Η δράση του ενός συμφέρει τον άλλο, η επιτυχία του ενός στα ζητήματα που καίνε, θα είναι και επιτυχία του άλλο. Ξαφνικά ο έλληνας Πρωθυπουργός και η γερμανίδα Καγκελάριος βρίσκονται στην ίδια όχθη του ποταμού, έχοντας να αντιμετωπίζουν τα γιγαντιαία προβλήματα του προσφυγικού και των περικοπών του ασφαλιστικού.
Αυτό επισημαίνει σήμερα η γαλλική Le Monde, λέγοντας ότι «η Άγκελα Μέρκελ και ο Αλέξης Τσίπρας, είναι σήμερα στο ίδιο καράβι. Ή θα βουλιάξουν μαζί ή θα τους χαιρετήσουμε μια μέρα σαν ήρωες που κράτησαν ψηλά τα χρώματα και την τιμή της Ευρώπης».
Σε άρθρο γνώμης της Σεσίλ Ντικουτριέ αναλύεται το πώς η προσφυγική κρίση έχει συμβάλλει ώστε να είναι πλέον «δεμένες» οι τύχες των δύο ηγετών. «Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι αστεία εάν δεν ήταν τραγική» λέει η συντάκτρια, προσθέτοντας ότι η προσφυγική κρίση, που η Ευρώπη δεν καταφέρνει να ξεπεράσει δίνοντας την αξιοθρήνητη εικόνα μιας ανήμπορης και τυφλής ηπείρου, πλησίασε δραστικά την Αγκελα Μέρκελ με τον Αλέξη Τσίπρα. «Οι τύχες της Γερμανίδας Καγκελαρίου και του Έλληνα πρωθυπουργού, είναι από εδώ και στο εξής, εν μέρει συνδεδεμένες» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στις σκληρές διαπραγματεύσεις του 2015, κατά τις οποίες η κυρία Μέρκελ αρνήθηκε να αλλάξει το ελάχιστο στην πολιτική της για τη λιτότητα υποχρεώνοντας τον κ.Τσίπρα «να λυγίσει», η συντάκτης καταλήγει, ότι «σήμερα βρίσκονται στο ίδιο καράβι. Η θα βουλιάξουν και οι δύο μαζί ή θα καταφέρουν να φθάσουν σε λιμάνι και μια μέρα θα χαιρετήσουμε τους δύο ευρωπαίους ήρωες, που ήταν οι μόνοι που κατάφεραν να κρατήσουν ψηλά τα χρώματα και την τιμή της Ένωσης».
«Η αρχική κίνηση της Καγκελαρίου να ανοίξει τις πόρτες της Γερμανίας στους Σύρους πρόσφυγες, χαιρετήθηκε από τους πάντες. Σήμερα όμως, κανείς δεν την υποστηρίζει πλέον, εκτός από την Κομισιόν στις Βρυξέλλες. Οι υπόλοιποι ηγέτες ενέδωσαν στην λαϊκή πίεση και πήγαν με το μέρος του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτωρα Ουρμπαν (…) που εδώ και μήνες ζητά την απομόνωση της Ελλάδας. Ακόμα και η Γαλλία στρέφει αλλού τα μάτια, ο Φρανσουά Ολάντ αποφεύγει να υποστηρίξει δυνατά το Βερολίνο, ενώ ο Μανουέλ Βαλς, έφθασε μάλιστα να καταγγείλει ανοιχτά την πολιτική της (Μέρκελ)» τονίζει η LE Monde για την πολιτική των ανοιχτών συνόρων που υπηρέτησε η Μέρκελ.
Η Καγκελάριος έχει αποδυναμωθεί και στο εσωτερικό της χώρας της με τη δημοτικότητά της να κατρακυλά, ενώ όλο και λιγότεροι Γερμανοί συντάσσονται με το πιστεύω της ότι «θα τα καταφέρουν». Για πρώτη φορά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ένα πραγματικά ακροδεξιό κόμμα το AFD άρχισε να ριζώνει στη Γερμανία και η Μέρκελ «κινδυνεύει να περάσει στην Ιστορία, παρά τα δέκα χρόνια της αδιαμφισβήτητης ηγεμονίας της, ως η ηγέτιδα που προκάλεσε την αποτυχία της Ευρώπης από υπερβολική αφέλεια», υποστηρίζει το δημοσίευμα.
«Για να αποφύγει αυτήν την ατίμωση» τονίζει η Monde «και για να πετύχει ( η Μέρκελ) το αρχικό της σχέδιο (μετεγκατάσταση των προσφύγων παντού στην Ευρώπη, συμφωνία με την Τουρκία για περιορισμό των ροών και ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων Σέγκεν) η Καγκελάριος, έχει ανάγκη τον Τσίπρα».
