Ταξίδεψε μέχρι τη Λαμία, σήκωσε πανό για την Παλαιστίνη στην γέφυρα Γοργοποτάμου και επέστρεψε στην Αθήνα για να φορέσει την ποδιά του νοσηλευτή…
Πρόκειται για τον Άγγελο Κοντοθάνο, που δεν επέλεξε τυχαία ούτε τη μέρα, ούτε το σημείο. Και τα δύο έχουν έναν δυνατό συμβολισμό, όπως εξηγεί ο ίδιος στο Lamianow.
Η δήλωση του Άγγελου Κοντοθάνου στο LamiaNow
“Οι έχοντες βασικές γνώσεις ιστορίας, ξέρουν πως το σαμποτάζ στην ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου ήταν μια από τις κορυφαίες πράξεις αντίστασης, η οποία αναπτέρωσε το ηθικό όχι μόνο στην κατεχόμενη Ελλάδα αλλά και στην δοκιμαζόμενη Ευρώπη.
Η Ευρώπη του σήμερα έχει ξεχάσει. Σιωπά στην καθημερινή γενοκτονία που συντελείται από τους τότε κατατρεγμένους της. Ηρθε η ώρα να μιλήσει η γέφυρα. Δεν επιλέχτηκε τυχαία ούτε το μέρος ούτε η ημερομηνία. Και τότε και τώρα και όπως το ’40 Την φτώχεια και τον φασισμό θα πολεμάμε πάντα.”
Ποιος είναι ο Άγγελος Κοντοθάνος
Τον Αγγελο Κοντοθάνο τον γνώρισε το πανελλήνιο, όταν στη δίκη για την φωτιά στο Μάτι πέταξε μια καρέκλα στη δικαστική αίθουσα μετά την ανακοίνωση των ποινών. Η δήλωση του «μετά τις ”ποινές χάδια”, βρήκα μπροστά μου μια καρέκλα και την πέταξα” έκανε το γύρο της Ελλάδας.
Στην Στερεά Ελλάδα τον γνωρίσαμε και από τον αγώνα του να φτιάξει το Πάρκο της Σοφίας και της Βασιλικής, στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας. Κολλητός από παιδί του Γιάννη Φιλιππόπουλου, είχε κι ο ίδιος παιδιά του τα δίδυμα κοριτσάκια. Ήταν αυτός που τα έψαχνε εκείνο το βράδυ στο Μάτι, μπαίνοντας μέσα σε καμένα σπίτια και αντικρίζοντας εικόνες που ευχόμαστε κανείς να μην ξανά αντικρύσει.
Από το 2019, έβαλε μπροστά το μεγάλο του όνειρο. Να καταφέρει να φτιάξει το Πάρκο της Σοφίας και της Βασιλικής, έναν χώρο πρασίνου και ψυχαγωγίας για μικρούς και μεγάλους στη μνήμη των διδύμων που χάθηκαν στο Μάτι, αλλά και των άλλων 102 ανθρώπων θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς της Ανατολικής Αττικής.
Από τα 18 του χρόνια εθελοντής. Το καλοκαίρι του 1999 όταν η Τουρκία χτυπήθηκε από σεισμό μεγέθους 7,5 Ρίχτερ, ακολουθεί τους διασώστες της ΕΜΑΚ για να προσφέρει βοήθεια στην επιχείρηση διάσωσης χιλιάδων ανθρώπων που είχαν εγκλωβιστεί κάτω από τα συντρίμμια κτηρίων στο Ιζμίτ.
Ανάμεσα στο λειτούργημα του νοσηλευτή, στο καθήκον του εθελοντή πυροσβέστη, στον αγώνα για τη δικαίωση των θυμάτων στο Μάτι, τη σωτηρία των βουνών, κάπου θα τον συναντήσεις να φωνάζει υπέρ της Παλαιστίνης και να υψώνει τη σημαία της….
