Συναντηθήκαμε στο βιβλιοπωλείο ΕΠΙΠΕΔΟ λίγο πριν την παρουσίαση του βιβλίου της. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι πρώτα νιώσαμε την αύρα της και μετά είδαμε τα πόδια της να ξεπροβάλλουν στα σκαλιά. Με μια περπατησιά γεμάτη σιγουριά και ένα χαμόγελο αυθεντικό. Σαν αυτά που ζωγραφίζονται στα πρόσωπα των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν πρόκληση και τις δυσκολίες σαν μια αφορμή να αγωνιστούν και να νικήσουν. Ξανά και ξανά…
Μαρία Πολύζου: Μην τα παρατάς, μπορείς να ανέβεις κορυφές!
Η Μαρία Πολύζου είναι μαραθωνοδρόμος. Του αθλητισμού αλλά και της ζωής. Στο βιβλίο της “Μην τα παρατάς” περιγράφει τις κακουχίες που βίωσε στην παιδική της ηλικία. Ενα παιδί που ζούσε σε μια τρώγλη, ανάμεσα στα ποντίκια και τη φτώχεια. Υπήρχαν εποχές που κυριολεκτικά έτρωγα…μόνο τα όνειρα μου, λέει χαρακτηριστικά στο LamiaNow.
Στα 11 χρόνια της έζησε τη φρίκη της σεξουαλικής κακοποίησης από τον ίδιο της τον πατέρα. Αν και έφτασε δύο φορές να σκεφτεί την αυτοκτονία, δεν έπαψε βαθιά μέσα της να ονειρεύεται πως κάποτε θα βγει στο φως.
Μεγαλώνοντας κατάφερε να σπουδάσει. Γυμνάστρια. Στο τρέξιμο, βρήκε το δικό της σωσίβιο. Πιάστηκε από αυτό και ξεκίνησε το ταξίδι της σε ένα μέλλον γεμάτο…πολλά χιλιόμετρα, πολλούς αγώνες και ισάριθμες νίκες.
Νίκες όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στον στίβο της ζωής. Χτυπήθηκε από τον καρκίνο, χειρουργήθηκε τον Ιούλιο του 2019 την ώρα του σεισμού των 5,1 ρίχτερ. “τι ζω ρε φίλε….” ήταν η αντίδραση της.
“Θα προσπαθήσω να τελειώσω με τις μικρότερες απώλειες. Και πέντε τρίχες να μείνουν – γιατί είχαν μείνει πέντε τρίχες -, θα τις προσέχω και θα είμαι κουκλάρα με ό,τι υπάρχει. Θα γελάω, θα διασκεδάζω, θα προπονώ τους δρομείς μου, ο καρκίνος δεν θα με αλλάξει, θα είναι απλά μια εμπειρία για να γίνω ακόμα καλύτερη.
Το γύρισα ξανά το παιχνίδι, γιατί είχα πάθος, γιατί ήθελα να την κατακτήσω τη ζωή…”
Η Μαρία Πολύζουν είναι η πρώτη Ελληνίδα μεγάλων αποστάσεων που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς αγώνες στην Ατλάντα το 1996 και η πρώτη Ελληνίδα που κατέκτησε μετάλλιο στους Βαλκανικούς αγώνες.
Κατέρριψε 14 πανελλήνια ρεκόρ σε διάφορες αποστάσεις, ενώ έχει τρέξει περισσότερους 46 μαραθώνιους σε όλο τον κόσμο.
Στη Λαμία βρέθηκε με αφορμή το Sterea Lamia Run, έναν αγώνα – ευκαιρία για να φορέσουμε όλοι μας τα αθλητικά μας παπούτσια και να αγωνιστούμε. “Δεν έχει σημασία αν θα τρέξεις ή απλά θα περπατήσεις, κάντο όπως μπορείς, σημασία έχει να προσπαθήσεις και θα δεις πως ίσως και εσένα σου αλλάξει τη ζωή…”
Η αυτοβιογραφία της Μαρίας Πολύζου είναι η ιστορία μιας γυναίκας που δεν τα παράτησε ποτέ.
Η κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών είδε τη σκοτεινή πλευρά της ζωής στα παιδικά της χρόνια όταν βίωσε την κακοποίηση στον στενό οικογενειακό κύκλο της. Ήταν το ταλέντο της στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων που τη βοήθησε να τρέξει μακριά από το σκοτάδι προς το φως, από τις κοιλάδες στις κορυφές. Ανταποκρίθηκε σε κάθε πρόκληση, ξεπέρασε κάθε εμπόδιο, πέτυχε σπουδαίες νίκες και έγραψε ιστορία, στηριζόμενη αποκλειστικά στις δυνάμεις της. Το 2008 έκανε ακόμα και το αδιανόητο: έγινε η πρώτη γυναίκα που αναβίωσε τον Φειδιππίδειο άθλο, τρέχοντας 524 χμ. από την Αθήνα έως την Σπάρτη και από εκεί στον Μαραθώνα, ξεπερνώντας τα όρια του σώματος και της λογικής. Ο σημαντικότερος αγώνας της ζωής της, όμως, ήρθε πριν μερικά χρόνια και το όνομά του ήταν καρκίνος. Η Μαρία δεν σταμάτησε ούτε σε αυτό το εμπόδιο. Έκανε χημειοθεραπείες με το χαμόγελο στα χείλη και αθλητικά παπούτσια στα πόδια, έτοιμη να κάνει ένα ακόμα βήμα.
Η ιστορία της Μαρίας Πολύζου θα σας εμπνεύσει να ζείτε με πάθος, να αντιμετωπίζετε με θάρρος κάθε δυσκολία, να ονειρεύεστε το ακατόρθωτο και να μην τα παρατάτε ποτέ.
«Το να δηλώνω “μαραθωνοδρόμος” είναι αυτό που με προσδιορίζει, είναι η βασική ιδιότητά μου, η ταυτότητά μου. Όχι μόνο ως αθλήτριας, αλλά γενικότερα».
«Από τη στιγμή που άρχισα να λέω και να ξαναλέω μέσα μου “δεν είμαι σώμα, είμαι ψυχή”, άρχισα να ελευθερώνομαι από όλα τα ανθρώπινα δεσμά».
«Όλες αυτές οι εμπειρίες, θετικές και αρνητικές, θα είναι πάντα εδώ να με γεμίζουν με πολύτιμα εφόδια, να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις, να προχωρώ ασταμάτητη και να ονειρεύομαι, να βάζω στόχους και να πιστεύω ακράδαντα ότι… ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ!»
