Μια λεπτομέρειά της, καθώς περνάει από πίσω το φορτηγάκι με τα πολύχρωμα καφάσια, και που την μετατρέπει ως «έργο τέχνης» από τα ατέλειωτα συρραπτικά των αφισών που κολλήθηκαν η μία πάνω στην άλλη.
Πόσες αλήθεια ώρες σπαταλήθηκαν από την ζωή των αφισοκολλητών στη μάχη της κολόνας και για ποιον σκοπό;
Πόσες νύχτες χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το συμπαγές κάλυμμα της κολόνας που ούτε οι βροχές δεν μπορούν πλέον να λιώσουν;
Και τελικά ποιο το κέρδος εκτός από ένα βρώμικο χάρτινο μωσαϊκό πάνω σε αυτή την φθαρμένη ξύλινη κολόνα της ΔΕΗ ;
Τι βαρυσήμαντο να διαφήμιζαν άλλοτε οι αφίσες που σχημάτισαν αυτό το σάντουιτς βρώμικου χαρτιού και σκουριασμένων συρραπτικών ; Μια λαϊκή αϊδό ή κάποιον Γκόρτζο που διεκδικούσε κάποτε την ψήφο μας ; Ένα πανηγύρι ή μια απεργιακή συγκέντρωση ;
Φαντάζομαι έναν από αυτούς που τότε κάρφωνε μια από τις αφίσες… Τι να λέει άραγε σήμερα ; Ποιον να καταριέται για το τότε πάθος του να γεμίσει όλες τις κολώνες με το πολιτικό ή μη είδωλό του;
Να βρίζει άραγε τους σημερινούς πολιτικούς ή τους αοϊδούς που χρυσοπλήρωσε για ένα βράδυ διασκέδασης ; Τον εαυτό του πάντως αποκλείεται… Είναι ακόμη τόσο εγωιστής που για μια ακόμη φορά νοιώθει απλά… προδομένος, απογοητευμένος, πληγωμένος αλλά σίγουρα όχι μετανιωμένος. Και σίγουρα αν του δινόταν η ευκαιρία, θα το ξανάκανε μετά χαράς… Ίσως όχι για τον ίδιο, αλλά για τα παιδιά ή τα εγγόνια του.
Για να μπορέσουν να διοριστούν κάπου «δένοντας τον γάιδαρό τους» ή να διασκεδάσουν με έναν σύγχρονο «καλλιτέχνη» ή απλώς για να είναι πρώτα σε σχέση με τους φίλους τους…
Η πάλαι ποτέ μάχη της αφίσας τελείωσε. Βλέπετε αντικαταστάθηκε από πιο σύγχρονα μέσα… Social Media που μπορεί κάποιος να ρίξει τόνους κακιασμένης λάσπης, ή στην καλύτερη περίπτωση graffiti όπου η «Σούλα σ’αγαπάω» συναγωνίζεται με το «Λευτεριά στον τάδε» αναρχικό που το μόνο που έκανε ως πολιτική πράξη ήταν να πετάξει μερικές μολότωφ ανάμεσα στον απογευματινό καφέ και στο βραδινό ποτάκι σε κάποιο μπαρ.
Άλλωστε είναι πασίγνωστο ότι πάντα έφταιγαν, φταίνε και θα φταίνε… «οι άλλοι».
Ο φόνος είναι παράνομος, αλλά αν τον βγάλεις φωτογραφία, μπορεί να δεις το όνομά σου σε κάποιο περιοδικό ή να κερδίσεις το βραβείο Πούλιτζερ.
Το σεξ είναι νόμιμο, αλλά αν πάρεις φωτογραφία αυτής της πράξης, μπορεί να πας φυλακή.
Υπάρχουν πάντα δυο άνθρωποι σε κάθε φωτογραφία: ο φωτογράφος και ο θεατής.
Ανωνυμε…καληνυχτα!!
Μην θίγεις τις εποχές με το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν άλλωστε πολλοί που τις αναπολούν για να μην πω ότι τις περιμένουν ξανά. Όπως είπε άλλωστε και κάποιος πρόσφατα… Ακόμη και αν μας χάριζαν τα χρέη είναι θέμα χρόνου να χρωσταγαμε τα ίδια και περισσότερα.
Από όλα τα μέσα έκφρασης, η φωτογραφία είναι το μόνο που ακινητοποιεί μια συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο.Η φωτογραφία είναι άμεση αντίδραση, η ζωγραφική είναι διαλογισμός.