Είμαι κάτοικος Λαμίας και πριν σας ζητήσω να δημοσιοποιήσετε την επιστολή μου, θα ήθελα να επισημάνω πως αγαπώ τα ζώα και είμαι κάτοχος ενός σκύλου, που τριγύριζε αδέσποτος. Τον βρήκα όταν ήταν κουταβάκι και ανέλαβα να γίνω η “θετή” του μητέρα, με όλες τις ευθύνες, ιατρική φροντίδα, στέγη, τροφή, βόλτα κτλ.
Παρότι όμως φιλόζωος και κάτοχος κατοικίδιου η ίδια, δηλώνω ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΗ. Γιατί δυστυχώς, στη Λαμία, ζούμε την τρομοκρατία των αδέσποτων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γλύτωσα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή΄από το στόμα τους. Είναι πλέον καθημερινότητα. Και αναρωτιέμαι πόσες φορές ακόμα θα καταφέρω να σωθώ; Με τη μέθοδο της επιστήμης της στατιστικής έχω εξαντλήσει κάθε περιθώριο να έχω πλέον “τύχη βουνό”.
Το τελευταίο περιστατικό που με έκανε πλέον να απηυδήσω με τα αδέσποτα μου συνέβη πριν τρεις ημέρες. Μέρα μεσημέρι βγήκα από το σπίτι μου για να πετάξω τα σκουπίδια στον κοντινό κάδο. Δεν πρόλαβα να φτάσω γιατί 5 ίσως και περισσότερα αδέσποτα με κυνήγησαν γαβγίζοντας άγρια και κινούμενα απειλητικά εναντίον μου. Έτρεξα όσο μπορούσα και γύρισα στο σπίτι μου. Κατάφερα να μπω και να κλείσω την πόρτα αφήνοντας τα απέξω να συνεχίζουν το άγριο γάβγισμα τους. Γλύτωσα για δευτερόλεπτα.
Την επόμενη ημέρα ανάλογο περιστατικό συνέβη στον πατέρα μου που κατοικεί σε διπλανό σπίτι. Όλη η γειτονιά ζει σε καθεστώς καθημερινού φόβου. Κατά καιρούς εμφανίζονται και νέα αδέσποτα. Άλλα είναι πιο ήρεμα και άλλα ιδιαίτερα απειλητικά. Χαρακτηριστικά, μπορώ να σας αναφέρω δεκάδες περιστατικά που ζούμε καθημερινά…
Καταλήγοντας θα ήθελα αφενός μεν να ζητήσω από τους συμπολίτες μου να αναλαμβάνουν πλήρως τις ευθύνες τους όταν αποφασίζουν ότι θα πάρουν σκύλο. Είναι γνωστό ότι πολλοί κρατάνε το κατοικίδιο για ένα χρονικό διάστημα και όταν βαρεθούν ή κουραστούν το εγκαταλείπουν αφήνοντας το στο δρόμο. Όμως δεν υπάρχουν νόμοι που τιμωρούν τους ασυνεπείς; Εφαρμόζονται; Έχει τιμωρηθεί ποτέ κάποιος παραβάτης;
Αφετέρου θα ήθελα να ζητήσω από τον Δήμο Λαμιέων, να βρει ΛΥΣΗ άμεσα. Είμαι πολίτης αυτής της πόλης και έχω κάθε δικαίωμα, να βγάζω τα σκουπίδια μου, να πηγαίνω στη δουλειά μου, να βγαίνω από το σπίτι μου, να κυκλοφορώ στο δρόμο, με ασφάλεια και όχι κάτω από το καθεστώς της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ της αγέλης. Έαν οι “υπεύθυνοι” αδυνατούν να βρουν λύση, ας παραχωρήσουν τη θέση τους σε άλλους που ίσως καταφέρουν να τη βρουν. Η απάντηση των “υπευθύνων” που έχω ακούσει κατά καιρούς ότι “ο νόμος δεν μας δίνει το δικαίωμα να κάνουμε κάτι παραπάνω” κρίνεται ως τουλάχιστον άστοχη (για να μην την χαρακτηρίσω διαφορετικά), ενώ η δήλωση “υπάρχουν αδέσποτα αλλά όχι αγέλες” χαρακτηρίζεται τουλάχιστον ως εκτός τόπου, χρόνου και πραγματικότητας.
Δείτε άλλωστε στις σχετικές φωτογραφίες την αλήθεια.
Είναι εικόνες από την Οδό Αμφυκτιόνων λίγο πάνω από τον ποδηλατόδρομο. Του λόγου του αληθές -σχετικά με την αγέλη που υπάρχει στο σημείο- μπορούν να επιβεβαιώσουν εκατοντάδες άνθρωποι που βαδίζουν καθημερινά στον ποδηλατόδρομο.
Μια -από τους πολλούς- αγανακτισμένη κάτοικος της Λαμίας
