Ασπρόμαυρες αναμνήσεις της “καμήλας” μιας άλλης εποχής.
Τότε που δεν υπήρχαν τάμπλετ, κινητά με διπλές κάμερες, σέλφι και live στο facebook και ο φωτογράφος περιδιάβαινε την πόλη για να καταγράψει με τον φακό του τα εορταστικά δρώμενα της πόλης.
Τότε που δεν υπήρχαν τα εποχιακά καταστήματα αποκριάτικων ειδών, ούτε τα πολυκαταστήματα παιχνιδιών με τις στολές και τα αξεσουάρ μαζικής παραγωγής.
Τότε που οι καρναβαλιστές μασκαρεύονταν με ότι έβρισκαν, όχι για να εντυπωσιάσουν αλλά για να διασκεδάσουν. Απλά και αυθεντικά. Τόσο αυθεντικά όσο και το κέφι τους, που παρά τις δυσκολίες της εποχής, έρεε άφθονο και μαζί με τα νταούλια ξεσήκωνε την πόλη.
Τότε που μικροί μεγάλοι περίμεναν την καμήλα να περάσει από τη γειτονιά τους και έτρεχαν να τη δουν. Τα πιτσιρίκια να τρέξουν ξωπίσω της και οι μεγαλύτεροι να την πειράξουν, να τους χορέψει και να της ρίξουν το φιλοδώρημα.
Αυτή ήταν η καμήλα της παλιάς Λαμίας. Της καμήλας που ζει μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι άλλαξαν, άλλαξε και η εποχή. Εκείνη παραμένει ίδια…
Οι Φωτογραφίες προέρχονται από τη συλλογή του Πολιτιστικού Συλλόγου των Αγίων Θεοδώρων.