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, θα πρέπει να συνεχίσει την υλοποίηση των Hot spots, να αποτρέψει το χάος στην Ελλάδα τη στιγμή που 70.000 άτομα θα μπορούσαν να εγκλωβισθούν στη χώρα εξ’ αιτίας του κλεισίματος των συνόρων με τη FYROM. «Εάν κρατήσει» λέει η συντάκτης, «τότε ίσως οι μετανάστες συνειδητοποιήσουν ότι δεν αξίζει να κινδυνεύσουν τη ζωή τους διασχίζοντας τη Μεσόγειο για να αποκλεισθούν σε μια χώρα όπου το ποσοστό ανεργίας είναι 25%. Οι ροές θα μειωθούν δραστικά και οι ευρωπαϊκές χώρες θα τηρήσουν τελικά τις δεσμεύσεις τους για να ελαφρύνουν την Ελλάδα υποδεχόμενες πρόσφυγες και αυτές».
Τα εσωτερικά προβλήματα του Τσίπρα και η σωτηρία της Μέρκελ
Βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας αντιμετωπίζει και άλλες δυσκολίες. Υποχρεωμένος να προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας δεν του έχουν απομείνει παρά δυο ψήφοι πλειοψηφίας στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εχει επομένως ανάγκη από μια ισχυρή πολιτική υποστήριξη και μια μαζική οικονομική και υλικοτεχνική βοήθεια. Και η Α. Μέρκελ δραστηριοποιείται με ενέργεια για το θέμα αυτό : Υψώνει τους τόνους στα μίντια ,αλλά και στις Βρυξέλλες σπρώχνοντας την Κομισιόν να βρει επειγόντως χρήματα για την Αθήνα.
«Θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο κάποιος άλλος Έλληνας ηγέτης;» αναρωτιέται η συντάκτρια για να απαντήσει, «σίγουρα όχι». ‘Αλλωστε η Αγκελα Μέρκελ έχει, εκ των πραγμάτων, αναπτύξει μια γνωριμία με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ »και μπόρεσε να δοκιμάσει το πολιτικό θάρρος και την εντιμότητα του σαραντάχρονου».
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, «το μέλλον της Μέρκελ εξαρτάται επίσης από την ικανότητα του Τσίπρα να επιβάλλει την πολύ σκληρή μεταρρύθμιση για τις συντάξεις που απαιτούν οι πιστωτές. Εάν αυτή η μεταρρύθμιση δεν περάσει έως το τέλος της ‘Ανοιξης, η Ελλάδα κινδυνεύει να ξαναβρεθεί σε κατάσταση ημι-χρεοκοπίας. Κάτι τέτοια θα ήταν εφιάλτης για το Βερολίνο : τι θα πει η Καγκελάριος στους βουλευτές του κόμματός της (…) ότι δεν θα δουν τα χρήματα που τους έπεισε με τόσο κόπο, να δανείσουν την Ελλάδα; Οτι απέτυχε διπλά στο μεταναστευτικό και στη διάσωση της ευρωζώνης;
Και από τη δική του πλευρά ο Τσίπρας, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει από το να βασισθεί στη μοναδική σύμμαχο που του έχει απομείνει (…) είναι καταδικασμένος να συμβάλλει ώστε να πετύχει το σχέδιο Μέρκελ.
Από τη στιγμή που θα περάσει η μεταρρύθμιση των συντάξεων, ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει επίσης ανάγκη την Καγκελάριο και για την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του τεράστιου χρέους, που έχει υποσχεθεί στους Έλληνες.
Αυτή η επαναδιαπραγμάτευση θα του επιτρέψει να δικαιολογήσει εκ των υστέρων, ενώπιον των επικριτών του, τους λόγους συνεργασίας με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
«Στην προσφυγική κρίση, το Γάλλο-Γερμανικό ζευγάρι λάμπει με την απουσία του» υπογραμμίζει η συντάκτης. Και ενώ Μέρκελ αγωνίζεται, το Παρίσι προσποιείται ότι η κρίση περιορίζεται στο Καλαί (γαλλική παραγκούπολη με πρόσφυγες και μετανάστες). «Η ειρωνεία της ιστορίας είναι τελικά ότι, στην πραγματικότητα, το Γερμανό-Ελληνικό ζευγάρι είναι το μόνο που εκ των πραγμάτων προσπαθεί σήμερα, να αποφύγει η Ευρώπη τον πνιγμό και να κρατήσει ψηλά το κεφάλι (έξω από το νερό)» καταλήγει η Monde.
