Επέστρεψε από την Ιταλία με το χάλκινο μετάλλιο στις βαλίτσες του. Τοποθετημένο προσεκτικά ανάμεσα στις φόρμες του με το σήμα της Εθνικής Ελλάδας. Με τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του και ένα συναίσθημα ανακούφισης που οι κόποι του έπιασαν τόπο…
Δεν είχε χρόνο να χαρεί τη νίκη του όσο θα ήθελε. Η στολή της Εθνικής ομάδας μπήκε στη ντουλάπα μέχρι τους επόμενους αγώνες. Φόρεσε τα παλιά του ρούχα και έφυγε για το χωράφι. Μεροκάματο στις ελιές. Μια δουλειά που οι περισσότεροι 18χρονοι έχουν μόνο ακουστά. Για τον Νεκτάριο όμως, είναι μονόδρομος…
Και ύστερα, άρον άρον στο σπίτι, να αλλάξει ρούχα για να είναι στην ώρα του στο ΙΕΚ, στο τμήμα Φύλαξης Προσώπων και Υποδομών, γιατί χρειάζεται ένα «χαρτί» και ένα επάγγελμα για το μέλλον.
Και όταν τελειώνει το μάθημα κατευθείαν στην σχολή του Παναγιώτη Σταμέλου για σκληρή προπόνηση. Και εκεί, τα δίνει όλα….
Ο Νεκτάριος Κούτρας είναι ένα παιδί μόλις 18 ετών. Δεν τα βρήκε όλα εύκολα, μα δεν κουράζεται να προσπαθεί, να βάζει στόχους και να αγωνίζεται σκληρά.
«Ξεκίνησα το kick boxing πριν 5 χρόνια. Θεωρητικά πολύ μεγάλος για να ξεκινήσω πρωταθλητισμό. Όμως αυτό δεν με εμπόδισε τελικά να το παλέψω και σιγά σιγά να ανεβάζω τις επιδόσεις μου. Θυσιάζω αρκετές από τις χαρές που έχουν οι φίλοι μου και κάθε παιδί της ηλικίας μου, όμως δεν με πειράζει. Καμιά φορά το σώμα μου κουράζεται όμως η ψυχή μου ποτέ…» εξομολογείται ο ίδιος στον LamiaPolis.
« Όπως σε κάθε άθλημα, έτσι και στο δικό μου, για να πάρεις μέρος σε αγώνες σημαίνει χρήματα. Και έτσι πρέπει να δουλεύω για να συγκεντρώνω τα ποσά που χρειάζονται. Σε μεγάλους αγώνες που είναι μακριά, χρειάζονται ακόμα περισσότερα και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Μέχρι τώρα μόνο ένας άνθρωπος με έχει υποστηρίξει και τον ευχαριστώ δημόσια για αυτό. Ο Πανουργιάς Παπαιωάννου. Δεν ξέρω πως θα κατάφερνα να πάω στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στην Ιταλία, αν δεν είχα την βοήθεια του…. Μακάρι κάποτε και το κράτος να αποφασίσει να στηρίζει τους αθλητές, ειδικά όταν φοράνε τα χρώματα της Ελλάδας και εκπροσωπούν τη χώρα μας σε μεγάλες διοργανώσεις και φέρνουν και επιτυχίες. Σε σχέση με συναθλητές από άλλες χώρες, οι έλληνες νιώθουμε λίγο σαν φτωχοί συγγενείς….»
« Θα ήθελα να δώσω σε όλους το μήνυμα της χαράς του αθλητισμού. Μην το σκέφτεστε, αποφασίστε το. Ασχοληθείτε με όποιο άθλημα σας ταιριάζει, ξεκινήστε και θα δείτε πως θα αλλάξει η διάθεση και η ζωή σας…»
«Ο αθλητισμός και κυρίως ο πρωταθλητισμός με βοήθησαν πολύ στο να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου. Έμαθα να βάζω στόχους, να συγκεντρώνομαι σε αυτούς, να αγωνίζομαι και να ξεπερνώ εμπόδια. Να έχω σιγουριά για τον εαυτό μου, να μην το βάζω κάτω και κυρίως να σέβομαι τους άλλους ανθρώπους…»
«Στα κορίτσια αλλά και στις γυναίκες κάθε ηλικίας θα πρότεινα να πάρουν μαθήματα kick boxing ή έστω απλά μαθήματα αυτοάμυνας. Δυστυχώς στις ημέρες μας έχει χαθεί ο σεβασμός και έχει αυξηθεί η βία. Είναι στενάχωρο να βλέπουμε καθημερινά στις ειδήσεις για γυναίκες που βιάζονται, τρώνε ξύλο ή και χάνουν τη ζωή τους. Η αυτοάμυνα θα τις βοηθήσει να γίνουν δυνατές, με αυτοπεποίθηση και τις μάθει να αντιμετωπίζουν κάθε πιθανό κίνδυνο….»
«Επόμενος στόχος μου είναι οι αγώνες που θα γίνουν στην Κρήτη όμως το μυαλό μου είναι στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες αφού το άθλημα μου θα ενταχθεί σε αυτούς, οπότε από του χρόνου θα αρχίσουν οι αγώνες για να σχηματιστεί η προολυμπιακή ομάδα. Ελπίζω να τα καταφέρω….»
«Ανάμεσα στη δουλειά, τις σπουδές και τον πρωταθλητισμό δεν παύω να είμαι και 18αρης. Προσπαθώ να βρίσκω λίγο χρόνο για τους φίλους αλλά και για το κορίτσι μου που δεν μπορώ να βγάζω συνέχεια βόλτα. Εντάξει, λίγο γκρινιάζει αλλά με υποστηρίζει και το εκτιμώ…»
Αυτός είναι ο Νεκτάριος Κούτρας. Ένα παιδί αγαπητό σε όλη την πόλη, πάντα γελαστό και αισιόδοξο, με προδιαγραφές να φορέσει πολλά ακόμη μετάλλια, να σηκώσει ακόμα πιο ψηλά τη γαλανόλευκη. Και ας παλεύει μόνος του…
