρόσωπα με συγκεκριμένη συμπεριφορά και ορισμένα χαρακτηριστικά .
Το ερώτημα που συνήθως τίθεται είναι, ΠΟΙΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΠΟΙΟΝ, ΑΠΟ ΠΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ;
Είναι ενδεικτικό, πλησιάζοντας προς τις εκλογές , μιας απλής προβληματικής γύρω από το φαινόμενο της ηγεσίας – εξουσίας. Σε τελική ανάλυση πρέπει να επισημανθεί και διερευνηθεί η λειτουργικότητα της σχέσης λαού -ηγεσίας αλλά και οι ευθύνες σε περίπτωση δυσλειτουργίας.
Πάντως το πρόβλημα της κοινωνίας μας σήμερα, συμπυκνώνεται όλο και περισσότερο στο ”ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΓΕΣΙΑ ”.